ความรักพังเพราะความวู่วาม

ผมมีแฟนคนนึงครับผมคบกันมาได้1ปีกับอีกเดือนกว่าแต่ตอนนี้เลิกไปแล้วครับตอนแรกที่ผมจีบเขาผมจริงจังมากครับผมใส่ใจเขามากๆผมทุ่มเทให้เขามากๆจนเขาหลงรักผมมากๆตอนนั้นผมรักเขามากเหมือนกันครับรักมากๆรักจนอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตทำให้สาระพัดจนมาวันนึงได้สองเดือนกว่าๆผมกับเขาก็ได้หมั้นกันครับผมรู้สึกดีใจมากครับผมรู้สึกรักเขามากผมอยากอยู่กับเขาไปจนวันตายรักมากๆจนแบบอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้เลยครับพอเวลาเริ่มผ่านไปสักพักความเคยชินความอิ่มตัวความคุ้นเคยก็ทำให้ผมเริ่มรู้สึกเฉยๆแต่ก็รักนะครับแต่ผมไม่ค่อยเอาใจเขาเหมือนแต่ก่อนไม่ตามใจผมพาเขาไปหาเพื่อนผมทุกวันพาเขาไปนั่งดมควันบุหรี่ทุกวันทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้อยากมาเลยแต่เพราะความรักที่เขามีให้ผมมากครับเขาเลยยอมมากับผมจะเป็นแบบนี้ทุกวันผมจะพาเขาไปนั่งกับเพื่อนแม้กระทั่งฝนตกผมก็ยังดิ้นรนลุยฝนไปไม่ได้สนใจเลยว่าเขาอยากไปกับผมไหมด้วยความติดเพื่อนครับไม่สนใจครับลุยฝนไปจนเขาไม่สบายผมก็ยังจะไปจนมีอยู่วันนึงเขาทนไม่ไหวครับและเขาก็บอกเลิกผมแต่ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเขาชอบบอกเลิกผมแต่ผมไม่ชอบและเราก็เคยตกลงกันแล้วว่าจะไม่มีรอบที่3แต่พอมาครั้งนี้มันครั้งที่3ครับผมเลยเลิกจริงๆเลยหลังจากนั้นผมก็ไม่ง้อครับแต่เขากลับเป็นฝ่ายมาง้อผมครับเขามาง้อสามวันติดครับผมไม่สนใจเขาเลยสักนิดครับคิดอย่างเดียวครับว่าจะให้เขาเจ็บเหมือนที่ผมเจ็บในเวลาที่เขาบอกเลิกผมบ้างจนครั้งสุดท้ายเขาให้พ่อแม่เขาขับรถพามาครับมายันบ้านเพื่อนผมแต่ผมในตอนนั้นที่มีแต่ความแค้นเลยบอกว่าผมอยู่อีกที่นึงและเขาก็ตามไปอีกที่ที่ผมบอกเขาและเขาก็บอกผมว่าเขามาถึงแล้วและผมก็บอกว่าไม่อยู่แล้วไปต่างจังหวัดและเขากลองใจผมบอกผมว่าพ่อแม่เขาทิ้งเขาไว้คนเดียวนะกลับมารับหน่อยมันเปลี่ยวแต่ผมก็ไม่สนใจใยดีเลยครับปิดเครื่องปิดการติดต่อจนผมได้มาคุยกับผู้หญิงคนนึงที่ผมเคยคบมาและเราก็ได้กลับมาคบกันในตอนนั้นผมคิดว่าคนคนนี้แหละผมจะจริงจังและแต่ผลสุดท้ายมันไม่ได้เลยสักนิดครับได้เพียงแค่รู้สึกดีแต่ไม่ได้รู้สึกรักเลยผมพยายามทำให้รักแต่มันก็ไม่ได้ครับยิ่งคบยิ่งคิดถึงเขาจนผมต้องเลิกกันและผมก็กลับไปง้อเขาแต่ด้วยความที่เลิกกันล่าสุดผมไปทำเลวไว้มากพ่อแม่เขาเลยไม่อยากให้กลับมาคบและพ่อแม่เขาก็สอนผมแต่ผมกลับคิดว่าเป็นคำด่าผมเลยโมโหด่าพ่อแม่เขาครับตอนนั้นคิดอย่างเดียวผมไม่เคยยอมใครทำไมต้องยอมเลยด่าไปครับและมันก็ทำให้ผมรู้ในวันนี้ว่าสิ่งที่ผมทำไปทั้งหมดล้วนเป็นความวู่วามสิ้นคิดของผมเองจนวันนี้มันทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำไปมันไม่น่าเกิดขึ้นเลยจนวันนี้เราเลิกกันมา4เดือนจะ5เดือนละครับผมบอกตรงๆเลยผมยังคิดถึงเขาเหมือนเดิมเลยครับและผมก็เสียใจมากที่วันนั้นพูดแบบนั้นออกไป...ตัวเองถ้าตัวเองเห็นโพสต์นี้เขาอยากบอกนะว่าเขาเขาคิดถึงตัวเองมากๆนะตัวเองเขายังรักตัวเองเหมือนเดิมนะตัวเองวันนั้นเขาขอโทดนะที่ทำแบบนั้นไปและขอโทดพ่อแม่และทุกคนด้วยนะครับ และผมก็อยากบอกทุกคนที่มีแฟนว่าวันแรกที่เวลาเราไปจีบเขายังไงเราควรทำแบบนั้นไปเรื่อยๆนะครับอย่าให้มันลดลงและเวลาที่ผู้หญิงเขาบอกเลิกเขาก็ไม่ได้อาจจะอยากเลิกจริงๆหรอกนะครับเขาแค่อยากให้เราง้ออยากให้เราทำดีกับเขาให้มากกว่านี้ให้เหมือนวันแรกที่เราจีบเขาขอบคุณครับ