ต้องบอกก่อนว่าเรื่องนี้อาจจะทำให้เกิดการดราม่าเกิดขึ้นได้ เราจึงจะบอกไว้ก่อนเลยว่า เรื่องนี้ได้เกิดขึ้นนานมากแล้วและเกิดขึ้นในตอนที่เราอายุ17-18ซึ่งบรรลุนิติภาวะในระดับหนึ่งแล้ว ตอนนี้ก็26ล่ะค่ะ 55555555 งดดราม่าเนอะ อยากให้น้องๆในวัยเรียนที่อาจจะกำลังเจอเรื่องแบบนี้หรืออาจจะกำลังอยู่ในความรู้สึกเดียวกับเราในตอนนั้นได้อ่านแล้วลองคิดนะคะว่าควรจะดำเนินชีวิตไปไหนทิศทางไหน เริ่มเรื่องเลยนะคะ

เริ่มแรกตอนนั้นเราก็อายุ17-18นี้แหละค่ะช่วงม.6 ก็เริ่มเข้าสู่วัยที่มีแฟนแล้วล่ะเนอะ อร้ายยย (เขินนน)
บ้านเราเป็นคนที่ค่อนข้างหวงลูกสาวมากๆค่ะ เพราะมีลูกสาวคนเดียว เราเลยต้องใช้วิธีแอบคบ แอบคุย คือง่ายๆอ่ะ มีแฟนก็เหมือนไม่มี

เวลาที่จะได้คุยโทสับก็นู้นค่ะ 3-4 ทุ่ม เพราะพ่อแม่จะหลับกันหมดแล้ว และต้องคุยให้เบาที่สุด
เรากับแฟนคนนี้ก็แอบคบกันมาเรื่อยๆค่ะ จนเราจบม.6 และได้มาเรียนต่อที่กรุงเทพ มหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในไทย ซึ่งเราใช้เวลานานมากในการขอพ่อกับแม่เพื่อมาเรียนที่นี้ (เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ)
และเราก็ได้มาอยู่หอหญิงค่ะ แน่นอนพ่อกับแม่เราเป็นคนหาและจัดการให้ทั้งหมด
และเเฟนที่เราคบอยู่ก็เรียนต่อปวส.ที่จังหวัดเดิมค่ะ ตอนนั้นเราก็คิดว่าเฮ้ยนี้เราต้องห่างกันแล้วหรอ แล้วต้องเลิกกันไหม ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรากับเเฟนได้อิสระจากครอบครัวค่ะ แฟนเราขึ้นกรุงเทพมาหาเราบ่อยมากๆ แทบจะทุกเสาร์เลยค่ะ แต่ก็มาแบบเช้าเย็นกลับ เพราะนอนหอเราไม่ได้
เราก็แอบๆคบกันแบบนี้มาเรื่อยๆค่ะ เราโกหกพ่อแม่ว่าเราไม่มีแฟน
จนจบเทอม1ค่ะ ตอนนั้นเรากังวลใจมากที่เราโกหกพ่อกับแม่ แต่ความลับก็ไม่ในโลกค่ะ แม่จับได้ว่าเรามีแฟน ตอนแรกแม่ก็เฉยๆนะแต่ก็มีบ่นบ้างเวลาที่เห็นเราคุยโทสับ ส่วนพ่อนี้บ่นแถมด่าใส่ในโทสับเลยค่ะ แล้วก็บังคับให้เลิกคบกัน ตอนนั้นเราก็ดื้ออ่ะ ยืนยัยว่าจะคบต่อ แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้บ่นอะไรนะ แค่เวลาคุยโทสับเค้าจะบ่น แต่ก็นะ นานๆเราจะได้กับบ้านสักที เค้าเลยไม่ค่อยสนใจอะไร เพราะคงคิดว่าเราโตแล้วด้วยแหละ

เราลืมบอกไป เรากับแฟนอยู่หมู่บ้านเดียวกัน คือพ่อแม่รู้จักกัน และเราก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ

และประเด็นก็อยู่ตรงนี้แหละค่ะ



พ่อกับแม่จับได้อีกครั้งเพราะมีคนไปบอกท่านว่าเราคบอยู่กับคัย ตอนนั้นทะเลาะกันแรงมาก พ่อเราเรียกตัวกับบ้านเรยค่ะ คือเรียกไปทะเลาะต่อที่บ้านอ่ะ พ่อเราโมโหมาก สั่งให้เลิกคบแบบเด็ดขาด ถ้าไม่เลิกคือพ่อเราจะไม่ยุ่งอีก คือจะตัดขาดกับเราอ่ะค่ะ เราก็เถียงๆๆๆตามประสาวัยรุ่นอ่ะเนอะ ตอนนั้นความรักมันบังตามากๆ จนพ่อก็ยื่นคำขาดว่าให้เลือกระหว่างมันกับพ่อ ตอนนั้นปากเราก็บอกเลือกพ่อค่ะ แต่เราก็ไม่เลิกคบกับแฟนนะ ยังแอบคบกันต่อไป โดยยืนยันกับพ่อว่าเลิกแล้ว
เราแอบคบกับมาต่อได้อีกเกอบปีค่ะ แล้วก็มาถึงวันที่เราใจสลาย เพราะเราจับได้ว่าระยะทางที่เราอยู่ห่างๆกันในตอนนี้เค้าแอบมีคนอื่นอยู่ตลอด แล้วสาเหตุที่พ่อและแม่ยืนยันให้เราเลิกคบก็เพราะว่า พ่อเค้าเห็นแฟนเราไปเที่ยวกับผู้หญิง กินเหล้าตามงานเลี้ยง จีบแดนส์เซอร์อะไรประมาณนี้ค่ะ เค้าเลยไม่ชอบและยื่นคำขาดว่ามันไม่ใช่คนดีต้องเลิกกับมันนะ

ตอนนั้นเราร้องไห้แทบขาดใจเลยค่ะ ไม่ใช่เพราะเราเสียใจที่แฟนเรานอกใจนะ แต่เราเสียใจที่ตลอดเวลาเราไม่เชื่อพ่อและแม่ แถมยังโกหกท่านตลอดมา ตอนนั้ชีวิตเราตกต่ำมาก เกรดก็ตกเพราะชอบหนีกับต่างจังหวัดไปนอนหอเพื่อนแฟ ไปเที่ยวผับกับแฟน แต่ดันโง่ไม่รู้ว่าแฟนมีกิ๊ก




คือสิ่งที่เราอยากจะบอกน้องๆรุ่นหลังคือ เชื่อพ่อแม่เถอะค่ะ ท่านต้องการให้เราเจอคนดีๆ เจอคนที่ดูแลเราได้ และต้องเป็นคนดีจริงๆ คงไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกตัวเองต้องเสียใจกับผู้ชายที่ไม่รุ้จักพอหรอกค่ะ




เชื่อเถอะ ผู้ชายอ่ะถ้าเราให้มันง่ายๆ มันก็จะไปจากเราง่ายๆ อย่าไปเอาความซิงเพื่อแลกกับคำว่ารัก เชื่อเถอะว่าตั้งใจเรียน มีงานทำดีๆ มีเงิน ผู้ชายดีๆและสิ่งดีๆจะเข้ามาหาเราเองค่ะ โดยที่เราแค่ยืนสวยๆผู้ชายก็วิ่งเค้ามานับสิบแล้วค่ะ
ช่วงเรียนก็ตั้งใจเรียนให้ดีๆ รักพ่อแม่เชื่อฟังท่านมากๆ ผลบุญมันจะส่งให้เราได้เจอรักที่จริงใจค่ะ


เชื่อพี่เถอะ พี่ผ่านมาแล้ว
ขอให้น้องๆที่อ่านแล้วเจอเหตุการณ์แบบพี่ กลับตัวกลับใจเถอะค่ะ อย่าโกหกพ่อเพื่อผู้ชายคนอื่นเลย.....
บาปกรรมมีจริง