สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู่แรกของเรา ผิดพลาดอะไรก็ขอโทดด้วยนะคะ
คือเรามีลูกพี่ลูกน้องคนนึ่ง เค้าเกิดก่อนเรา3เดือนคะ ที่บ้านก็เรียกเค้าว่าพี่ เราก็เป็นน้อง เราถูกเลี้ยงมาด้วยกันไม่ว่าจะทำอะไร ไปใหน ใส่ชุดอะไรก็ใส่เหมือนกันคะ ใครที่ไม่รู้ก็คิดว่าเป็นแฝดกันคะ ขอสมมุติชื่อคนพี่ชื่อ ก นะคะ
ครอบครัวของ พี่จ จะถือว่ารวยกว่าเราคะ
แต่เราน่าตาดีกว่าพี่จ เรียนเก่งกว่า ตอนประถมเวลามีงานเกี่ยวกับรรเราก็จะได้เป็นตัวแทนตลอดคะไม่ว่าจะวิชาการ กิจกรรม และก็กีฬา เราจะเด่นกว่าพี่ก เสมอ ตอนเด็กๆเราก็สนิทกันไปใหนมาใหนด้วยกันตลอดแต่เราจะตามใจพี่จ เสมอไม่ค่อยขัดใจอะไร พี่จ ว่าไงเราก็ว่าตามคะ ก็มีบางครั้งที่เค้าโยนความผิดมาให้เราเราก็ยอมตลอดคะ พอมัธยมเราก็เริ่มห่างกันแต่ก็ยังอยู่รรเดียกันอยู่ แต่คนละห้อง เราจะก็ไปหาพี่ก ตลอดเวลาพักเที้ยง แต่บางครั้งพี่จ ก็จะชอบหนีห่างเราเพราะมีเพื่อนใหม่ ทำเหมือนเราเป็นอากาศ ไม่เคยอยู่ในสายตาเค้าเลย เราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่พี่จ จะชอบมาหาเราเวลามีปัญหาตลอด คือถ้าไม่มีไรให้เราช่วยคงไม่ได้คุยกันคะ ให้เราไปโกหกพ่อกับแม่บ้างว่าไปกับเรา มาขอยืมเงินเราบ้าง(ถึงเราจะจนแต่พ่อเราโอนเงินให้ตลอดคะไม่เคยขาด)
แล้วตอนม.4พี่จ ก็ได้ย้ายรรไปเรียนในเมือง แต่ก่อนเค้าก็ไม่เคยเห็นตัวตนของเราอยู่แล้ว
ยิ่งเค้าไปเจอสังคมที่มีแต่คนรวย เรายิ่งเป็นแค่ฝุ่น เพื่อนพี่จ มีแต่คนสวยๆรวยๆ เค้าเป็นประเภทแบบเพื่อนมีอะไรเราต้องมี เพื่อนใช้อะไรเราก็ต้องใช้แบบนั้น พี่จ อยู่หอพักนานๆกับบ้าน ใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก เราอยู่บ้านเราเจอพ่อแม่พี่จ ทุกวัน เราสงสารมากไม่คิดถึงคนหาเงินส่งเรียนเลย เรารู้พฤติกรรมพี่ก ทุกอย่างแต่เราก็ไม่พูดไม่อยากให้พ่อกับแม่พี่เค้าไม่สบายใจ เค้าก็เป็นลุงกับป้าเราเนอะ
พอมาวันนึ่ง พ่อแม่พี่จ ทะเลาะกันหนักมากถึงขั้นแยกกันอยู่ แล้วพี่จ ก็โทมาหาเราบอกว่าจะเรียนพิเศษ ขอยืมเงินหน่อยไม่มีตัง พี่ก ให้เหตุผลเราว่า พ่อกับแม่ทะเลาะไม่อยากให้ท่านมาคิดมากกับเรื่องเรียนของเค้า เราก็ถามไปว่าไม่เรียนไม่ได้หรา แร้วค่อยเรียนก็ได้ พี่ก บอกว่าเพื่อนเค้าเรียนกันหมดจะไม่เรียนได้ไง เราก็บอกไม่มี เค้าก็ถามว่าหายืมคัยให้ไม่ได้หรา เราก็ตอบไปจะให้ไปยืมคัย
แล้วบอกให้เราไปยืมเงินแฟนเรา คือแบบอยากเรียนขนาดนั้นหราาา...???
เราบอกเค้าก็ไม่มีเหมือนกัน เราพูดตัดบทไปว่าเราไม่มีให้ยืมหรอกแฟนเราก็ไม่มีหรอก ขอโทษด้วย พี่จ เลยตอบโอเค แร้ววางสายไป
สักพักไม่นานแม่เราโทมา...
แม่ : ลูกยุใหน ทำไมม่ให้พี่ก ยืมเงิน ??? (เสียงแม่แบบโกดมาก)
เรา : ก็ไม่มีจะให้ยืมได้ไง
แม่ : อย่ามาโกหกแม่...แม่รุว่าเรามี พี่เดือดร้อนแล้วทำไมม่ช่วยพี่ เราเป็นพี่น้องกันถ้าเราไม่ช่วยกันแล้วใครจะช่วยเรา....บลาๆๆ
เรา : ... (แม่ม่รุอะไรเรยย)
แม่ : โทกับหาพี่เลยนะ
เรา : อ่ะ
แล้วแม่ก็ตัดสายเรา เรางงมาคืออะไร! !
แล้วสุดท้ายเราก็ต้องเอาเงินให้...
พอจะจบม.6วันนั้นเค้าโทมาหาเราบอกว่าขอยืมโน๊ตบุ๊คหน่อยจะเอาไปหลอกพ่อ
พี่ก บอกว่าโน๊ตบุ๊คพี่จ หายมีคนขโมย กลัวพ่อไม่เชื่อ เราก็พูดว่าทำไมม่บอกพ่อตรงๆเค้าหาเหตุผลมาพูดเราก็อือ...โอเค
เค้าก็เอาไปแร้วตอนนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว...เราก็ไม่รุว่าโน๊ตบุ๊คเราเปนยังไงบ้าง
ตั้งแต่ที่เราจบม.6 เราแทบจะไม่เจอ ไม่ได้คุยอะไรกันเรย แต่พี่จ ก็โทหาเรานะ โทมาเพราะมีไรให้ช่วยอ่ะ555 เค้าคงลืมเราไปแล้วล่ะมั้ง
#มีอีกเยอะนะ...555 เอามาเล่าเฉพาะเรื่องที่เราไม่โอเค น้อยใจ เสียใจ
#คนอ่านอาจจะงงนิดหน่อย555 ขอโทดด้วยนะคะ
ลูกพี่ลูกน้อง
คือเรามีลูกพี่ลูกน้องคนนึ่ง เค้าเกิดก่อนเรา3เดือนคะ ที่บ้านก็เรียกเค้าว่าพี่ เราก็เป็นน้อง เราถูกเลี้ยงมาด้วยกันไม่ว่าจะทำอะไร ไปใหน ใส่ชุดอะไรก็ใส่เหมือนกันคะ ใครที่ไม่รู้ก็คิดว่าเป็นแฝดกันคะ ขอสมมุติชื่อคนพี่ชื่อ ก นะคะ
ครอบครัวของ พี่จ จะถือว่ารวยกว่าเราคะ
แต่เราน่าตาดีกว่าพี่จ เรียนเก่งกว่า ตอนประถมเวลามีงานเกี่ยวกับรรเราก็จะได้เป็นตัวแทนตลอดคะไม่ว่าจะวิชาการ กิจกรรม และก็กีฬา เราจะเด่นกว่าพี่ก เสมอ ตอนเด็กๆเราก็สนิทกันไปใหนมาใหนด้วยกันตลอดแต่เราจะตามใจพี่จ เสมอไม่ค่อยขัดใจอะไร พี่จ ว่าไงเราก็ว่าตามคะ ก็มีบางครั้งที่เค้าโยนความผิดมาให้เราเราก็ยอมตลอดคะ พอมัธยมเราก็เริ่มห่างกันแต่ก็ยังอยู่รรเดียกันอยู่ แต่คนละห้อง เราจะก็ไปหาพี่ก ตลอดเวลาพักเที้ยง แต่บางครั้งพี่จ ก็จะชอบหนีห่างเราเพราะมีเพื่อนใหม่ ทำเหมือนเราเป็นอากาศ ไม่เคยอยู่ในสายตาเค้าเลย เราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่พี่จ จะชอบมาหาเราเวลามีปัญหาตลอด คือถ้าไม่มีไรให้เราช่วยคงไม่ได้คุยกันคะ ให้เราไปโกหกพ่อกับแม่บ้างว่าไปกับเรา มาขอยืมเงินเราบ้าง(ถึงเราจะจนแต่พ่อเราโอนเงินให้ตลอดคะไม่เคยขาด)
แล้วตอนม.4พี่จ ก็ได้ย้ายรรไปเรียนในเมือง แต่ก่อนเค้าก็ไม่เคยเห็นตัวตนของเราอยู่แล้ว
ยิ่งเค้าไปเจอสังคมที่มีแต่คนรวย เรายิ่งเป็นแค่ฝุ่น เพื่อนพี่จ มีแต่คนสวยๆรวยๆ เค้าเป็นประเภทแบบเพื่อนมีอะไรเราต้องมี เพื่อนใช้อะไรเราก็ต้องใช้แบบนั้น พี่จ อยู่หอพักนานๆกับบ้าน ใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก เราอยู่บ้านเราเจอพ่อแม่พี่จ ทุกวัน เราสงสารมากไม่คิดถึงคนหาเงินส่งเรียนเลย เรารู้พฤติกรรมพี่ก ทุกอย่างแต่เราก็ไม่พูดไม่อยากให้พ่อกับแม่พี่เค้าไม่สบายใจ เค้าก็เป็นลุงกับป้าเราเนอะ
พอมาวันนึ่ง พ่อแม่พี่จ ทะเลาะกันหนักมากถึงขั้นแยกกันอยู่ แล้วพี่จ ก็โทมาหาเราบอกว่าจะเรียนพิเศษ ขอยืมเงินหน่อยไม่มีตัง พี่ก ให้เหตุผลเราว่า พ่อกับแม่ทะเลาะไม่อยากให้ท่านมาคิดมากกับเรื่องเรียนของเค้า เราก็ถามไปว่าไม่เรียนไม่ได้หรา แร้วค่อยเรียนก็ได้ พี่ก บอกว่าเพื่อนเค้าเรียนกันหมดจะไม่เรียนได้ไง เราก็บอกไม่มี เค้าก็ถามว่าหายืมคัยให้ไม่ได้หรา เราก็ตอบไปจะให้ไปยืมคัย
แล้วบอกให้เราไปยืมเงินแฟนเรา คือแบบอยากเรียนขนาดนั้นหราาา...???
เราบอกเค้าก็ไม่มีเหมือนกัน เราพูดตัดบทไปว่าเราไม่มีให้ยืมหรอกแฟนเราก็ไม่มีหรอก ขอโทษด้วย พี่จ เลยตอบโอเค แร้ววางสายไป
สักพักไม่นานแม่เราโทมา...
แม่ : ลูกยุใหน ทำไมม่ให้พี่ก ยืมเงิน ??? (เสียงแม่แบบโกดมาก)
เรา : ก็ไม่มีจะให้ยืมได้ไง
แม่ : อย่ามาโกหกแม่...แม่รุว่าเรามี พี่เดือดร้อนแล้วทำไมม่ช่วยพี่ เราเป็นพี่น้องกันถ้าเราไม่ช่วยกันแล้วใครจะช่วยเรา....บลาๆๆ
เรา : ... (แม่ม่รุอะไรเรยย)
แม่ : โทกับหาพี่เลยนะ
เรา : อ่ะ
แล้วแม่ก็ตัดสายเรา เรางงมาคืออะไร! !
แล้วสุดท้ายเราก็ต้องเอาเงินให้...
พอจะจบม.6วันนั้นเค้าโทมาหาเราบอกว่าขอยืมโน๊ตบุ๊คหน่อยจะเอาไปหลอกพ่อ
พี่ก บอกว่าโน๊ตบุ๊คพี่จ หายมีคนขโมย กลัวพ่อไม่เชื่อ เราก็พูดว่าทำไมม่บอกพ่อตรงๆเค้าหาเหตุผลมาพูดเราก็อือ...โอเค
เค้าก็เอาไปแร้วตอนนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว...เราก็ไม่รุว่าโน๊ตบุ๊คเราเปนยังไงบ้าง
ตั้งแต่ที่เราจบม.6 เราแทบจะไม่เจอ ไม่ได้คุยอะไรกันเรย แต่พี่จ ก็โทหาเรานะ โทมาเพราะมีไรให้ช่วยอ่ะ555 เค้าคงลืมเราไปแล้วล่ะมั้ง
#มีอีกเยอะนะ...555 เอามาเล่าเฉพาะเรื่องที่เราไม่โอเค น้อยใจ เสียใจ
#คนอ่านอาจจะงงนิดหน่อย555 ขอโทดด้วยนะคะ