สวัสดีค่ะ 🙏 เราเพิ่งเข้ามาเขียนกระทู้นี้เปนกระทู้แรก มีอะไรผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ
วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ความรู้สึก รักแรก☝️ เชื่อว่าหลายๆคนต้องเคยมีความรักและคงเข้าใจกับคำว่า
"รักแรกสำหรับเราไม่ได้หมายถึงแฟนคนแรกว่ะ แต่มันคือรักที่รักคนนั้นมากที่สุด มีความสุขที่สุด เจ็บที่สุด และก้ลืมยากที่สุด" เรื่องมันมีอยู่ว่า......
เราคบกับแฟนคนนี้มา 5 ปี คบกันตั้งแต่เราเรียนอยู่ ม.3 (ก่อนหน้านี้ก้เคยมีแฟนนะแต่แบบรักเด็กๆป๊อปปี้เลิฟไม่ได้จิงจังอะไร) เราจะแทนแฟนคนที่หมายถึงในกระทู้นี้ว่า "พี่" นะคะ คือพี่เค้าอายุห่างกับเรา มันเปนเหมือนพรหมลิขิตหรือความบังเอิญ เรากับพี่เค้าเกิดวันเดียวกัน วันที่เดียวกัน เดือนเดียวกัน ต่างกันที่ พศ.31กับ37 เรากับพี่เค้าห่างกัน6ปี เป๊ะๆ (พี่เค้ากินเด็ก55) เหมือนจะดีนะที่เกิดตรงกัน คนที่กำลังอ่านกระทู้นี้คงมีอิจฉากันบ้างละเส้ มาๆต่อนอกเรื่อง.. พี่เค้าเหมือนมาเติมเต็มกับเราทุกอย่าง เพราะอาจจะด้วยเหตุผลที่ว่าพี่เขาโตกว่า มีความเปนผู้ใหญ่ที่จะดูแลเด็กอย่างเรา ตามใจเรา เราเปนลูกคนเล็กแน่นอนอยู่แล้วว่าเอาแต่ใจ และที่บ้านของเราจะหวงเรามากกกกกกเปนธรรมดา และด้วยความที่พ่อกับแม่เราเปนคนค่อนข้างออกสังคม เขาจึงห่วงเรื่องหน้าตาทางสังคมระดับนึง พี่เค้าเปนคนบ้านเดียวกับเรา ฐานะทางบ้านพี่เค้าก้ปานกลางพอมีพอกิน แต่เหมือนว่าฐานะทางบ้านเราเองจะดีกว่าบ้านพี่เค้า มันเลยเกิดเปนประเด็น เห้อออ! คงจะเดากันได้บ้างนะคะว่ามันจะเปนไงต่อไป
เราเรียนหนังสือ แต่พี่เขาไม่ได้เรียน พี่เค้าจบแค่ ม.3 แล้วทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้าน(พี่เค้าไม่ชอบเรียนไม่เก่งเลยเอาแค่นี้) ด้วยเรื่องนี้ทางบ้านเราโดยเฉพาะแม่เลยไม่ค่อยชอบพี่เค้า และพี่เค้าก้นิสัยแบบ ผช.บ้านๆทำอะไรก้แสดงออกแบบจิงใจ บางทีเลยเหมือนคนโหล่ๆ(เข้าใจศัพท์นี้ใช่ปะคะ555) แต่ทางบ้านเราชอบคนที่รู้จักวางตัว จากเหตุผลเหล่านี้ทำให้เรากับพี่เค้าถูกกีดกัน แต่ความรักอะไรมันห้ามได้หรอ5555 ยิ่งห้ามก้เหมือนยิ่งยุใช่มั้ยละคะ😝 ตั้งแต่ม.1 แม่ไม่ให้เราใช้โทรสัพเขาบอกยังไม่จำเปน เพราะเวลาไปเรียนก้มีรถประจำรับ-ส่งถึงหน้าบ้าน แต่ทำไงได้เนอะคนมีแฟนก้อยากคุยโทสัพ พี่เค้าก้ซื้อให้คะ แล้วก้จะแอบๆคุยกันทุกคืนๆ (พยายามมาก) แม่เริ่มสงสัย แม่เริ่มแอบค้นห้องแล้วแม่ก้เจอโทสัพ ผ่าง!!!!แล้วแม่ก้แอบยึดโทสัพไปซ่อน5555 พอเช้าเรามาหาโทสัพไม่เจอต่างคนต่างซ่อนละ เราก้บอกพี่เค้า พี่เค้าก้ซื้อเครื่องใหม่ให้(เขาก้ไม่ได้รวยนะ ที่ซื้อให้สมัยนั้นก้แค่จอขาว-ดำสี่ห้าร้อยเอง) แล้วเราก้ไปค้นโทสัพที่แม่ซ่อนเจอ เราก้แอบเอากลับมา55ร้ายจ่ะ
พี่เค้าทำเพื่อเราทุกอย่าง พี่เค้าพาเราไปเปิดตัวแนะนำกับพ่อแม่ที่บ้าน พี่เค้าอยากคบกับเราแบบเปิดเผยน่ะ แต่เราทำไม่ได้ ทางบ้านพูดมาว่า ถ้ายังเรียนไม่จบเรื่องอะไรก้ไม่ต้องคิด แล้วทำไมเราก้เรียนชีวิตทางบ้านก้ดีแต่ทำไมไม่เจอคนที่เหมาะกับเรา อายุแค่นี้เดี๋ยวเจอคนอีกเยอะอย่าเพิ่งตัดสินใจ เปนไงละคะแต่ละคำ ช๊อคกับช๊อค! แต่พี่เค้าก้สู้นะคะ สู้มากๆด้วย เราเรียนไกลจากบ้าน35 กิโล ตอนคบกันตั้งแต่แรกๆพี่เค้ายังไม่มีรถยนต์ พี่เค้าก้มานะขี่มอไซต์ไปหาที่โรงเรียนน่ะ เพื่อเจอกัน20,30นาทีก่อนเรากลับมาบ้าน เพราะเราขึ้นรถรับส่งประจำ (อะไรจะขนาดนั้นปะ) พี่เค้าเสมอต้นเสมอปลาย เอาใจตามใจเราทุกอย่าง เปนแบบผู้ชายบ้านๆ ซื่อๆ เรายอมรับนะว่ารักพี่เค้า พูดเต็มปากเลยว่าคนนี้คือรักมาก รักแรกเลยคะ พอประมาณม.4 เราโดนคัดเปนเชียร์หลีดเดอร์คณะสี ต้องมีการไปซ้อมกับรุ่นพี่ทุกวัน กลับบ้านดึก เราก้เริ่มเปลี่ยน แอบมีคนคุยเปนรุ่นพี่ที่โรงเรียน พูดง่ายๆว่าแอบมีกิ๊ก แต่พี่เค้าไม่รู้นะ จนวันใกล้แข่งกีฬาสี คือวันรุ่งขึ้นต้องแข่งเราก้เลยบอกแม่ว่าไม่กลับเพราะต้องตื่นแต่งหน้าแต่ดึกเลย นอนบ้านรุ่นพี่ แต่ป่าวนะเราให้พี่(ที่เปนแฟน)เค้ามารับเราที่บ้านรุ่นพี่ที่ซ้อมหลีด แต่เราให้พี่(ที่เปนแฟน)เค้ารอข้างนอก แล้วบอกกับพี่ที่แอบคุยกับเราว่าพี่ชายมารับ(รู้สึกว่าเราร้ายอะหื้ออออ) หลังจากนั้นมา พี่ที่เปนแฟนเราเค้าก้จับได้ว่าเราแอบมีคนคุย เค้าก้โมโหมาก แบบเค้าเสียมากกับสิ่งที่เราทำมากเราเองก้เสียใจที่ทำร้ายพี่เค้านะ แล้วเราก้เลิก (เลิกกับรุ่นพี่นะไม่ใช่พี่ที่เปนแฟน) เราก้ง้อ ขอโทษ สำนึกผิดกับพี่เค้าทุกอย่าง แต่เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาเนอะ แล้วก้ดีขึ้นรักกันแน่นเหมือนเดิม แต่เรายอมรับนะว่าเราผิดรู้สึกแย่ พอหลังจากเหตุการณ์นั้น ก้มีรุ่นพี่คนนั้นคนนี้เข้ามาคุยกับเราตลอด(ก้ไม่ได้คิดว่าตัวเองหน้าตาดีนะคะ แต่แบบมีเข้ามาตลอด คงดีพอตัวละค่ะ555) เราก้แอบคุยกับคนที่เข้ามานะ แต่เราจะวางระดับว่า ทุกคนจะไม่เทียบกับแฟนฉัน คุยแต่ไม่ได้รัก เราถือคติมาตลอดว่า คนที่เราชอบเราคุยอ่ะมีเปน10 แต่คนที่เรารัก มีแค่พี่เค้าคนเดียว แต่ด้วยความเปนเด็ก คะนองอยากมีรักในรั้วโรงเรียน แบบเดินมารับหน้าห้องเรียนไปกินข้าว โอ่ยเก๋จะตาย(ลืมบอกเราเรียนโรงเรียน ญ.ล้วน มีผช.น้อยมาก แต่ละคนจะหน้าตาหล่อดูดีเลยละ) เราแอบคุยกับคนนั้นคนนี้ ทั้งๆที่ยังคบกับพี่เค้า แต่ก้เหมือนพี่เค้าจะเริ่มสงสัยและแอบรู้ แต่พี่เค้าไม่พูด ไม่ถาม ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันพี่เค้าจะทำทุกอย่างที่มีความสุขกัน พาไปเที่ยว พาไปกิน จะอะไรขอให้บอกพี่ทำให้ (พี่เค้าคงคิดว่าเอาความดีเข้าแลกละเนอะ เพื่อชนะใจเรา) แต่เรารักพี่เค้านะ คนอื่นก้คุยเล่นๆยอมรับเลย จนจบม.6 เราเริ่มรู้สึกว่าเราโต เริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่ทำไม่สนุกเลย ความรู้สึกหัวใจของคนๆหนึ่งที่เรารักเค้ากำลังเจ็บ เราเลิกทุกอย่าง พอกันทีนิสัยเจ้าชู้ เริ่มจะจิงจังกับชีวิตแล้ว เพราะกำลังจะเข้าปี1 ต้องไปเรียนที่กรุงเทพ เราคงจะได้อยู่ใกล้กับพี่เค้ามากขึ้นแล้วเพราะเราต้องอยู่หอ กลับบ้านแค่เสาร์-อาทิตย์ ตลอดเวลาที่เราคบกันที่ผ่านมา ทางบ้านเราจะรู้ว่าแอบคุยกันตลอด แต่เหมือนไม่ยอมรับ ห้ามทำอะไรออกนอกหน้า ห้ามปะเจิดปะเจ้อ บางทีพี่เค้าก้ท้อว่าเค้าจะเอาชนะใจทางบ้านเราได้มั้ย แต่เราก้จะให้กำลังใจเค้าเสมอว่า เราดีซะอย่างสักวันเค้าต้องเหน แต่พอเวลาเราจะไปเที่ยวไหนกับพี่ๆ(เรามีพี่น้อง3คน เราเปนคนที่3) พวกพี่ๆของเราจะให้ชวนพี่เค้าไปด้วย แล้วจะช่วยกันว่าห้ามให้แม่รู้5555
..เดี๋ยวเรามาต่อ รอติดตามว่ามันจะพีคยังไงน๊า..
รักมา5ปี ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้จะไม่มีปีที่6แล้ว มาสายไป..
วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ความรู้สึก รักแรก☝️ เชื่อว่าหลายๆคนต้องเคยมีความรักและคงเข้าใจกับคำว่า
"รักแรกสำหรับเราไม่ได้หมายถึงแฟนคนแรกว่ะ แต่มันคือรักที่รักคนนั้นมากที่สุด มีความสุขที่สุด เจ็บที่สุด และก้ลืมยากที่สุด" เรื่องมันมีอยู่ว่า......
เราคบกับแฟนคนนี้มา 5 ปี คบกันตั้งแต่เราเรียนอยู่ ม.3 (ก่อนหน้านี้ก้เคยมีแฟนนะแต่แบบรักเด็กๆป๊อปปี้เลิฟไม่ได้จิงจังอะไร) เราจะแทนแฟนคนที่หมายถึงในกระทู้นี้ว่า "พี่" นะคะ คือพี่เค้าอายุห่างกับเรา มันเปนเหมือนพรหมลิขิตหรือความบังเอิญ เรากับพี่เค้าเกิดวันเดียวกัน วันที่เดียวกัน เดือนเดียวกัน ต่างกันที่ พศ.31กับ37 เรากับพี่เค้าห่างกัน6ปี เป๊ะๆ (พี่เค้ากินเด็ก55) เหมือนจะดีนะที่เกิดตรงกัน คนที่กำลังอ่านกระทู้นี้คงมีอิจฉากันบ้างละเส้ มาๆต่อนอกเรื่อง.. พี่เค้าเหมือนมาเติมเต็มกับเราทุกอย่าง เพราะอาจจะด้วยเหตุผลที่ว่าพี่เขาโตกว่า มีความเปนผู้ใหญ่ที่จะดูแลเด็กอย่างเรา ตามใจเรา เราเปนลูกคนเล็กแน่นอนอยู่แล้วว่าเอาแต่ใจ และที่บ้านของเราจะหวงเรามากกกกกกเปนธรรมดา และด้วยความที่พ่อกับแม่เราเปนคนค่อนข้างออกสังคม เขาจึงห่วงเรื่องหน้าตาทางสังคมระดับนึง พี่เค้าเปนคนบ้านเดียวกับเรา ฐานะทางบ้านพี่เค้าก้ปานกลางพอมีพอกิน แต่เหมือนว่าฐานะทางบ้านเราเองจะดีกว่าบ้านพี่เค้า มันเลยเกิดเปนประเด็น เห้อออ! คงจะเดากันได้บ้างนะคะว่ามันจะเปนไงต่อไป
เราเรียนหนังสือ แต่พี่เขาไม่ได้เรียน พี่เค้าจบแค่ ม.3 แล้วทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้าน(พี่เค้าไม่ชอบเรียนไม่เก่งเลยเอาแค่นี้) ด้วยเรื่องนี้ทางบ้านเราโดยเฉพาะแม่เลยไม่ค่อยชอบพี่เค้า และพี่เค้าก้นิสัยแบบ ผช.บ้านๆทำอะไรก้แสดงออกแบบจิงใจ บางทีเลยเหมือนคนโหล่ๆ(เข้าใจศัพท์นี้ใช่ปะคะ555) แต่ทางบ้านเราชอบคนที่รู้จักวางตัว จากเหตุผลเหล่านี้ทำให้เรากับพี่เค้าถูกกีดกัน แต่ความรักอะไรมันห้ามได้หรอ5555 ยิ่งห้ามก้เหมือนยิ่งยุใช่มั้ยละคะ😝 ตั้งแต่ม.1 แม่ไม่ให้เราใช้โทรสัพเขาบอกยังไม่จำเปน เพราะเวลาไปเรียนก้มีรถประจำรับ-ส่งถึงหน้าบ้าน แต่ทำไงได้เนอะคนมีแฟนก้อยากคุยโทสัพ พี่เค้าก้ซื้อให้คะ แล้วก้จะแอบๆคุยกันทุกคืนๆ (พยายามมาก) แม่เริ่มสงสัย แม่เริ่มแอบค้นห้องแล้วแม่ก้เจอโทสัพ ผ่าง!!!!แล้วแม่ก้แอบยึดโทสัพไปซ่อน5555 พอเช้าเรามาหาโทสัพไม่เจอต่างคนต่างซ่อนละ เราก้บอกพี่เค้า พี่เค้าก้ซื้อเครื่องใหม่ให้(เขาก้ไม่ได้รวยนะ ที่ซื้อให้สมัยนั้นก้แค่จอขาว-ดำสี่ห้าร้อยเอง) แล้วเราก้ไปค้นโทสัพที่แม่ซ่อนเจอ เราก้แอบเอากลับมา55ร้ายจ่ะ
พี่เค้าทำเพื่อเราทุกอย่าง พี่เค้าพาเราไปเปิดตัวแนะนำกับพ่อแม่ที่บ้าน พี่เค้าอยากคบกับเราแบบเปิดเผยน่ะ แต่เราทำไม่ได้ ทางบ้านพูดมาว่า ถ้ายังเรียนไม่จบเรื่องอะไรก้ไม่ต้องคิด แล้วทำไมเราก้เรียนชีวิตทางบ้านก้ดีแต่ทำไมไม่เจอคนที่เหมาะกับเรา อายุแค่นี้เดี๋ยวเจอคนอีกเยอะอย่าเพิ่งตัดสินใจ เปนไงละคะแต่ละคำ ช๊อคกับช๊อค! แต่พี่เค้าก้สู้นะคะ สู้มากๆด้วย เราเรียนไกลจากบ้าน35 กิโล ตอนคบกันตั้งแต่แรกๆพี่เค้ายังไม่มีรถยนต์ พี่เค้าก้มานะขี่มอไซต์ไปหาที่โรงเรียนน่ะ เพื่อเจอกัน20,30นาทีก่อนเรากลับมาบ้าน เพราะเราขึ้นรถรับส่งประจำ (อะไรจะขนาดนั้นปะ) พี่เค้าเสมอต้นเสมอปลาย เอาใจตามใจเราทุกอย่าง เปนแบบผู้ชายบ้านๆ ซื่อๆ เรายอมรับนะว่ารักพี่เค้า พูดเต็มปากเลยว่าคนนี้คือรักมาก รักแรกเลยคะ พอประมาณม.4 เราโดนคัดเปนเชียร์หลีดเดอร์คณะสี ต้องมีการไปซ้อมกับรุ่นพี่ทุกวัน กลับบ้านดึก เราก้เริ่มเปลี่ยน แอบมีคนคุยเปนรุ่นพี่ที่โรงเรียน พูดง่ายๆว่าแอบมีกิ๊ก แต่พี่เค้าไม่รู้นะ จนวันใกล้แข่งกีฬาสี คือวันรุ่งขึ้นต้องแข่งเราก้เลยบอกแม่ว่าไม่กลับเพราะต้องตื่นแต่งหน้าแต่ดึกเลย นอนบ้านรุ่นพี่ แต่ป่าวนะเราให้พี่(ที่เปนแฟน)เค้ามารับเราที่บ้านรุ่นพี่ที่ซ้อมหลีด แต่เราให้พี่(ที่เปนแฟน)เค้ารอข้างนอก แล้วบอกกับพี่ที่แอบคุยกับเราว่าพี่ชายมารับ(รู้สึกว่าเราร้ายอะหื้ออออ) หลังจากนั้นมา พี่ที่เปนแฟนเราเค้าก้จับได้ว่าเราแอบมีคนคุย เค้าก้โมโหมาก แบบเค้าเสียมากกับสิ่งที่เราทำมากเราเองก้เสียใจที่ทำร้ายพี่เค้านะ แล้วเราก้เลิก (เลิกกับรุ่นพี่นะไม่ใช่พี่ที่เปนแฟน) เราก้ง้อ ขอโทษ สำนึกผิดกับพี่เค้าทุกอย่าง แต่เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาเนอะ แล้วก้ดีขึ้นรักกันแน่นเหมือนเดิม แต่เรายอมรับนะว่าเราผิดรู้สึกแย่ พอหลังจากเหตุการณ์นั้น ก้มีรุ่นพี่คนนั้นคนนี้เข้ามาคุยกับเราตลอด(ก้ไม่ได้คิดว่าตัวเองหน้าตาดีนะคะ แต่แบบมีเข้ามาตลอด คงดีพอตัวละค่ะ555) เราก้แอบคุยกับคนที่เข้ามานะ แต่เราจะวางระดับว่า ทุกคนจะไม่เทียบกับแฟนฉัน คุยแต่ไม่ได้รัก เราถือคติมาตลอดว่า คนที่เราชอบเราคุยอ่ะมีเปน10 แต่คนที่เรารัก มีแค่พี่เค้าคนเดียว แต่ด้วยความเปนเด็ก คะนองอยากมีรักในรั้วโรงเรียน แบบเดินมารับหน้าห้องเรียนไปกินข้าว โอ่ยเก๋จะตาย(ลืมบอกเราเรียนโรงเรียน ญ.ล้วน มีผช.น้อยมาก แต่ละคนจะหน้าตาหล่อดูดีเลยละ) เราแอบคุยกับคนนั้นคนนี้ ทั้งๆที่ยังคบกับพี่เค้า แต่ก้เหมือนพี่เค้าจะเริ่มสงสัยและแอบรู้ แต่พี่เค้าไม่พูด ไม่ถาม ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันพี่เค้าจะทำทุกอย่างที่มีความสุขกัน พาไปเที่ยว พาไปกิน จะอะไรขอให้บอกพี่ทำให้ (พี่เค้าคงคิดว่าเอาความดีเข้าแลกละเนอะ เพื่อชนะใจเรา) แต่เรารักพี่เค้านะ คนอื่นก้คุยเล่นๆยอมรับเลย จนจบม.6 เราเริ่มรู้สึกว่าเราโต เริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่ทำไม่สนุกเลย ความรู้สึกหัวใจของคนๆหนึ่งที่เรารักเค้ากำลังเจ็บ เราเลิกทุกอย่าง พอกันทีนิสัยเจ้าชู้ เริ่มจะจิงจังกับชีวิตแล้ว เพราะกำลังจะเข้าปี1 ต้องไปเรียนที่กรุงเทพ เราคงจะได้อยู่ใกล้กับพี่เค้ามากขึ้นแล้วเพราะเราต้องอยู่หอ กลับบ้านแค่เสาร์-อาทิตย์ ตลอดเวลาที่เราคบกันที่ผ่านมา ทางบ้านเราจะรู้ว่าแอบคุยกันตลอด แต่เหมือนไม่ยอมรับ ห้ามทำอะไรออกนอกหน้า ห้ามปะเจิดปะเจ้อ บางทีพี่เค้าก้ท้อว่าเค้าจะเอาชนะใจทางบ้านเราได้มั้ย แต่เราก้จะให้กำลังใจเค้าเสมอว่า เราดีซะอย่างสักวันเค้าต้องเหน แต่พอเวลาเราจะไปเที่ยวไหนกับพี่ๆ(เรามีพี่น้อง3คน เราเปนคนที่3) พวกพี่ๆของเราจะให้ชวนพี่เค้าไปด้วย แล้วจะช่วยกันว่าห้ามให้แม่รู้5555
..เดี๋ยวเรามาต่อ รอติดตามว่ามันจะพีคยังไงน๊า..