คือ ตอนอายุ 17 ปี 33 ปีที่แล้ว มีแฟนคนแรกครับ แล้วก็ต้องมีอันเลิกรากันแบบวัยรุ่นทั่วๆไป
ไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย นิดๆ แต่ก็คิดถึงแล้วก็เก็บความรู้สึกดีๆไว้ในใจ ตลอดเวลา 3 ปี
3ปี ผ่านไปมีโอกาสได้กลับบ้านต่างจังหวัด มีโอกาสเดินสวนกับเธอริมถนนเปลี่ยว
ผมสบตากับเธอ แว๊บนึง ตื่นเต้นนิดๆนะ แต่เธอเฉยๆ ไม่ได้ทักทายกัน จังหวะเดินผ่าน
ผมหันไปมองตามหลัง ดูว่าเธอจะหันมาหรือเปล่า มองเธอจนลับสายตาไป แต่เธอไม่หันกลับมามองเลย
หลังจากที่ผมหันหน้ากลับมาที่เดิม ใจผมมัน ปิ๊ง ขึ้นมาเลย ประมาณว่า
ผู้หญิงที่เราคิดถึงมาตลอด 3 ปี มันไม่ใช่คนนี้นี่ คนนี้คือคนอื่น คนนั้นมันไม่มีแล้ว เหมือนว่าตายไปแล้ว
ไม่มีแล้ว ไม่มีอีกแล้ว คือสมองมันไม่ได้คิดครับ แต่ใจมัน ปึ้ง ขึ้นมาเลย
ความรู้สึกเก่าๆ ที่อาลัยอาวรณ์ มันหายหมดเลย
แต่ทำไม บางอย่าง ใช้เหตุ ใช้ผล แต่ก็ทำใจไม่ได้ แต่บางอย่าง ไม่ต้องคิด มัน ปึ้ง ขึ้นมาเลย
อาการอย่างงี้ ภาษาธรรม เขาเรียกว่าอะไรครับ
รู้อย่างนี้ เค้าเรียกรู้ยังไง
ไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย นิดๆ แต่ก็คิดถึงแล้วก็เก็บความรู้สึกดีๆไว้ในใจ ตลอดเวลา 3 ปี
3ปี ผ่านไปมีโอกาสได้กลับบ้านต่างจังหวัด มีโอกาสเดินสวนกับเธอริมถนนเปลี่ยว
ผมสบตากับเธอ แว๊บนึง ตื่นเต้นนิดๆนะ แต่เธอเฉยๆ ไม่ได้ทักทายกัน จังหวะเดินผ่าน
ผมหันไปมองตามหลัง ดูว่าเธอจะหันมาหรือเปล่า มองเธอจนลับสายตาไป แต่เธอไม่หันกลับมามองเลย
หลังจากที่ผมหันหน้ากลับมาที่เดิม ใจผมมัน ปิ๊ง ขึ้นมาเลย ประมาณว่า
ผู้หญิงที่เราคิดถึงมาตลอด 3 ปี มันไม่ใช่คนนี้นี่ คนนี้คือคนอื่น คนนั้นมันไม่มีแล้ว เหมือนว่าตายไปแล้ว
ไม่มีแล้ว ไม่มีอีกแล้ว คือสมองมันไม่ได้คิดครับ แต่ใจมัน ปึ้ง ขึ้นมาเลย
ความรู้สึกเก่าๆ ที่อาลัยอาวรณ์ มันหายหมดเลย
แต่ทำไม บางอย่าง ใช้เหตุ ใช้ผล แต่ก็ทำใจไม่ได้ แต่บางอย่าง ไม่ต้องคิด มัน ปึ้ง ขึ้นมาเลย
อาการอย่างงี้ ภาษาธรรม เขาเรียกว่าอะไรครับ