เลิกกับแฟนเพราะระยะทาง

วันนี้เป็นวันที่ผมเสียใจแต่ก็ไม่ที่สุดเพราะว่าผมได้เลิกกับแฟนทำไมนะหรอ? ก็เพราะว่าระยะทางยังไงหละ หลายคนสงสัยผมจะอธิบายว่าทำไม คือผมคบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆแล้ว ช่วงมัธยมเราอยู่ห้องเดียวกัน เราเริ่มคบหาดูใจกันมาเรื่อยๆจนถึงวันนี้ เพื่อนผมหลายๆคนก้อิจฉากันเป็นแถว แต่หารู้มั้ยว่าความจริงที่แสนปวดร้าวนั้นก็คือ เราสองคนต้องเข้ามหาลัยกัน ส่วนเรื่องมหาลัยขอไม่บอกนะครับ เอาเป็นว่าอยู่ในกรุงเทพทั้งคู่ หลายคนคิดว่าอ่าวก้อยู่กรุงเทพทั้งคู่ไม่น่าจะมีปัญหาหนิ ใช่แล้วครับตอนผมเข้ามหาลัยก้คิดแบบนั้นแต่พอหลังๆไปเราสองคนก้ใช้เวลาคู่น้อยลงทุกวันๆ แต่ ตั้งแต่ที่คบกันมาความหวานความรักไม่เคยขาดสายเลย ให้ของขวัญทุกเดือนวันครบรอบไม่เคยลืมสักเดือน จนมันถึงจุดอิ่มตัวของกันละกัน เริ่มชินเริ่มชากันจนผมกับแฟนผมเริ่มทะเลาะกันง่ายขึ้น (ผมขอไม่พูดถึงเรื่องที่ไม่ดีนะครับ) จนเราสองคนได้มาคุยกันจริงๆจังๆว่าทำไมยังไง แล้วเราสองคนก็ได้ข้อสรุปนั้นก็คือ ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง มหาลัยมันต่างจากมัธยมมาก สังคมเปลี่ยนคนเปลี่ยน เรียนหนักขึ้นสอบยากขึ้น ต้องอ่านหนังสือ ต้องทำงานในมหาลัยครับ ที่ผมเขียนมาทั้งหมดไม่ใช่จะมาประจานตัวเอง แต่ผมให้ข้อคิดกับผู้ที่ประสบปัญหาเหมือนผม ผมอยากบอกว่าเราต้องสู้อย่าท้อถอย ชีวิตมีพรุ่งนี้เสมอ ผมไม่ได้มาเขียนให้คู่อื่นต้องเลิกแบบผมนะครับ เพียงอยากให้รู้ว่าแต่ละฝ่ายต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง  ต้องเรียนเพื่ออนาคตที่ดี ไม่มีใครที่อยากเป็นแบบนี้ ถึงผมกับแฟนคบได้เวลาไม่นานเท่าที่คนอื่นคิด แต่คนที่มีแฟนนั้นจะรู้ว่าระยะเวลที่มีคนข้างๆนั้นมันวิเศษแค่ไหน แล้วไม่อยากปล่อยให้เวลานั้นหลุดลอยไปครับ ขอให้ทุกคนอ่านบทความนี้นำกลับไปคิดให้ดีว่า เรานั้นได้ทำความดีให้คนข้างๆรึยัง ขอให้ทุกคนโชคดี ทำทุกอย่างให้เต็มที่ก่อนที่มันจะสายไปนะครับ : ) . The show must go on