สวัสดีครับ กระทู้นี้ก็เป็นกระทู้แรกของผมนะ ผมก็ขอพูดตรงๆเลยว่าที่มาสมัครพันทิปเพื่อระบายนี่แหละครับ ถ้าบทความไม่สะดวกต่อการอ่านก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ
เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อน ผมจีบ ผญ คนนึง ตอนนั้นก็อารมณ์ประมาณเด็กๆอะครับ ไม่คิดไรมากก็แค่คิดว่าอยากมีแฟนตามประสาคนทั่วไป ก็เริ่มจีบเขาตั้งแต่ประมาณ ม.2 มั้งครับ 5555 ก่อนหน้านี้ก็มีแบบจีบตามเพื่อนไรมั่ง แต่หลักๆก็เริ่มจากคนนี้แหละครับ จีบกันมาประมาณปีนึงได้เลยมั้ง 5555 จีบมาตั้งแต่ปลายปี 2012 ขอคบวันวาเลนไทน์ 2013 ตอนนั้นผมก็คิดว่าผมยังเด็กนะ ไม่รู้หรอกความรักคืออะไร รู้แต่อยากมีแฟนมันเก๋ เหมือนเป็นสังคมนิยมเลยตอนนั้น ก็ไม่คิดว่าจะคบอะไรนานมากมายหรอกครับ ที่ผ่านมาผมก็มีแฟนมาเรื่อยๆนะ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรจนมาถึงคนนี้(ก็ตามประสาเด็กอะนะ-0-)
ครับ ก็ตั้งแต่คบกันมาผมก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะนะ ก็มีบ้างที่รู้สึกเบื่อละอยากไปหาอะไรใหม่ๆเหมือนเดิม แต่ตอนนั้นเขาก็รั้งผมไว้เรื่อยๆอะครับ ผมก็ไม่เคยเจอไรงี้หรอก ปกติก็เบื่อกันก็เลิกผมคิดแค่นี้ แต่มาถึงคนนี้ ผมก็แปลกใจนะ คู่ผมก็ไม่ได้หวานอะไรเหมือนคู่อื่นหรอก คบกันมาได้ประมาณปีนึงก็เริ่มมีทะเลาะอะไรตามประสาคู่ทั่วไปแหละครับ แต่เราไม่เคยเลิกกันแบบจริงจังซักครั้งเลย จนปามาปีที่ 2 ผมก็ติดเพื่อนอะครับ ระหว่างนี้ก็หลงระเริงอะไรแปลกใหม่เยอะเลยทีเดียว เริ่มไปเที่ยวเตร่เป็นเริ่มดื่มเป็น(อาจดูไม่ดีนะครับอยู่ประมาณ ม.4 นี่ทำไรพวกนี้ซะละ)ผมก็ระเริงตามประสาวัยรุ่นอะครับติดเพื่อนติดเกมส์ ยอมรับเลยว่าเละเทะมากตอนนั้น ผมไม่สนใจอะไรแฟนผมเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่ตอนนั้นผมเชื่อเลยว่าเป็นช่วงที่เขารักผมให้ความสำคัญกับผมมาก เค้าติดผมมากเลยครับ แบบที่ว่าเอะอะๆก็จะอยู่ด้วยกัน กลับเป็นผมเองซะงั้นที่รำคาณเค้า รำคาณแบบเบื่อเลยอะครับว่าจะติด***ไรนักหนา ไปอยู่กะเพื่อนมั่งก็ได้ เวลานั้นมีแต่ผมเองที่ไล่เค้าไป เค้าก็ทนผมมาได้ตลอด จนถึงวันนึงผมมีโอกาสได้เลิกกับเค้าเพราะเหตุผลอะไรซักอย่างนี่แหละครับ ผมเป็นฝ่ายบอกเอง ก็เสียใจนะครับตอนนั้นแต่ก็เฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย พอเลิกกับเขามาได้ผมก็อีกหละครับ อยากมีแฟนใหม่ ก็จีบมั่วไปเรื่อย เลิกกันไม่ถึงเดือนอะครับผมมีแฟนใหม่ละ 5555 ตอนนั้นผมก็ไม่คิดไรมากนะ เลิกกันแล้วก็จบๆกันไป แต่พอผมเริ่มคบกับคนใหม่ไปซักพัก ผมเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมอะครับ เหมือนมันขาดอะไรไป ตอนนั้นผมก็เริ่มรู้ใจตัวเองละหละครับ ว่าไม่ใช่ละ ผมเลยกลับไปคุยกับคนเดิม ถือว่ายังโชคดีนะครับที่เขายังรอผมอยู่
ผมดีใจมากผมปฎิญาณกับตัวเองเลยว่าผมจะไม่ทิ้งเธอไปแบบนี้อีก เรา 2 คนก็มีความสุขกันมาเรื่อยๆอะครับ ยิ่งหลังมานี่หวานกันกว่าเดิมอีก เวลาผมป่วยเข้า ร.พ. เค้าก็จะมาเยี่ยมตลอดเลยได้เริ่มรู้จักอะไรกับครอบครัวผมละ พ่อแม่ผมก็ไม่ได้กีดกันอะไรนะครับ ท่านฝากผมไว้ให้แฟนดูแลด้วยซ้ำ ยิ่งช่วงนี้ผมยิ่งรักเค้าครับเค้าทำดีกับผมมาตลอดๆผมมีความสุขมากครับ จนผมเริ่มติดเค้าแล้วแหละ 55555 แต่อยู่ดีๆก็มาถึงช่วงนึง เค้าแปลกๆไป คนอยู่ด้วยกันมาตั้งนานอีกคนเปลี่ยนไปทำไมอีกคนจะไม่รู้ใช่ไหมละครับ เค้าเริ่มมีกิจกรรมของเค้าเริ่มมีเพื่อนใหม่ๆ อยู่ดีๆเค้าก็ตีตัวออกห่างผมอะครับ เอาหละสิทีนี้ ผมก็เริ่มรู้ละหละครับว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น เค้าเริ่มไม่มีเวลาให้ผม ผมต้องเป็นฝ่ายไปหาเองถามหาตลอด ละเป็นงี้มาหลายๆอาทิตย์ ระหว่างนี้ผมก็พยายามทำให้ทุกๆอย่างเป็นเหมือนเดิม จนถึงวันครบรอบของเราอะครับ 2 ปี 9 เดือน ผมก็ไปเลี้ยงข้าวเค้าแหละครับ กินเสร็จไรเสร็จก็สัญญากันว่ารอบหน้าเค้าจะเป็นฝ่ายเลี้ยงผม ช่วงนี้เค้าอยู่หอกับเพื่อนครับ ผมก็คอยขอไปหาไปอยู่ด้วยในช่วงเช้า เอาข้าวไปให้กิน รอเค้าตื่นไปทำกิจกรรมของเค้าแหละครับ ผมกะจะไปส่งด้วยซ้ำแต่เค้าบอกไม่เป็นไรมีคนมารับแล้ว ผมก็นอยด์นิดๆแหละครับละก็ปล่อยผ่านไป จนผ่านมาเรื่อยๆอีกระหว่างนี้เราทะเลาะกันบ่อยมากครับ เรื่องงี่เง่าๆของผมเองแหละ จนอยู่ดีๆเค้าก็มาคุยกับผมว่าเหนื่อยไหมที่ต้องทนกับเค้าแบบนี้ ผมก็ตอบเลยครับว่าเหนื่อย ละผมก็บอกเลยครับว่าถามทำไม จะทิ้งกันไปแล้วเหรอ แล้วเค้าก็ไม่ปฎิเสธไรนะครับเค้าก็พูดเหตุผลของเค้าไปเรื่อยหละครับ ผมก็โอเค เค้าอยากห่าง ผมคิดว่าไงเดะเค้าก็กลับมา เค้าขอเวลา อท. นึงครับ ผมก็รอดูเค้าจะกลับมาตอบผมว่าไง ระหว่างนีผมก็ตามตื้อตามทักเรื่อยๆแหละครับ แต่ผมดูท่าทีเค้าแล้ว เหมือนเค้าได้เป็นอิสระของเค้าแล้วอะครับเค้าเหมือนผมในตอนนั้นเลย เค้าไปเที่ยวไปเฮฮามีความสุข ละก็ครับเค้ามีคนใหม่เข้ามาคุยด้วย ตอนแรกผมก็ไม่ยอมแพ้นะ ผมก็คิดว่าอะไร คบมาเป็นปีๆจะมาไปง่ายๆงี้เหรอ ระหว่างนี้ผมก็คอยตามดูตามเป็นห่วงตลอด ก็ท้อนะครับ เพราะเค้าไม่มีวี่แววที่จะกลับมาหาผมเลย เค้าไปรู้สึกดีกับคนใหม่แค่ภายในเวลาไม่ถึงสองอาทิตย์นี่เหรอครับ ทุกวันนี้ผมได้แต่โทษตัวเองแหละครับ ที่ผ่านมาผมอาจผิดเอง ผิดที่ดูแลเขาไม่ดีพอ ผิดที่ไม่สนใจ ผิดที่เคยทำอะไรไม่ดีไว้ทำให้เค้าเสียใจ เค้าคงทนไม่ไหวหรือความรักที่เค้ามีให้ผมมันอาจถดถอยเรื่อยๆ ขอโทษที่ผ่านมาผมงี่เง่าอะไรก็ตาม เป็นไปได้ผมอยากให้เค้ากลับมา ให้ผมทำอะไรก็ยอมแหละครับ ขอให้เขากลับมผมสัญญาผมจะไม่ทิ้งเค้าไปไหนอีก ผมขอให้เค้าได้เข้ามาอ่านบทความนี้ เค้าจะรู้เองว่าเป็นผม สุดท้ายแล้วถึงเค้าจะไม่กลับมาจริงๆ ผมอยากบอกนะว่าผมรออยู่นะ นานแค่ไหนก็จะรอ รู้แล้วมันเป็นแบบไหน สำนึกหมดแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าครั้งนึงเคยรักคนคนนึงจริงๆ รักนะเว้ย
กรรมตามสนอง
เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อน ผมจีบ ผญ คนนึง ตอนนั้นก็อารมณ์ประมาณเด็กๆอะครับ ไม่คิดไรมากก็แค่คิดว่าอยากมีแฟนตามประสาคนทั่วไป ก็เริ่มจีบเขาตั้งแต่ประมาณ ม.2 มั้งครับ 5555 ก่อนหน้านี้ก็มีแบบจีบตามเพื่อนไรมั่ง แต่หลักๆก็เริ่มจากคนนี้แหละครับ จีบกันมาประมาณปีนึงได้เลยมั้ง 5555 จีบมาตั้งแต่ปลายปี 2012 ขอคบวันวาเลนไทน์ 2013 ตอนนั้นผมก็คิดว่าผมยังเด็กนะ ไม่รู้หรอกความรักคืออะไร รู้แต่อยากมีแฟนมันเก๋ เหมือนเป็นสังคมนิยมเลยตอนนั้น ก็ไม่คิดว่าจะคบอะไรนานมากมายหรอกครับ ที่ผ่านมาผมก็มีแฟนมาเรื่อยๆนะ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรจนมาถึงคนนี้(ก็ตามประสาเด็กอะนะ-0-)
ครับ ก็ตั้งแต่คบกันมาผมก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะนะ ก็มีบ้างที่รู้สึกเบื่อละอยากไปหาอะไรใหม่ๆเหมือนเดิม แต่ตอนนั้นเขาก็รั้งผมไว้เรื่อยๆอะครับ ผมก็ไม่เคยเจอไรงี้หรอก ปกติก็เบื่อกันก็เลิกผมคิดแค่นี้ แต่มาถึงคนนี้ ผมก็แปลกใจนะ คู่ผมก็ไม่ได้หวานอะไรเหมือนคู่อื่นหรอก คบกันมาได้ประมาณปีนึงก็เริ่มมีทะเลาะอะไรตามประสาคู่ทั่วไปแหละครับ แต่เราไม่เคยเลิกกันแบบจริงจังซักครั้งเลย จนปามาปีที่ 2 ผมก็ติดเพื่อนอะครับ ระหว่างนี้ก็หลงระเริงอะไรแปลกใหม่เยอะเลยทีเดียว เริ่มไปเที่ยวเตร่เป็นเริ่มดื่มเป็น(อาจดูไม่ดีนะครับอยู่ประมาณ ม.4 นี่ทำไรพวกนี้ซะละ)ผมก็ระเริงตามประสาวัยรุ่นอะครับติดเพื่อนติดเกมส์ ยอมรับเลยว่าเละเทะมากตอนนั้น ผมไม่สนใจอะไรแฟนผมเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่ตอนนั้นผมเชื่อเลยว่าเป็นช่วงที่เขารักผมให้ความสำคัญกับผมมาก เค้าติดผมมากเลยครับ แบบที่ว่าเอะอะๆก็จะอยู่ด้วยกัน กลับเป็นผมเองซะงั้นที่รำคาณเค้า รำคาณแบบเบื่อเลยอะครับว่าจะติด***ไรนักหนา ไปอยู่กะเพื่อนมั่งก็ได้ เวลานั้นมีแต่ผมเองที่ไล่เค้าไป เค้าก็ทนผมมาได้ตลอด จนถึงวันนึงผมมีโอกาสได้เลิกกับเค้าเพราะเหตุผลอะไรซักอย่างนี่แหละครับ ผมเป็นฝ่ายบอกเอง ก็เสียใจนะครับตอนนั้นแต่ก็เฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย พอเลิกกับเขามาได้ผมก็อีกหละครับ อยากมีแฟนใหม่ ก็จีบมั่วไปเรื่อย เลิกกันไม่ถึงเดือนอะครับผมมีแฟนใหม่ละ 5555 ตอนนั้นผมก็ไม่คิดไรมากนะ เลิกกันแล้วก็จบๆกันไป แต่พอผมเริ่มคบกับคนใหม่ไปซักพัก ผมเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมอะครับ เหมือนมันขาดอะไรไป ตอนนั้นผมก็เริ่มรู้ใจตัวเองละหละครับ ว่าไม่ใช่ละ ผมเลยกลับไปคุยกับคนเดิม ถือว่ายังโชคดีนะครับที่เขายังรอผมอยู่
ผมดีใจมากผมปฎิญาณกับตัวเองเลยว่าผมจะไม่ทิ้งเธอไปแบบนี้อีก เรา 2 คนก็มีความสุขกันมาเรื่อยๆอะครับ ยิ่งหลังมานี่หวานกันกว่าเดิมอีก เวลาผมป่วยเข้า ร.พ. เค้าก็จะมาเยี่ยมตลอดเลยได้เริ่มรู้จักอะไรกับครอบครัวผมละ พ่อแม่ผมก็ไม่ได้กีดกันอะไรนะครับ ท่านฝากผมไว้ให้แฟนดูแลด้วยซ้ำ ยิ่งช่วงนี้ผมยิ่งรักเค้าครับเค้าทำดีกับผมมาตลอดๆผมมีความสุขมากครับ จนผมเริ่มติดเค้าแล้วแหละ 55555 แต่อยู่ดีๆก็มาถึงช่วงนึง เค้าแปลกๆไป คนอยู่ด้วยกันมาตั้งนานอีกคนเปลี่ยนไปทำไมอีกคนจะไม่รู้ใช่ไหมละครับ เค้าเริ่มมีกิจกรรมของเค้าเริ่มมีเพื่อนใหม่ๆ อยู่ดีๆเค้าก็ตีตัวออกห่างผมอะครับ เอาหละสิทีนี้ ผมก็เริ่มรู้ละหละครับว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น เค้าเริ่มไม่มีเวลาให้ผม ผมต้องเป็นฝ่ายไปหาเองถามหาตลอด ละเป็นงี้มาหลายๆอาทิตย์ ระหว่างนี้ผมก็พยายามทำให้ทุกๆอย่างเป็นเหมือนเดิม จนถึงวันครบรอบของเราอะครับ 2 ปี 9 เดือน ผมก็ไปเลี้ยงข้าวเค้าแหละครับ กินเสร็จไรเสร็จก็สัญญากันว่ารอบหน้าเค้าจะเป็นฝ่ายเลี้ยงผม ช่วงนี้เค้าอยู่หอกับเพื่อนครับ ผมก็คอยขอไปหาไปอยู่ด้วยในช่วงเช้า เอาข้าวไปให้กิน รอเค้าตื่นไปทำกิจกรรมของเค้าแหละครับ ผมกะจะไปส่งด้วยซ้ำแต่เค้าบอกไม่เป็นไรมีคนมารับแล้ว ผมก็นอยด์นิดๆแหละครับละก็ปล่อยผ่านไป จนผ่านมาเรื่อยๆอีกระหว่างนี้เราทะเลาะกันบ่อยมากครับ เรื่องงี่เง่าๆของผมเองแหละ จนอยู่ดีๆเค้าก็มาคุยกับผมว่าเหนื่อยไหมที่ต้องทนกับเค้าแบบนี้ ผมก็ตอบเลยครับว่าเหนื่อย ละผมก็บอกเลยครับว่าถามทำไม จะทิ้งกันไปแล้วเหรอ แล้วเค้าก็ไม่ปฎิเสธไรนะครับเค้าก็พูดเหตุผลของเค้าไปเรื่อยหละครับ ผมก็โอเค เค้าอยากห่าง ผมคิดว่าไงเดะเค้าก็กลับมา เค้าขอเวลา อท. นึงครับ ผมก็รอดูเค้าจะกลับมาตอบผมว่าไง ระหว่างนีผมก็ตามตื้อตามทักเรื่อยๆแหละครับ แต่ผมดูท่าทีเค้าแล้ว เหมือนเค้าได้เป็นอิสระของเค้าแล้วอะครับเค้าเหมือนผมในตอนนั้นเลย เค้าไปเที่ยวไปเฮฮามีความสุข ละก็ครับเค้ามีคนใหม่เข้ามาคุยด้วย ตอนแรกผมก็ไม่ยอมแพ้นะ ผมก็คิดว่าอะไร คบมาเป็นปีๆจะมาไปง่ายๆงี้เหรอ ระหว่างนี้ผมก็คอยตามดูตามเป็นห่วงตลอด ก็ท้อนะครับ เพราะเค้าไม่มีวี่แววที่จะกลับมาหาผมเลย เค้าไปรู้สึกดีกับคนใหม่แค่ภายในเวลาไม่ถึงสองอาทิตย์นี่เหรอครับ ทุกวันนี้ผมได้แต่โทษตัวเองแหละครับ ที่ผ่านมาผมอาจผิดเอง ผิดที่ดูแลเขาไม่ดีพอ ผิดที่ไม่สนใจ ผิดที่เคยทำอะไรไม่ดีไว้ทำให้เค้าเสียใจ เค้าคงทนไม่ไหวหรือความรักที่เค้ามีให้ผมมันอาจถดถอยเรื่อยๆ ขอโทษที่ผ่านมาผมงี่เง่าอะไรก็ตาม เป็นไปได้ผมอยากให้เค้ากลับมา ให้ผมทำอะไรก็ยอมแหละครับ ขอให้เขากลับมผมสัญญาผมจะไม่ทิ้งเค้าไปไหนอีก ผมขอให้เค้าได้เข้ามาอ่านบทความนี้ เค้าจะรู้เองว่าเป็นผม สุดท้ายแล้วถึงเค้าจะไม่กลับมาจริงๆ ผมอยากบอกนะว่าผมรออยู่นะ นานแค่ไหนก็จะรอ รู้แล้วมันเป็นแบบไหน สำนึกหมดแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าครั้งนึงเคยรักคนคนนึงจริงๆ รักนะเว้ย