ใครเคยมีประสบการณ์แปลกๆ เหมือนผมมั๊ยครับ
คือ มันเป็นมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ละ คล้ายๆ กับลางสังหรณ์ล่วงหน้า แต่ผมมักจะเป็นการฝันมากกว่า โดยเฉพาะตอนรุ่งเช้าใกล้จะตื่นนอน จะฝันแปลกๆ บ่อยมาก พอสะดุ้งตื่นขึ้นมา ผมจะจำเรื่องราวในฝันได้บางส่วน มันปะติดปะต่อไม่เป็นลำดับ เหมือนคลิปวีดีโอสั้นๆ ไม่รู้ลำดับก่อนหลัง ถ้าหากเราสนใจเรื่องราวที่ฝันนั้น ก็จะจำได้ช่วงสั้นๆ หลังจากตื่นนอนแล้วเท่านั้น
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 2-5 เดือน ผมจะเจอเหตุการณ์ที่ตัวเองเคยฝันไว้ เมื่อเราอยู่ในสถานที่นั้น ได้สัมผัสกับสิ่งของ ได้สนทนากับคนที่เราไม่รู้จัก ก็จะทำให้ผมจำได้ทันทีว่าตัวเองเคยฝันเห็นสถานการณ์เหล่านี้ เมื่อ 2-3 เดือนก่อน จนลืมไปแล้ว ซึ่งการฝันเห็นสถานที่ บุคคล สิ่งของ ส่วนใหญ่จะเป็นเหตุการณ์ในทางที่ดี แต่ก็มีในทางที่ไม่ดีบ้าง
กรณี ก๋วยเตี๋ยวผัดไทย
ก่อนหน้าที่ผมจะได้ไปทำงานที่ จ.พิษณุโลก สักประมาณ 3 เดือน ผมได้ฝันว่า ผมได้ไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยข้างทางกับน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก ด้านซ้ายมือของผมจะเห็นเป็นโรงเรียน แต่ในฝันจะไม่เห็นชื่อโรงเรียน(ป้ายชื่อโรงเรียนจะอยู่ในมุมมืด) ในขณะที่กำลังกินก๋วยเตี๋ยว ผมได้ยินเสียงเครื่องกั้นทางรถไฟที่อยู่ห่างออกไปไกลๆ เริ่มทำงาน และสักพักจะมีรถไฟแล่นผ่านจากซ้ายไปขวา พอผมมองกลับมาที่น้องผู้หญิงที่นั่งข้างหน้า ผมก็สังเกตเห็นว่าน้องเค้าใส่เนคไทน์สีฟ้ามีลวดลายแปลกๆ ก่อนที่ผมจะสะดุ้งตื่นในตอนสายๆ
ผ่านไปประมาณ 3 เดือน ผมไปเดินเที่ยวห้างค้าปลีกของจังหวัด บังเอิญเห็นป้ายรับสมัครงานโรงหนัง ก็เลยไปสมัครโดยถาม ผจก.สาขาไปว่า ถ้าผมสมัครแล้วได้ทำงานทันที ผมจะสมัคร แต่ถ้าไม่ได้ทำงานทันที ผมก็จะไม่สมัคร ผจก.สาขาก็ตอบว่า ตอนนี้โรงหนังสาขาพิษณุโลกต้องการพนักงานด่วน ให้พาคนค้ำประกันแล้วก็เริ่มงานได้ทันที อีกวันถัดมาผมก็เลยให้คนรู้จักมาค้ำประกันให้และก็ออกเดินทาง
เมื่อถึงพิษณุโลก ผมก็ฝึกทำงานโรงหนังทุกอย่างโดยมีน้องผู้หญิง(คนลำปาง)มาสอนงานให้ โดยโรงหนังจะอยู่ในห้างค้าปลีกตั้งอยู่ห่างตัวเมืองสักหน่อย แต่บ้านพักจะอยู่ในเมือง ซึ่งด้านหลังบ้านพักจะอยู่ใกล้ทางรถไฟประมาณ 100เมตร และกิจวัตรประจำวันของพนักงานจะตื่นเช้าแต่งตัวออกจากบ้านพักไปทำงาน ตอนดึกก็รอปิดโรงหนัง ซึ่งหนังรอบสุดท้ายจะจบประมาณ 5ทุ่ม พนักงานทั่วไปอื่นๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนพนักงานระดับผจก.จะกลับบ้านพัก บางครั้งอาจจะแวะกินข้าวที่ตลาดบ้าง ที่หน้าโรงพยาบาลบ้าง วันหนึ่งน้องผู้หญิงชวนผมไปกินผัดไทย ผมก็ขับรถตามจนถึงร้าน มันเป็นทางผ่านกลับบ้านพักอยู่แล้วแต่ผมเพิ่งมาแวะอุดหนุนเป็นครั้งแรก โต๊ะสุดท้ายมีที่ว่างก็เลยพากันไปนั่งตรงนั้น นั่งรอจนแม่ค้ามาเสิร์ฟผัดไทย เราก็ปรุงรสชาติตามใจชอบ แต่พอตะเกียบคีบผัดไทยเข้าปากได้แค่คำเดียว ผมจะได้ยินเสียงเครื่องกั้นทางรถไฟแว่วมาแต่ไกล ผมเงยหน้ามองผ่านน้องผู้หญิงไปยังเครื่องกั้นฯ ที่อยู่ห่างออกไปไกลๆ กะระยะด้วยสายตาประมาณสัก 5ร้อยกว่าเมตร ได้มั้ง.. ผมก็แว๊บขึ้นมาในหัวแบบจำได้ในทันที่ว่าตัวเองเคยฝันเห็นเหตุการณ์นี้มาแล้ว และมันก็ตรงตามที่เราฝันทุกอย่าง ผมมองที่เนคไทน์ของน้องผู้หญิง มันคือเนคไทน์รูปดาวแบบฟอร์มของบริษัทนั่นเอง สีสันมีผิดเพี้ยนบ้างเล็กน้อย(ในฝันเห็นเป็นสีน้ำเงิน ของจริงเป็นสีน้ำเงินอมม่วง) และร้านผัดไทยที่ผมกับน้องผู้หญิงไปนั่งกิน อยู่หน้าโรงเรียนไทกล้าวิทยา คนพิษณุโลกจะรู้จักกันดีครับ
กรณี ฝันเห็นสถานที่ ที่เรายังไม่อยากไป
เคยฝันระทึกขวัญแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ อันนี้เป็นอาการเหมือนเราไปเยือนสถานที่แห่งนั้นมาแล้ว และจำติดตาจนเก็บมาฝัน (ทั้งฝันดีและฝันร้าย) ผู้ใหญ่จะบอกว่า เราจำติดตาเลยเก็บเอามาฝันเป็นตุเป็นตะ ผมนี้แทบอยากจะบอกว่า จะบ้าเหรอครับ ผมฝันว่าผมไปวิ่งเล่นในฌาปนสถาน(ป่าช้า)เนี่ยนะ มันใช่สถานที่สำหรับเด็กวิ่งเล่นซะที่ไหนกัน ถึงแม้ว่าปัจจุบันนี้ผมโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ก็ยังเคยได้ฝันว่าไปนั่งเล่นในป่าช้า ซึ่งผมจำครั้งไม่ได้ว่ากี่ครั้งแล้ว แต่คิดว่าค่อนข้างบ่อยพอสมควร ที่ในฝันบางครั้งผมก็ไปเดินเล่นบ้าง นั่งเล่นคนเดียวบ้าง หรือบางทีผมก็เจอคนที่อยู่ในฝันด้วย แต่ละคนที่เห็นในฝัน ผมรู้สึกได้ว่าเขาอยากจะคุยกับเรานะครับ แต่เขาไม่ได้พูด มันเหมือนว่าตัวผมจะถามอะไรแล้วผมจะรู้คำตอบด้วยตัวเองทุกครั้ง ประมาณว่าเราตั้งคำถามในฝัน แต่เมื่อเราตื่นนอนแล้ว ผมจะจำคำถามนั้นแล้วจะรู้คำตอบนั้นหลังจากผ่านไปแล้วหลายวัน
อีกสถานที่หนึ่งที่น่าสะพรึงจนบรรยายไม่ถูก ผมมักจะฝันเห็นสถานที่แห่งนี้มาตั้งแต่เรียนชั้น ป.6 แล้ว ในฝันจะเห็นท้องฟ้ามีแต่เปลียวไฟสีส้มแดงฉาน รับรู้ได้ว่ามันมีไอร้อนลงมาเหมือนเรายืนอยู่กลางแดด ผมนั่งบนที่นั่งหิน มองไปรอบๆ จะเห็นเงาภูเขาที่อยู่ไกลออกไปลิบๆ ได้ยินเสียงหวีดหวิวดังแว่วมาแต่ไกล ถ้ามองไปตรงหน้าผม จะเห็นเสาหินขนาดใหญ่มาก กะขนาดด้วยสายตาก็น่าจะสัก 7คนโอบมั้งครับ ตั้งอยู่ฝั่งซ้าย-ขวา ฝั่งละ 6 ต้น ด้านบนสุดมันปักขึ้นไปถึงเปลวไฟที่กำลังไหม้เต็มท้องฟ้า ห่างออกไปจะเห็นเงาดำๆ เหมือนเป็นเงาคน ถ้าตั้งใจหันไปมองตรงๆ จะมองไม่มีอะไร แต่ถ้าเราไม่ได้ตั้งที่จะมอง เราจะรู้สึกได้ว่า มีเงาคนอยู่ใกล้ๆ หางตาเราครับ
ถ้าพูดตามหลักวิทยาศาสตร์ มันคืออาการทางประสาทรึเปล่าครับ ผมเป็นโรคจิตมั๊ยครับ แล้วคนเราจะมีความสามารถฝันเห็นอนาคตได้มากน้อยแค่ไหนครับ จะว่าตามหลักไสยศาสตร์ อันนี้ผมคิดว่าคงหาคำอธิบายยาก ครอบครัวทางบ้านผมเป็นคนสมัยใหม่ไม่ได้เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกครับ ครอบครัวผมเคยไปงานศพญาติของพี่สะไภ้ และนอนค้างที่บ้านพี่สะไภ้ คืนนั้นผมฝันเห็นรถเมล์สาย ??? พอตื่นมาก็เล่าให้คนที่บ้านพี่สะไภ้ฟัง เขาก็เอาไปเล่าต่อๆกันทั้งหมู่บ้าน พอช่วงเย็นหวยก็ออก ??? จริงๆ ทำไมผมไม่ฝันแบบนี้บ่อยๆ นะ จะได้ซื้อหวยให้ถูกทุกงวด
ไงก็รบกวนหาผู้รู้หน่อยนะครับ ว่ามันใช่อาการของคนบ้า หรือสมองผิดปกติรึเปล่าครับ
ผมมักจะฝันเห็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองในอนาคต ถือเป็นอาการผิดปกติทางสมองรึเปล่า
คือ มันเป็นมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ละ คล้ายๆ กับลางสังหรณ์ล่วงหน้า แต่ผมมักจะเป็นการฝันมากกว่า โดยเฉพาะตอนรุ่งเช้าใกล้จะตื่นนอน จะฝันแปลกๆ บ่อยมาก พอสะดุ้งตื่นขึ้นมา ผมจะจำเรื่องราวในฝันได้บางส่วน มันปะติดปะต่อไม่เป็นลำดับ เหมือนคลิปวีดีโอสั้นๆ ไม่รู้ลำดับก่อนหลัง ถ้าหากเราสนใจเรื่องราวที่ฝันนั้น ก็จะจำได้ช่วงสั้นๆ หลังจากตื่นนอนแล้วเท่านั้น
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 2-5 เดือน ผมจะเจอเหตุการณ์ที่ตัวเองเคยฝันไว้ เมื่อเราอยู่ในสถานที่นั้น ได้สัมผัสกับสิ่งของ ได้สนทนากับคนที่เราไม่รู้จัก ก็จะทำให้ผมจำได้ทันทีว่าตัวเองเคยฝันเห็นสถานการณ์เหล่านี้ เมื่อ 2-3 เดือนก่อน จนลืมไปแล้ว ซึ่งการฝันเห็นสถานที่ บุคคล สิ่งของ ส่วนใหญ่จะเป็นเหตุการณ์ในทางที่ดี แต่ก็มีในทางที่ไม่ดีบ้าง
กรณี ก๋วยเตี๋ยวผัดไทย
ก่อนหน้าที่ผมจะได้ไปทำงานที่ จ.พิษณุโลก สักประมาณ 3 เดือน ผมได้ฝันว่า ผมได้ไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยข้างทางกับน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก ด้านซ้ายมือของผมจะเห็นเป็นโรงเรียน แต่ในฝันจะไม่เห็นชื่อโรงเรียน(ป้ายชื่อโรงเรียนจะอยู่ในมุมมืด) ในขณะที่กำลังกินก๋วยเตี๋ยว ผมได้ยินเสียงเครื่องกั้นทางรถไฟที่อยู่ห่างออกไปไกลๆ เริ่มทำงาน และสักพักจะมีรถไฟแล่นผ่านจากซ้ายไปขวา พอผมมองกลับมาที่น้องผู้หญิงที่นั่งข้างหน้า ผมก็สังเกตเห็นว่าน้องเค้าใส่เนคไทน์สีฟ้ามีลวดลายแปลกๆ ก่อนที่ผมจะสะดุ้งตื่นในตอนสายๆ
ผ่านไปประมาณ 3 เดือน ผมไปเดินเที่ยวห้างค้าปลีกของจังหวัด บังเอิญเห็นป้ายรับสมัครงานโรงหนัง ก็เลยไปสมัครโดยถาม ผจก.สาขาไปว่า ถ้าผมสมัครแล้วได้ทำงานทันที ผมจะสมัคร แต่ถ้าไม่ได้ทำงานทันที ผมก็จะไม่สมัคร ผจก.สาขาก็ตอบว่า ตอนนี้โรงหนังสาขาพิษณุโลกต้องการพนักงานด่วน ให้พาคนค้ำประกันแล้วก็เริ่มงานได้ทันที อีกวันถัดมาผมก็เลยให้คนรู้จักมาค้ำประกันให้และก็ออกเดินทาง
เมื่อถึงพิษณุโลก ผมก็ฝึกทำงานโรงหนังทุกอย่างโดยมีน้องผู้หญิง(คนลำปาง)มาสอนงานให้ โดยโรงหนังจะอยู่ในห้างค้าปลีกตั้งอยู่ห่างตัวเมืองสักหน่อย แต่บ้านพักจะอยู่ในเมือง ซึ่งด้านหลังบ้านพักจะอยู่ใกล้ทางรถไฟประมาณ 100เมตร และกิจวัตรประจำวันของพนักงานจะตื่นเช้าแต่งตัวออกจากบ้านพักไปทำงาน ตอนดึกก็รอปิดโรงหนัง ซึ่งหนังรอบสุดท้ายจะจบประมาณ 5ทุ่ม พนักงานทั่วไปอื่นๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนพนักงานระดับผจก.จะกลับบ้านพัก บางครั้งอาจจะแวะกินข้าวที่ตลาดบ้าง ที่หน้าโรงพยาบาลบ้าง วันหนึ่งน้องผู้หญิงชวนผมไปกินผัดไทย ผมก็ขับรถตามจนถึงร้าน มันเป็นทางผ่านกลับบ้านพักอยู่แล้วแต่ผมเพิ่งมาแวะอุดหนุนเป็นครั้งแรก โต๊ะสุดท้ายมีที่ว่างก็เลยพากันไปนั่งตรงนั้น นั่งรอจนแม่ค้ามาเสิร์ฟผัดไทย เราก็ปรุงรสชาติตามใจชอบ แต่พอตะเกียบคีบผัดไทยเข้าปากได้แค่คำเดียว ผมจะได้ยินเสียงเครื่องกั้นทางรถไฟแว่วมาแต่ไกล ผมเงยหน้ามองผ่านน้องผู้หญิงไปยังเครื่องกั้นฯ ที่อยู่ห่างออกไปไกลๆ กะระยะด้วยสายตาประมาณสัก 5ร้อยกว่าเมตร ได้มั้ง.. ผมก็แว๊บขึ้นมาในหัวแบบจำได้ในทันที่ว่าตัวเองเคยฝันเห็นเหตุการณ์นี้มาแล้ว และมันก็ตรงตามที่เราฝันทุกอย่าง ผมมองที่เนคไทน์ของน้องผู้หญิง มันคือเนคไทน์รูปดาวแบบฟอร์มของบริษัทนั่นเอง สีสันมีผิดเพี้ยนบ้างเล็กน้อย(ในฝันเห็นเป็นสีน้ำเงิน ของจริงเป็นสีน้ำเงินอมม่วง) และร้านผัดไทยที่ผมกับน้องผู้หญิงไปนั่งกิน อยู่หน้าโรงเรียนไทกล้าวิทยา คนพิษณุโลกจะรู้จักกันดีครับ
กรณี ฝันเห็นสถานที่ ที่เรายังไม่อยากไป
เคยฝันระทึกขวัญแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ อันนี้เป็นอาการเหมือนเราไปเยือนสถานที่แห่งนั้นมาแล้ว และจำติดตาจนเก็บมาฝัน (ทั้งฝันดีและฝันร้าย) ผู้ใหญ่จะบอกว่า เราจำติดตาเลยเก็บเอามาฝันเป็นตุเป็นตะ ผมนี้แทบอยากจะบอกว่า จะบ้าเหรอครับ ผมฝันว่าผมไปวิ่งเล่นในฌาปนสถาน(ป่าช้า)เนี่ยนะ มันใช่สถานที่สำหรับเด็กวิ่งเล่นซะที่ไหนกัน ถึงแม้ว่าปัจจุบันนี้ผมโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ก็ยังเคยได้ฝันว่าไปนั่งเล่นในป่าช้า ซึ่งผมจำครั้งไม่ได้ว่ากี่ครั้งแล้ว แต่คิดว่าค่อนข้างบ่อยพอสมควร ที่ในฝันบางครั้งผมก็ไปเดินเล่นบ้าง นั่งเล่นคนเดียวบ้าง หรือบางทีผมก็เจอคนที่อยู่ในฝันด้วย แต่ละคนที่เห็นในฝัน ผมรู้สึกได้ว่าเขาอยากจะคุยกับเรานะครับ แต่เขาไม่ได้พูด มันเหมือนว่าตัวผมจะถามอะไรแล้วผมจะรู้คำตอบด้วยตัวเองทุกครั้ง ประมาณว่าเราตั้งคำถามในฝัน แต่เมื่อเราตื่นนอนแล้ว ผมจะจำคำถามนั้นแล้วจะรู้คำตอบนั้นหลังจากผ่านไปแล้วหลายวัน
อีกสถานที่หนึ่งที่น่าสะพรึงจนบรรยายไม่ถูก ผมมักจะฝันเห็นสถานที่แห่งนี้มาตั้งแต่เรียนชั้น ป.6 แล้ว ในฝันจะเห็นท้องฟ้ามีแต่เปลียวไฟสีส้มแดงฉาน รับรู้ได้ว่ามันมีไอร้อนลงมาเหมือนเรายืนอยู่กลางแดด ผมนั่งบนที่นั่งหิน มองไปรอบๆ จะเห็นเงาภูเขาที่อยู่ไกลออกไปลิบๆ ได้ยินเสียงหวีดหวิวดังแว่วมาแต่ไกล ถ้ามองไปตรงหน้าผม จะเห็นเสาหินขนาดใหญ่มาก กะขนาดด้วยสายตาก็น่าจะสัก 7คนโอบมั้งครับ ตั้งอยู่ฝั่งซ้าย-ขวา ฝั่งละ 6 ต้น ด้านบนสุดมันปักขึ้นไปถึงเปลวไฟที่กำลังไหม้เต็มท้องฟ้า ห่างออกไปจะเห็นเงาดำๆ เหมือนเป็นเงาคน ถ้าตั้งใจหันไปมองตรงๆ จะมองไม่มีอะไร แต่ถ้าเราไม่ได้ตั้งที่จะมอง เราจะรู้สึกได้ว่า มีเงาคนอยู่ใกล้ๆ หางตาเราครับ
ถ้าพูดตามหลักวิทยาศาสตร์ มันคืออาการทางประสาทรึเปล่าครับ ผมเป็นโรคจิตมั๊ยครับ แล้วคนเราจะมีความสามารถฝันเห็นอนาคตได้มากน้อยแค่ไหนครับ จะว่าตามหลักไสยศาสตร์ อันนี้ผมคิดว่าคงหาคำอธิบายยาก ครอบครัวทางบ้านผมเป็นคนสมัยใหม่ไม่ได้เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกครับ ครอบครัวผมเคยไปงานศพญาติของพี่สะไภ้ และนอนค้างที่บ้านพี่สะไภ้ คืนนั้นผมฝันเห็นรถเมล์สาย ??? พอตื่นมาก็เล่าให้คนที่บ้านพี่สะไภ้ฟัง เขาก็เอาไปเล่าต่อๆกันทั้งหมู่บ้าน พอช่วงเย็นหวยก็ออก ??? จริงๆ ทำไมผมไม่ฝันแบบนี้บ่อยๆ นะ จะได้ซื้อหวยให้ถูกทุกงวด
ไงก็รบกวนหาผู้รู้หน่อยนะครับ ว่ามันใช่อาการของคนบ้า หรือสมองผิดปกติรึเปล่าครับ