ที่เข้าไป "ชื่อเหมือนรายการโทรทัศน์รายการหนึ่งที่มี วิลลี่ แม็คอินทอช /เปิ้ล นาคร / เสนา หอย เป็นพิธีกร แต่ตัดคำว่า จัง ที่อยู่ข้างท้ายออกไป" ในประเทศต่างๆ(เว็บไซต์และเพจต่างๆ)เป็นเสมือนตำรวจโลกและศาลโลก มาคอยชี้นิ้วบอกคนนั้นคนนี้ว่า...นี่ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่ ดีนะเรา เลวนะเอร็ง...
และเอาเรื่องราวความขัดแย้งการทพเลาะกันในประเทศเหล่านั้น มาตีแผ่โดยที่ตัวเองทำตัวอยู่ในฐานะพระเอกของเวทีโลก (โลกอินเตอร์เน็ตของสังคมไทย)
แต่ในขณะที่ในประเทศของตัวเอง (เพจดราม่าในFacebook) ก็มีการก่อดราม่ากันเองของผู้ที่อยู่ในเพจ แต่คุณจ่าก็เหมือนจะไม่อยากจัดการอะไร เว้นแต่ว่าถ้ามันวนเข้าไปเรื่งอสถาบันฯ หรือไปจี้จุดอะไรบางอย่างของคุณจ่าเข้า เช่นเรื่อง 7บาป
และช่วงหลังมานี่ หลายครั้งตัวเองก็มีส่วนเป็นต้นเหตุกระพรือเชื้อไฟใน ความขัดแย้งในประเทศเหล่านั้น เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองที่จะด้เล่นบทพระเอกในเวทีโลกต่อไป (อย่างเช่น ตอนดราม่า ดงบังวงแตก ที่ตัวเองลงไปร่วมก่อเอง และตั้งแต่ใช้ Facebook เป็นช่องทางติดต่อแฟนคลับและขยายฐานเสียง ก็มีการเอากระทู้ที่มีแววว่าจะดราม่าและน่าจะสุมไฟให้แรงขึ้นได้ มาลงล่อเป้าเรียกลูกเพจให้ไปช่วยเติมเชื้อไฟมากขึ้น จนบางทีรุนแรงกว่าตอนเริ่มต้นอีก จากสมัยก่อนที่จะให้แค่ลูกเพจทำหน้าที่เอาเบาะแสดราม่ามาแจ้งแล้วคุณจ่าจะคัดเลือก)
และคุณจ่าก็มักจะพูดอยู่เสมอว่าเมื่อไหร่คนไทยจะใช้อินเตอร์เน็ตอย่งามีสติ เลิกดราม่ากันเสียที ขอโทษน่ะทำเป็นไหม รับผิดน่ะทำเป็นไหม แค่นี้ก็ไม่เกิดเรื่องเกิดราม่าแล้ว ลูกเพจก็เฮตามๆกัน....แต่ผมว่าในใจคุณจ่าคงคิดว่า ถ้าคนไทยไม่ทำตัวไร้สติก่อดราม่ากันเต็มโลกออนไลน์ ก็ไม่มีคุณจ่าดราม่าจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครรู้จักคุณจ่า คุณจ่าก็จะแค่หมอโนเนมคนหนึง่ ซึ่งแน่นอนว่าแค่การเป็นหมอโนเนมคงไม่สามารถสร้างฐานความนิยมในฐานะพระเอกของเวทีโลกนี้ให้บรรดาแฟนคลับมาคลั่งไคล้บูชาได้ รวมถึงคงไม่สามารถเขียนหนังสือขายหรือเรียกความสนใจจากสื่หลักจนเพิ่มชื่อเสียงและขยายฐานเสียงสนับสนุนได้แน่นอน(เพราะแค่หมอโนเนมคงไม่มีใครมาสนใจหรอก) // ดังเช่นอเมริกาที่...ถ้าโลกนี้สงบสุขไร้การก่อการร้าย งบทางการทหารอันมหาศาลก้คงไม่มา ข้ออ้างในการไปจุ้นจ้านประเทศต่างๆเพื่อให้ตัวเองดูเหมือนพระเอกของโลกก็คงไม่มี
แต่พอวันดีคืนดีที่คุณจ่าพลาดอะไรขึ้นมา หรือมีเรื่งออะไรไม่ดีเกิดขึ้นในประเทศDrama-Addict ไม่ว่าจะโดยฝีมือคุณจ่าหรือลูกเพจ คุณจ่าและเพจจะมีสถานะเหมือน ประเทศญี่ปุ่น ขึ้นมาทันใด คือคนก็จะแค่มอตาปริบๆและไปพูดเรื่องอื่น เหมือนตอนที่มีข่าวเรื่องเศรษฐ๊ขาวญ่ปุ่นใช้หญฺงไทยและเมืงอไทยเป็นโรงงานผลิตเด็กเพื่อเข้าสู่ธุรกิจแม่อุ้มบุญ หลายคนก็แค่มองตาปริบๆกับไปพูดเรื่องออื่นกันแทน // แถมยังจะมีคนมาแ้องคุณจ่าอีกว่า..คุณจ่าก็คนนะครับ ดีก็เป็นปลวกก็เป็น (เพจแนวการเมืองเพจหนึง่เคยพูดแบบนี้ไว้ตอนผมเล่าเรื่งอความสองมาตรฐานของคุณจ่าและลูกเพจบางส่วน)
กับเวลามีเรื่งอเน่าหนอนเกิดขึ้นในวงการที่ตัวเองหรือลูกเพจชื่นชอบหรือเกี่ยวพันกับคุณจ่าโดยตรง เช่น วงการหมอ วงการคอสเพลย์ คุณจ่าก็จะนำเสนอแบบแค่พอเป็นพิธีไม่ขยี้ประเด็น เผลอๆพยายามทำให้ดูน่าสงสารขึ้นด้วย (แบบตอนดราม่า สงครามคอสเพลย์ สมิติเวช) แต่ถ้าเป้นแวดวงที่ตัวเองไม่ชอบหรือมีการตั้งแง่กันมานาน จะสับเละ เฉกเช่น USA ที่พอมีเรื่งอเน่าหนอนในประเทศที่เป็นพันธมิตร ก็จะทำแบบไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ก็แค่ทำอะไรพอเป็นพิธี แต่ถ้าเป็นประเทศที่มีความขัดแย้งกัน ก็จะสับเละลุยแหลก
ปล. แต่หลายออย่งาที่คุณจ่าและลูกเพจเคยให้นิยามเกี่ยวกับ Pantip ไว้นั้น มันก็มีส่วนจริง พอผมได้มาเยือน ประเทศแห่งนี้(Pantip) ด้วยตัวเอง
ปล.2 ถ้า Drama-Addict คือ USA...โหดสรัด ก็คงเป็น รัซเซีย ส่วน Pantip ก็คงเป้นเสมือน ประเทศแถบอาเซียน ในด้านความสัมพันธ์
ถ้าสังคมอินเตอร์เน็ตไทยคือโลกใบหนึ่ง Drama-Addict ก็คงทำตัวเหมือน USA
และเอาเรื่องราวความขัดแย้งการทพเลาะกันในประเทศเหล่านั้น มาตีแผ่โดยที่ตัวเองทำตัวอยู่ในฐานะพระเอกของเวทีโลก (โลกอินเตอร์เน็ตของสังคมไทย)
แต่ในขณะที่ในประเทศของตัวเอง (เพจดราม่าในFacebook) ก็มีการก่อดราม่ากันเองของผู้ที่อยู่ในเพจ แต่คุณจ่าก็เหมือนจะไม่อยากจัดการอะไร เว้นแต่ว่าถ้ามันวนเข้าไปเรื่งอสถาบันฯ หรือไปจี้จุดอะไรบางอย่างของคุณจ่าเข้า เช่นเรื่อง 7บาป
และช่วงหลังมานี่ หลายครั้งตัวเองก็มีส่วนเป็นต้นเหตุกระพรือเชื้อไฟใน ความขัดแย้งในประเทศเหล่านั้น เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองที่จะด้เล่นบทพระเอกในเวทีโลกต่อไป (อย่างเช่น ตอนดราม่า ดงบังวงแตก ที่ตัวเองลงไปร่วมก่อเอง และตั้งแต่ใช้ Facebook เป็นช่องทางติดต่อแฟนคลับและขยายฐานเสียง ก็มีการเอากระทู้ที่มีแววว่าจะดราม่าและน่าจะสุมไฟให้แรงขึ้นได้ มาลงล่อเป้าเรียกลูกเพจให้ไปช่วยเติมเชื้อไฟมากขึ้น จนบางทีรุนแรงกว่าตอนเริ่มต้นอีก จากสมัยก่อนที่จะให้แค่ลูกเพจทำหน้าที่เอาเบาะแสดราม่ามาแจ้งแล้วคุณจ่าจะคัดเลือก)
และคุณจ่าก็มักจะพูดอยู่เสมอว่าเมื่อไหร่คนไทยจะใช้อินเตอร์เน็ตอย่งามีสติ เลิกดราม่ากันเสียที ขอโทษน่ะทำเป็นไหม รับผิดน่ะทำเป็นไหม แค่นี้ก็ไม่เกิดเรื่องเกิดราม่าแล้ว ลูกเพจก็เฮตามๆกัน....แต่ผมว่าในใจคุณจ่าคงคิดว่า ถ้าคนไทยไม่ทำตัวไร้สติก่อดราม่ากันเต็มโลกออนไลน์ ก็ไม่มีคุณจ่าดราม่าจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครรู้จักคุณจ่า คุณจ่าก็จะแค่หมอโนเนมคนหนึง่ ซึ่งแน่นอนว่าแค่การเป็นหมอโนเนมคงไม่สามารถสร้างฐานความนิยมในฐานะพระเอกของเวทีโลกนี้ให้บรรดาแฟนคลับมาคลั่งไคล้บูชาได้ รวมถึงคงไม่สามารถเขียนหนังสือขายหรือเรียกความสนใจจากสื่หลักจนเพิ่มชื่อเสียงและขยายฐานเสียงสนับสนุนได้แน่นอน(เพราะแค่หมอโนเนมคงไม่มีใครมาสนใจหรอก) // ดังเช่นอเมริกาที่...ถ้าโลกนี้สงบสุขไร้การก่อการร้าย งบทางการทหารอันมหาศาลก้คงไม่มา ข้ออ้างในการไปจุ้นจ้านประเทศต่างๆเพื่อให้ตัวเองดูเหมือนพระเอกของโลกก็คงไม่มี
แต่พอวันดีคืนดีที่คุณจ่าพลาดอะไรขึ้นมา หรือมีเรื่งออะไรไม่ดีเกิดขึ้นในประเทศDrama-Addict ไม่ว่าจะโดยฝีมือคุณจ่าหรือลูกเพจ คุณจ่าและเพจจะมีสถานะเหมือน ประเทศญี่ปุ่น ขึ้นมาทันใด คือคนก็จะแค่มอตาปริบๆและไปพูดเรื่องอื่น เหมือนตอนที่มีข่าวเรื่องเศรษฐ๊ขาวญ่ปุ่นใช้หญฺงไทยและเมืงอไทยเป็นโรงงานผลิตเด็กเพื่อเข้าสู่ธุรกิจแม่อุ้มบุญ หลายคนก็แค่มองตาปริบๆกับไปพูดเรื่องออื่นกันแทน // แถมยังจะมีคนมาแ้องคุณจ่าอีกว่า..คุณจ่าก็คนนะครับ ดีก็เป็นปลวกก็เป็น (เพจแนวการเมืองเพจหนึง่เคยพูดแบบนี้ไว้ตอนผมเล่าเรื่งอความสองมาตรฐานของคุณจ่าและลูกเพจบางส่วน)
กับเวลามีเรื่งอเน่าหนอนเกิดขึ้นในวงการที่ตัวเองหรือลูกเพจชื่นชอบหรือเกี่ยวพันกับคุณจ่าโดยตรง เช่น วงการหมอ วงการคอสเพลย์ คุณจ่าก็จะนำเสนอแบบแค่พอเป็นพิธีไม่ขยี้ประเด็น เผลอๆพยายามทำให้ดูน่าสงสารขึ้นด้วย (แบบตอนดราม่า สงครามคอสเพลย์ สมิติเวช) แต่ถ้าเป้นแวดวงที่ตัวเองไม่ชอบหรือมีการตั้งแง่กันมานาน จะสับเละ เฉกเช่น USA ที่พอมีเรื่งอเน่าหนอนในประเทศที่เป็นพันธมิตร ก็จะทำแบบไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ก็แค่ทำอะไรพอเป็นพิธี แต่ถ้าเป็นประเทศที่มีความขัดแย้งกัน ก็จะสับเละลุยแหลก
ปล. แต่หลายออย่งาที่คุณจ่าและลูกเพจเคยให้นิยามเกี่ยวกับ Pantip ไว้นั้น มันก็มีส่วนจริง พอผมได้มาเยือน ประเทศแห่งนี้(Pantip) ด้วยตัวเอง
ปล.2 ถ้า Drama-Addict คือ USA...โหดสรัด ก็คงเป็น รัซเซีย ส่วน Pantip ก็คงเป้นเสมือน ประเทศแถบอาเซียน ในด้านความสัมพันธ์