กลับมาจากพักผ่อนยาวๆ ในรอบหลายๆ ปี หอบหิ้วความสุข หอบหิ้วรอยยิ้มเต็มกระบุงโกย เลยขอพาไปทำความรู้จักกับที่พักน่ารักๆ ณ เมืองน่าน ที่ใครไปก็อยากจะบอกว่า "อยากอยู่น่าน นานนาน"
เฮือนพักใจ๋ เกสเฮาท์ ที่พักราคาเริ่มต้นหลักร้อย ที่ต้องบอกแบบนี้ เพราะที่นี่มีห้อง 2 แบบ ซึ่งราคาต่างกันครึ่งๆ ส่วนเราจองห้องหลักร้อย แต่กลับได้พักห้องหลักพัน (อยากรู้ว่าทำไม เดี๋ยวลองตามอ่านกันดู ขออุบไว้ก่อน หุหุ)
เฮือนพักใจ๋ เป็นที่พักเล็กๆ มีจำนวนห้องไม่มากมาย ที่ตั้งไม่ใกล้ไม่ไกลตัวเมือง ทางเข้าเป็นถนนเล็กๆ พอรถสวนแบบเบียดๆ เข้าซอยลึกพอสมควร ถ้าไม่มีรถส่วนตัว คนเดินทางข้างกายอาจบ่นกันจนหูชาได้ง่ายๆ แต่แน่นอนซอยยิ่งลึกยิ่งทำให้ใกล้ชิดความสงบ ซึ่งหาได้จากที่นี่เต็มๆ นั่นเอง สงบแบบส่วนตัว
ตอนเช็กอินท์ ได้พบกับพนักงานต้อนรับที่มีเพียงคนเดียวเท่านั้น เป็นคุณป้าหน้าตาไม่รับแขก อู้กำเมือง ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง หน้าตาแกปราศจากรอยยิ้มแตกต่างกับรีเซพชั่นตามโรงแรมทั่วไปอย่างสิ้นเชิงทำให้ค่อนข้างเกร็งที่จะสอบถาม
แต่แล้วความเซอร์ไพรส์ก็บังเกิด ทางคุณป้าหน้าดุโทรไปคุยกับเสียงปลายสาย เรื่องที่มีลูกค้าผู้น่ารักจองห้องพักไว้ผ่านเว็ปไซต์ชื่อดัง แต่พอถึงวันเช็กอินท์ ดันห้องไม่ว่าง (ห๊ะ นี่ไม่ใช่เซอร์ไพรส์แบบธรรมดา แต่นี่มันเซอร์ไพรส์แบบบรรลัยแล้วไง เพราะนี่ก็เย็นย่ำต้องฮำเพลง ไม่ใช่ต้องไปตะเวนหาที่พักเอาป่านนี้)
เดชะบุญ เหมือนทางปลายสายคงบอกประมาณว่า ตอนนี้มีห้องว่างอยู่ห้องนึง แต่เป็นห้องใหญ่ (ห้องหลักพัน) เอาเป็นว่าอัพห้องให้ไปเลยแล้วกัน สักพักก็มีพนักงานหญิงที่สาวขึ้นมาหน่อย ปั่นรถถีบเอากุญแจห้องมาเปิดให้ บอกกับทางเราว่า พอดีห้องที่จองมีปัญหานิดหน่อย ลูกค้าต่างชาติไม่ยอมเช็กเอาท์ (แปลกดี มีงี้ด้วย)
พนักงานสาวน่าจะเป็นจาวน่านหรือเปล่าไม่ได้ถาม พาเดินขึ้นไปดูห้องบนชั้นสอง ห้องเป็นห้องขนาดกว้างขวาง มีเตียงนอนใหญ่ 1 เตียง เล็ก 1 เตียง น่าจะสำหรับครอบครัว
"ห้องนี้ทางเราอัพให้นะคะ เพราะมีว่างห้องเดียว ไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่มคะ แต่ถ้าลูกค้าอยากให้ ก็ขอเพิ่มแค่ 200 บาท" สาวเจ้ากล่าวทิ้งท้าย
กระอักกระอ่วนใจสิ ไม่ได้อยากพักห้องแพงเกินไป เพราะรู้สึกว่าคืนนี้เรามาถึงค่ำ แถมมีโปรแกรมออกแต่เช้าตรู่ เรียกว่าขอแค่หลับนอนพักผ่อนกายา แต่คิดว่าเอาน่าแค่ 200 บาท ช่วยหน่อยก็ได้ ใจเขาใจเรา กะไว้จ่ายตอนเช็กเอาท์
แต่สุดท้ายตัดสินใจไม่จ่ายเพิ่ม ด้วยเหตุผลที่ทำให้ไม่ประทับใจหลายจุด ไม่ว่าจะ ห้องพักมีกลิ่นอับ ตามโต๊ะ ตามพื้นห้องฝุ่นเยอะมาก ผ้าเช็ดเท้าในห้องน้ำฝุ่นตลบก็ว่าได้ ไหนจะสบู่ก้อนที่ใช้แล้วไม่ได้เก็บออก ก้อนเส้นผมตรงท่อระบายน้ำ บราๆ
โดยรวมแล้วห้องใหญ่ห้องนี้ยังถือว่าไม่ดีนัก แต่ในส่วนของห้องหลักร้อย ไม่ขอออกความเห็นใดๆ เพราะไม่ได้สัมผัสกับตัวเอง แต่จากในเว็ปไซต์จองที่พักชื่อดัง ก็เห็นมีหลายคนชมเชย อันนั้นก็แล้วแต่ดุลยพินิจของแต่ละคน
แต่ท้ายที่สุด ค่ำคืนแรกในเมืองน่าน ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คุณป้าหน้าดุ กลับยิ้มเหมือนดอกไม้แรกแย้มในตอนเช้า พูดคุยทักทายกันเล็กน้อยพอออกรสก่อนเช็กเอาท์...ออกแนว ยิ้มให้กันก่อนจากลา 555
ลากันด้วยภาพนี้ครับ วัดพระธาตุเขาน้อย เป็นแรงบันดาลใจแรกเมื่อสิบปีก่อน ที่ทำให้อยากมาน่าน หลังจากเช็กอินท์ที่เฮือนพักใจ๋ จึงได้รีบมาชมสถานที่แห่งนี้กับตาตัวเองในค่ำวันนั้นเลย...
[CR] เฮือนพักใจ๋ จองหลักร้อย ได้นอนหลักพัน!!
เฮือนพักใจ๋ เกสเฮาท์ ที่พักราคาเริ่มต้นหลักร้อย ที่ต้องบอกแบบนี้ เพราะที่นี่มีห้อง 2 แบบ ซึ่งราคาต่างกันครึ่งๆ ส่วนเราจองห้องหลักร้อย แต่กลับได้พักห้องหลักพัน (อยากรู้ว่าทำไม เดี๋ยวลองตามอ่านกันดู ขออุบไว้ก่อน หุหุ)
เฮือนพักใจ๋ เป็นที่พักเล็กๆ มีจำนวนห้องไม่มากมาย ที่ตั้งไม่ใกล้ไม่ไกลตัวเมือง ทางเข้าเป็นถนนเล็กๆ พอรถสวนแบบเบียดๆ เข้าซอยลึกพอสมควร ถ้าไม่มีรถส่วนตัว คนเดินทางข้างกายอาจบ่นกันจนหูชาได้ง่ายๆ แต่แน่นอนซอยยิ่งลึกยิ่งทำให้ใกล้ชิดความสงบ ซึ่งหาได้จากที่นี่เต็มๆ นั่นเอง สงบแบบส่วนตัว
ตอนเช็กอินท์ ได้พบกับพนักงานต้อนรับที่มีเพียงคนเดียวเท่านั้น เป็นคุณป้าหน้าตาไม่รับแขก อู้กำเมือง ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง หน้าตาแกปราศจากรอยยิ้มแตกต่างกับรีเซพชั่นตามโรงแรมทั่วไปอย่างสิ้นเชิงทำให้ค่อนข้างเกร็งที่จะสอบถาม
แต่แล้วความเซอร์ไพรส์ก็บังเกิด ทางคุณป้าหน้าดุโทรไปคุยกับเสียงปลายสาย เรื่องที่มีลูกค้าผู้น่ารักจองห้องพักไว้ผ่านเว็ปไซต์ชื่อดัง แต่พอถึงวันเช็กอินท์ ดันห้องไม่ว่าง (ห๊ะ นี่ไม่ใช่เซอร์ไพรส์แบบธรรมดา แต่นี่มันเซอร์ไพรส์แบบบรรลัยแล้วไง เพราะนี่ก็เย็นย่ำต้องฮำเพลง ไม่ใช่ต้องไปตะเวนหาที่พักเอาป่านนี้)
เดชะบุญ เหมือนทางปลายสายคงบอกประมาณว่า ตอนนี้มีห้องว่างอยู่ห้องนึง แต่เป็นห้องใหญ่ (ห้องหลักพัน) เอาเป็นว่าอัพห้องให้ไปเลยแล้วกัน สักพักก็มีพนักงานหญิงที่สาวขึ้นมาหน่อย ปั่นรถถีบเอากุญแจห้องมาเปิดให้ บอกกับทางเราว่า พอดีห้องที่จองมีปัญหานิดหน่อย ลูกค้าต่างชาติไม่ยอมเช็กเอาท์ (แปลกดี มีงี้ด้วย)
พนักงานสาวน่าจะเป็นจาวน่านหรือเปล่าไม่ได้ถาม พาเดินขึ้นไปดูห้องบนชั้นสอง ห้องเป็นห้องขนาดกว้างขวาง มีเตียงนอนใหญ่ 1 เตียง เล็ก 1 เตียง น่าจะสำหรับครอบครัว
"ห้องนี้ทางเราอัพให้นะคะ เพราะมีว่างห้องเดียว ไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่มคะ แต่ถ้าลูกค้าอยากให้ ก็ขอเพิ่มแค่ 200 บาท" สาวเจ้ากล่าวทิ้งท้าย
กระอักกระอ่วนใจสิ ไม่ได้อยากพักห้องแพงเกินไป เพราะรู้สึกว่าคืนนี้เรามาถึงค่ำ แถมมีโปรแกรมออกแต่เช้าตรู่ เรียกว่าขอแค่หลับนอนพักผ่อนกายา แต่คิดว่าเอาน่าแค่ 200 บาท ช่วยหน่อยก็ได้ ใจเขาใจเรา กะไว้จ่ายตอนเช็กเอาท์
แต่สุดท้ายตัดสินใจไม่จ่ายเพิ่ม ด้วยเหตุผลที่ทำให้ไม่ประทับใจหลายจุด ไม่ว่าจะ ห้องพักมีกลิ่นอับ ตามโต๊ะ ตามพื้นห้องฝุ่นเยอะมาก ผ้าเช็ดเท้าในห้องน้ำฝุ่นตลบก็ว่าได้ ไหนจะสบู่ก้อนที่ใช้แล้วไม่ได้เก็บออก ก้อนเส้นผมตรงท่อระบายน้ำ บราๆ
โดยรวมแล้วห้องใหญ่ห้องนี้ยังถือว่าไม่ดีนัก แต่ในส่วนของห้องหลักร้อย ไม่ขอออกความเห็นใดๆ เพราะไม่ได้สัมผัสกับตัวเอง แต่จากในเว็ปไซต์จองที่พักชื่อดัง ก็เห็นมีหลายคนชมเชย อันนั้นก็แล้วแต่ดุลยพินิจของแต่ละคน
แต่ท้ายที่สุด ค่ำคืนแรกในเมืองน่าน ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คุณป้าหน้าดุ กลับยิ้มเหมือนดอกไม้แรกแย้มในตอนเช้า พูดคุยทักทายกันเล็กน้อยพอออกรสก่อนเช็กเอาท์...ออกแนว ยิ้มให้กันก่อนจากลา 555
ลากันด้วยภาพนี้ครับ วัดพระธาตุเขาน้อย เป็นแรงบันดาลใจแรกเมื่อสิบปีก่อน ที่ทำให้อยากมาน่าน หลังจากเช็กอินท์ที่เฮือนพักใจ๋ จึงได้รีบมาชมสถานที่แห่งนี้กับตาตัวเองในค่ำวันนั้นเลย...