สวัสดีค่ะ มีเหตุการณ์เตือนใจมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี่ด้วยน้ะค้ะ
หนูขอเรียกชื่อตัวเองว่า "แหมบ" (นามสมมุติน้ะ) แฟนหนูขอเรียกแทนว่า "พี่โหนก"
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ5ปีที่แล้วตอนนั้นฉันอยู่ม.1ที่รร. แห่งหนึ่งแถวชลบุรี ส่วนเค้าก็อยู่ม.3ค่ะ เราสองคนห่างกัน2ปี ตอนนั้นฉันก็เป็นเด็กเอ๋อมาก ตัดผมถึงติ่งหู วันที่11/8/2553เป็นวันเกิดของเพื่อนฉันคนนึ่ง ฉันไปรร.แต่เช้าเพื่อเอาของขวัญไปให้เพื่อน เดินแบบเอ๋อๆเข้ารร. โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบมองฉันอยู่
วันต่อมา มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันก็ไปรับ
ฉัน: ฮัลโหล~
เพื่อนโหนก : ฮัลโหลครับ ที่ใช่แหมบไหม ? มีเพื่อนของพี่มันชอบน้องมากๆเลย มีแฟนยัง?
ฉัน : เอิ่มมม...ยังค่ะ
เพื่อนโหนก : งั้นเพื่อนพี่ขอจีบได้ไหม?
ฉัน : 55555ไม่รู้ดิ่
จากนั้นฉันก็คุยกับพี่เค้าพักใหญ่เลย (วันแรกผ่านไป นอนหลับฝันดี)
วันต่อมาเพื่อนพี่โหนกก็โทรมาหาฉันแต่เช้า คุยกันตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย (เพราะตอนแรกฉันคิดว่าคนที่โทรมาเป็นพี่โหนกจริง)ๆ พอตอนมืดๆ พี่โหนกก็โทรมาหาฉันคุยกันสักพัก บอกฝันดีแล้ววางสายกันไป
เราก็คุยกันไปเรื่อยๆจนถึงวันที่24/08/2553
พี่โหนก : พี่ชอบแหมบน้ะ
ฉัน : หนูก็ชอบพี่ค่ะ
แล้ววันนี้เป็นวันแรกที่เราบอกชอบกัน
เราสองคนคบหากันมา5ปีกว่า มีทั้งทะเลาะกัน ด่ากัน ตีกัน มากมาย มีปัญหาเข้ามาทำให้ทะเลาะมาก ทั้งงี่เง่า ทุกอย่าง เลิกกันมามากกว่า20ครั้งเลยก็ว่าได้ ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ แต่ก็กลัยมาคืนดีกัน
(จุดพลิกให้เป็นจุดจบ)
มีอยู่วันนึ่งสัตว์เลี้ยงตัวรักของฉันได้ตายลง มันชื่อมูมู่เป็นกระต่าย พี่โหนกเป็นคนซื้อมูมู่ให้ฉัน แต่ฉันเลี้ยงไม่ได้ เลยฝากไว้ที่บ้านของพี่โหนก แต่พอมันตาย ฉันเสียใจมาก เข้าใจผิดทุกอย่าง ฉันได้ไปด่าครอบครัวของพี่โหนกว่าเลี้ยงมูมู่ไม่ได้ และโพสลงในไอจี แต่นานต่อมาหลายเดือนและพี่โหนกได้เข้าไปเห็น เค้าคงโกรธฉันมาก ด่าฉัน และบอกเลิกฉัน ฉันรู้ว่าฉันผิดมาก มากเกินจะให้อภัยแล้ว อยากขอโทษจริงๆจากใจ ขอโทษ ฉันรุสึกเสียใจมากกับคำพูดของตัวเองมากๆ ความรักของเรามันจบคงจากคำพูดของฉันที่โมโห ฉันอยากให้เค้าได้อ่านกระทู้นี้ อยากจะบอกว่าขอโทษจริงๆ ฝากขอโทษแทนครอบครัวของเธอ ฉันยอมรับผิดแต่ไม่รุจะชดใช้ยังไง คำกล่าวใดที่ฉันว่าเธอไป ก็ให้กลับมาเข้าตัวฉันคนเดียว ขอโทษที่ทำมันพังเอง ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตมาทำให้ชีวิตฉันไม่เงียบเหงา ขอบคุณสำหรับ5ปี ยิ่งนึกถึงวันแรกๆที่เราคุยกันยิ่งมีความสุข ฉันมีความสุขมากๆเลยน้ะ แต่ลาก่อนน้ะที่รัก
#อยากให้เรื่องของฉันเป็นคติเตือนใจเพื่อนๆบ้างน้ะค่ะ เวลาโมโห ถ้าเงียบได้ เงียบดีกว่าค่ะ จะได้ไม่เกิดเรื่องเหมือนฉัน เลิกกันทั้งที่ยังรักกัน
แค่คำพูดเพียงหนึ่งคำพูดตอนโมโห อาจทำให้เสียคนที่รักไปโดยไม่รู้ตัว เคยไหม?
หนูขอเรียกชื่อตัวเองว่า "แหมบ" (นามสมมุติน้ะ) แฟนหนูขอเรียกแทนว่า "พี่โหนก"
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ5ปีที่แล้วตอนนั้นฉันอยู่ม.1ที่รร. แห่งหนึ่งแถวชลบุรี ส่วนเค้าก็อยู่ม.3ค่ะ เราสองคนห่างกัน2ปี ตอนนั้นฉันก็เป็นเด็กเอ๋อมาก ตัดผมถึงติ่งหู วันที่11/8/2553เป็นวันเกิดของเพื่อนฉันคนนึ่ง ฉันไปรร.แต่เช้าเพื่อเอาของขวัญไปให้เพื่อน เดินแบบเอ๋อๆเข้ารร. โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบมองฉันอยู่
วันต่อมา มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันก็ไปรับ
ฉัน: ฮัลโหล~
เพื่อนโหนก : ฮัลโหลครับ ที่ใช่แหมบไหม ? มีเพื่อนของพี่มันชอบน้องมากๆเลย มีแฟนยัง?
ฉัน : เอิ่มมม...ยังค่ะ
เพื่อนโหนก : งั้นเพื่อนพี่ขอจีบได้ไหม?
ฉัน : 55555ไม่รู้ดิ่
จากนั้นฉันก็คุยกับพี่เค้าพักใหญ่เลย (วันแรกผ่านไป นอนหลับฝันดี)
วันต่อมาเพื่อนพี่โหนกก็โทรมาหาฉันแต่เช้า คุยกันตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย (เพราะตอนแรกฉันคิดว่าคนที่โทรมาเป็นพี่โหนกจริง)ๆ พอตอนมืดๆ พี่โหนกก็โทรมาหาฉันคุยกันสักพัก บอกฝันดีแล้ววางสายกันไป
เราก็คุยกันไปเรื่อยๆจนถึงวันที่24/08/2553
พี่โหนก : พี่ชอบแหมบน้ะ
ฉัน : หนูก็ชอบพี่ค่ะ
แล้ววันนี้เป็นวันแรกที่เราบอกชอบกัน
เราสองคนคบหากันมา5ปีกว่า มีทั้งทะเลาะกัน ด่ากัน ตีกัน มากมาย มีปัญหาเข้ามาทำให้ทะเลาะมาก ทั้งงี่เง่า ทุกอย่าง เลิกกันมามากกว่า20ครั้งเลยก็ว่าได้ ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ แต่ก็กลัยมาคืนดีกัน
(จุดพลิกให้เป็นจุดจบ)
มีอยู่วันนึ่งสัตว์เลี้ยงตัวรักของฉันได้ตายลง มันชื่อมูมู่เป็นกระต่าย พี่โหนกเป็นคนซื้อมูมู่ให้ฉัน แต่ฉันเลี้ยงไม่ได้ เลยฝากไว้ที่บ้านของพี่โหนก แต่พอมันตาย ฉันเสียใจมาก เข้าใจผิดทุกอย่าง ฉันได้ไปด่าครอบครัวของพี่โหนกว่าเลี้ยงมูมู่ไม่ได้ และโพสลงในไอจี แต่นานต่อมาหลายเดือนและพี่โหนกได้เข้าไปเห็น เค้าคงโกรธฉันมาก ด่าฉัน และบอกเลิกฉัน ฉันรู้ว่าฉันผิดมาก มากเกินจะให้อภัยแล้ว อยากขอโทษจริงๆจากใจ ขอโทษ ฉันรุสึกเสียใจมากกับคำพูดของตัวเองมากๆ ความรักของเรามันจบคงจากคำพูดของฉันที่โมโห ฉันอยากให้เค้าได้อ่านกระทู้นี้ อยากจะบอกว่าขอโทษจริงๆ ฝากขอโทษแทนครอบครัวของเธอ ฉันยอมรับผิดแต่ไม่รุจะชดใช้ยังไง คำกล่าวใดที่ฉันว่าเธอไป ก็ให้กลับมาเข้าตัวฉันคนเดียว ขอโทษที่ทำมันพังเอง ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตมาทำให้ชีวิตฉันไม่เงียบเหงา ขอบคุณสำหรับ5ปี ยิ่งนึกถึงวันแรกๆที่เราคุยกันยิ่งมีความสุข ฉันมีความสุขมากๆเลยน้ะ แต่ลาก่อนน้ะที่รัก
#อยากให้เรื่องของฉันเป็นคติเตือนใจเพื่อนๆบ้างน้ะค่ะ เวลาโมโห ถ้าเงียบได้ เงียบดีกว่าค่ะ จะได้ไม่เกิดเรื่องเหมือนฉัน เลิกกันทั้งที่ยังรักกัน