"ขอโทษ" ส่งท้ายรอยรักแรงแค้น..เพลงที่เพราะมากแต่ไม่อยากเปิดฟัง

ได้ฟังกี่ที กี่ครั้ง ก็ยังคิดถึง "พักตรา..เมียนอกหัวใจ" ตัวละครที่รับบทโดย โบ ธัญญะสุภางค์
อดที่จะสงสารตัวละครนี้ไม่ได้ จากคนที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจ ไม่มีภูมิคุ้มกันในการใช้ชีวิต
มาหลงผู้ชายที่หลอกใช้ตัวเอง เพียงเพื่อเป็นเครื่องมือแก้แค้นคนอื่น
หลงมาก..รักมาก..คลั่งจนเสียสติ..เรื่องนี้เลยจบไม่สวย

เพลงมันโศกเศร้า เหมือนเป็นการไว้อาลัย..ชวนให้คิดถึงเรื่องเก่า ๆ
คำว่า "ขอโทษ" ทำนองแผ่วเบา..แต่ภาพสุดท้ายยังหนักอึ้ง..ตราตรึงอยู่ข้างใน
ฟังแล้วรู้สึกหน่วง ๆ บอกไม่ถูก..ว่าไหมครับ