พอดีนั่งดูคลิปไฮไลท์ฟุตบอลเมื่อคืน ของเว็บ clipfasthd เค้ามีโพสต์คลิปประมาณนี้ อารมณ์ก็ประมาณคิดถึ๊งนิดนึง
สำหรับชาวหงส์ๆ คงไม่มีนัดไหนใหญ่ที่สุดเท่าศึกชิงถ้วย UCL กับมิลานแล้ว
ด้วยฟอร์มครึ่งแรก กองหลังนี่ถูกลูกทีมพี่แจ้ที่มีแนวรุกโคตรบอลทั้งนั้น ยิงไม่ไว้หน้า 3 ประตูรวด ผมนี่อึ้ง โมโห ผิดหวังสุดๆ เล่นแบบสู้ไม่ได้เลย เซ็งเลยปิดทีวีดูนอน แต่ก็นะ แม่มเผือกนอนไม่หลับ ภาพ 3 ประตู ยังคาตาหลอนสุดๆ เลยเปิดวิทยุฟังบรรยายแทน
ครึ่งหลัง ราฟาไม่รู้ไปเสกอะไรมา แค่เปลี่ยนไปใช้กองหลัง 3 คน แล้วส่งฮามันมาสกรีนให้เท่านั้นล่ะ เกมรับแน่นขึ้น ทีนี้ ต้องหวังกับเกมรุกแล้ว แล้วในปีนั้น เรียกว่า ดูศักยภาพผู้เล่นไม่น่าหาทางกลับฝั่งได้ เพราะคู่เซ็นเตอร์มิลานนี่เรียกว่าโคตรกองหลังแห่งยุค ทั้งเนสต้ากับสตัมป์
จุดเปลี่ยนคงเป็นเฮียเจิดเราโหม่งประตูลูกแรก ทั้งที่ไม่ใช่จุดการค้าของเฮียเค้าก็ตาม แต่ผมก็ยังเฉยๆ นะ แบบแค่ลูกปลอบใจ ซึ่งการนอนฟังวิทยุมันก็ได้อารมณ์สนุกอีกแบบที่เราจินตนาการได้ พอซมิเซอร์ยิงลูกสองเท่านั้น แม่มกระโดดเฮลั่นบ้าน จนพ่อแม่ตื่น ฮ่าๆ
รีบเปิดทีวีจนจังหวะได้จุดโทษเท่านั้นล่ะ เฮจนพ่อตื่นมาดูด้วยเลย หลังจากตีเสมอ 3-3 ผมคิดว่า ยังไงเราก็ไม่แพ้ แม้จะโดนบุกแบบจวนเจียนจะเสียประตูหลายลูก สไปเดอร์อย่างดูเด็กเราก็ยังผีเข้ายังไม่น่าเชื่อที่สุดในชีวิต ฮ่าๆ ผมมั่นใจเลยล่ะ ยังไงก็แชมป์ต่อเวลาอีก 3 วัน ยิงจุดโทษอีก 10 ครั้ง ยังไงก็ชนะ ดวงดีอะไรก็ฉุดไม่อยู่ ขณะที่ผู้เล่นมิลานใจเสียสุดๆ
ซึ่งเราก็คัมแบ็กกลับมาได้อย่างดราม่าสุดๆ เป็นฟุตบอลอีกนัดนึงที่เรียกอารมณ์ได้หลายหลายมาก แล้วก็มีอีกนัดนึงก็สนุกนะ แต่รองจากนี้หน่อย ที่เปิดบ้านชนะนิวคาสเซิลอย่างสุดมันส์ 4-3 ยุคที่สแตน คอลลีมอร์ยังเทพอยู่น่ะ
ฟุตบอล comeback นัดไหนที่ท่านหมดหวังสุดๆ ปิดทีวีจะนอน แต่ก็ยังแอบฟังวิทยุอยู่
สำหรับชาวหงส์ๆ คงไม่มีนัดไหนใหญ่ที่สุดเท่าศึกชิงถ้วย UCL กับมิลานแล้ว
ด้วยฟอร์มครึ่งแรก กองหลังนี่ถูกลูกทีมพี่แจ้ที่มีแนวรุกโคตรบอลทั้งนั้น ยิงไม่ไว้หน้า 3 ประตูรวด ผมนี่อึ้ง โมโห ผิดหวังสุดๆ เล่นแบบสู้ไม่ได้เลย เซ็งเลยปิดทีวีดูนอน แต่ก็นะ แม่มเผือกนอนไม่หลับ ภาพ 3 ประตู ยังคาตาหลอนสุดๆ เลยเปิดวิทยุฟังบรรยายแทน
ครึ่งหลัง ราฟาไม่รู้ไปเสกอะไรมา แค่เปลี่ยนไปใช้กองหลัง 3 คน แล้วส่งฮามันมาสกรีนให้เท่านั้นล่ะ เกมรับแน่นขึ้น ทีนี้ ต้องหวังกับเกมรุกแล้ว แล้วในปีนั้น เรียกว่า ดูศักยภาพผู้เล่นไม่น่าหาทางกลับฝั่งได้ เพราะคู่เซ็นเตอร์มิลานนี่เรียกว่าโคตรกองหลังแห่งยุค ทั้งเนสต้ากับสตัมป์
จุดเปลี่ยนคงเป็นเฮียเจิดเราโหม่งประตูลูกแรก ทั้งที่ไม่ใช่จุดการค้าของเฮียเค้าก็ตาม แต่ผมก็ยังเฉยๆ นะ แบบแค่ลูกปลอบใจ ซึ่งการนอนฟังวิทยุมันก็ได้อารมณ์สนุกอีกแบบที่เราจินตนาการได้ พอซมิเซอร์ยิงลูกสองเท่านั้น แม่มกระโดดเฮลั่นบ้าน จนพ่อแม่ตื่น ฮ่าๆ
รีบเปิดทีวีจนจังหวะได้จุดโทษเท่านั้นล่ะ เฮจนพ่อตื่นมาดูด้วยเลย หลังจากตีเสมอ 3-3 ผมคิดว่า ยังไงเราก็ไม่แพ้ แม้จะโดนบุกแบบจวนเจียนจะเสียประตูหลายลูก สไปเดอร์อย่างดูเด็กเราก็ยังผีเข้ายังไม่น่าเชื่อที่สุดในชีวิต ฮ่าๆ ผมมั่นใจเลยล่ะ ยังไงก็แชมป์ต่อเวลาอีก 3 วัน ยิงจุดโทษอีก 10 ครั้ง ยังไงก็ชนะ ดวงดีอะไรก็ฉุดไม่อยู่ ขณะที่ผู้เล่นมิลานใจเสียสุดๆ
ซึ่งเราก็คัมแบ็กกลับมาได้อย่างดราม่าสุดๆ เป็นฟุตบอลอีกนัดนึงที่เรียกอารมณ์ได้หลายหลายมาก แล้วก็มีอีกนัดนึงก็สนุกนะ แต่รองจากนี้หน่อย ที่เปิดบ้านชนะนิวคาสเซิลอย่างสุดมันส์ 4-3 ยุคที่สแตน คอลลีมอร์ยังเทพอยู่น่ะ