คบกันมา 3 ปี ไม่ค่อยเชื่อใจกันเพราะเค้าเคยพูดโกหกบ่อย จนเราบอกเค้าว่า "ทำแบบนี้อีกที ถือว่าขาดกันนะ" แล้วเราก็อธิบายว่าทำไมการโกหก แม่แต่แค่เรื่องเล็กๆก็สามารถทำลายความเชื่อใจลงได้ และเค้าก็โกหกอีกแต่ไม่คิดว่าเราจะจับได้ โกหกเรื่องไม่เป็นเรื่อง ที่ถ้าพูดความจริงก็ไม่มีผลอะไรกับเรา แต่ก็ยังเลือกที่จะโกหก ทำให้เราคิดว่าแล้วถ้าเป็นเรื่องอื่นที่ใหญ่ๆล่ะ จะเชื่อได้ไหม เาราจึงตัดสินใจเลิก
นี่ก็ผ่านมาได้ 5 วันแล้ว ใจเราหดหู่มาก เหมือนตายทั้งเป็น เค้าก็เพิกเฉยใส่ เราบอกเลิกเค้า เค้าบอกเลิกกลับ เรามีส่งอิเมลไปบอกเค้าว่าเรารู้สึกยังไง บอกเค้าว่าจริงๆเรื่องมันนิดเดียวนะ แต่เราเสียความรู้สึกที่ยังไม่เคารพกัน ยังจะมาโกหกกัน เราบอกเค้าว่าถ้าเค้าอยากจะอธิบายว่าโกหกทำไม เราพร้อมจะรับฟังและปราณีปรานอม แต่เค้าไม่ตอบ ทำเพิกเฉย และส่งเงินมาให้เป็นค่าย้ายออก 25,000
มันเลยทำให้เราเห็นว่า เอ้อ..เขาก็ไม่ได้รักเรามากที่จะยอมเสียฟอร์มขอโทษเลยเนาะ ทั้งทั้งที่เราเลิกกับเค้าก็เพราะเค้าโกหกเรา คนเราถ้ามันรักกันมันก็ต้องรู้สึกผิดและพยายามขอโทษเพื่อไม่ให้เสียเราไปไหม? ครั้งก่อนๆ ที่เมื่อก่อนที่โกหกเรา เราแค่ร้องไห้ แต่เค้าไม่ขอโทษ แต่ทำเป็นพูดเรื่องอื่นเพื่อกลบเกลื่อน พูดแต่ว่าไม่มีอะไรไปมากกว่านี้ แค่พูดปดเพื่อไม่อยากให้เราคิดมาก แต่เราอดคิดไม่ได้ว่าเขาปิดบังอะไรไหม แต่เราก็ให้อภัยนะ จนวันนี้เราไม่ทนและเลิกเลย เพราะคำโกหกมันทำให้เราคิดไปไกลว่าเขาอาจจะนอกใจเราเข้าสักวัน
ตอนนี้ก็พยายามเข้มแข็ง ความคิดเราบอกว่าเราทำถูกแล้ว แต่ใจเราทรมาณมาก ยิ่งเขาเงียบและเฉยเราก็เข้าใจว่าเขาไม่เสียใจเลย แต่เราก็เงียบแล้วไม่ส่งอะไรไปหา ไม่กล้าโทรคุยกับพ่อแม่ แต่มีคุยกับเพื่อนและพี่ที่ทำงาน น้ำตานี่ไหลยังกับเขื่อนแตก... เราก็ยังอยู่คอนโดเดิม แต่คนละตึก เพราะว่าที่ทำงานเราอยู่ตรงข้ามคอนโดเลย เขาไม่ได้มาพักตลอด แต่เราก็กลัวจะเจอเค้ามากับคนใหม่ เราก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง
เราอายุ 24 เขา 26 คนออสซี่ เมื่อก่อนเคยเลิกกัน แต่เขาเป็นคนเลิกก่อนตลอด ทุกครั้งเวลาเลิกกันเค้าก็จะไปหาสาวบาร์ แล้วก็จะคิดถึงเรา เราก็ชอบใจอ่อนกลับไปหา เขาดื่มเหล้าหนักมากบางทีก็ใจดีเกินเวลาเมา บางทีก็ใจร้ายมาก เคยด่าเรา
e dอก เพียงเพราะว่าเราไม่กล้าขึ้น roller coster กับเค้าในคืนที่เขากำลังสนุก ก็เรากลัวอ่ะ เราก็แทบจะเลิกกับเค้าแล้วเหมือนกัน ณ ตอนนั้น คือมันเกินไปนะ แต่อีกวันเค้าก็มาขอโทษเราบอกว่าเขาเมาเกินไป
เลิกมาได้ก็ดี แต่ใจมันไม่รู้สึกแบบนั้นค่ะ ทรมาณมาก ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง แนะนำหน่อยว่าทำยังไงถึงผ่านมาได้ ขอบคุณค่ะ
เป็นฝ่ายบอกเลิก แต่ในใจทรมาณมาก
นี่ก็ผ่านมาได้ 5 วันแล้ว ใจเราหดหู่มาก เหมือนตายทั้งเป็น เค้าก็เพิกเฉยใส่ เราบอกเลิกเค้า เค้าบอกเลิกกลับ เรามีส่งอิเมลไปบอกเค้าว่าเรารู้สึกยังไง บอกเค้าว่าจริงๆเรื่องมันนิดเดียวนะ แต่เราเสียความรู้สึกที่ยังไม่เคารพกัน ยังจะมาโกหกกัน เราบอกเค้าว่าถ้าเค้าอยากจะอธิบายว่าโกหกทำไม เราพร้อมจะรับฟังและปราณีปรานอม แต่เค้าไม่ตอบ ทำเพิกเฉย และส่งเงินมาให้เป็นค่าย้ายออก 25,000
มันเลยทำให้เราเห็นว่า เอ้อ..เขาก็ไม่ได้รักเรามากที่จะยอมเสียฟอร์มขอโทษเลยเนาะ ทั้งทั้งที่เราเลิกกับเค้าก็เพราะเค้าโกหกเรา คนเราถ้ามันรักกันมันก็ต้องรู้สึกผิดและพยายามขอโทษเพื่อไม่ให้เสียเราไปไหม? ครั้งก่อนๆ ที่เมื่อก่อนที่โกหกเรา เราแค่ร้องไห้ แต่เค้าไม่ขอโทษ แต่ทำเป็นพูดเรื่องอื่นเพื่อกลบเกลื่อน พูดแต่ว่าไม่มีอะไรไปมากกว่านี้ แค่พูดปดเพื่อไม่อยากให้เราคิดมาก แต่เราอดคิดไม่ได้ว่าเขาปิดบังอะไรไหม แต่เราก็ให้อภัยนะ จนวันนี้เราไม่ทนและเลิกเลย เพราะคำโกหกมันทำให้เราคิดไปไกลว่าเขาอาจจะนอกใจเราเข้าสักวัน
ตอนนี้ก็พยายามเข้มแข็ง ความคิดเราบอกว่าเราทำถูกแล้ว แต่ใจเราทรมาณมาก ยิ่งเขาเงียบและเฉยเราก็เข้าใจว่าเขาไม่เสียใจเลย แต่เราก็เงียบแล้วไม่ส่งอะไรไปหา ไม่กล้าโทรคุยกับพ่อแม่ แต่มีคุยกับเพื่อนและพี่ที่ทำงาน น้ำตานี่ไหลยังกับเขื่อนแตก... เราก็ยังอยู่คอนโดเดิม แต่คนละตึก เพราะว่าที่ทำงานเราอยู่ตรงข้ามคอนโดเลย เขาไม่ได้มาพักตลอด แต่เราก็กลัวจะเจอเค้ามากับคนใหม่ เราก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง
เราอายุ 24 เขา 26 คนออสซี่ เมื่อก่อนเคยเลิกกัน แต่เขาเป็นคนเลิกก่อนตลอด ทุกครั้งเวลาเลิกกันเค้าก็จะไปหาสาวบาร์ แล้วก็จะคิดถึงเรา เราก็ชอบใจอ่อนกลับไปหา เขาดื่มเหล้าหนักมากบางทีก็ใจดีเกินเวลาเมา บางทีก็ใจร้ายมาก เคยด่าเรา
เลิกมาได้ก็ดี แต่ใจมันไม่รู้สึกแบบนั้นค่ะ ทรมาณมาก ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง แนะนำหน่อยว่าทำยังไงถึงผ่านมาได้ ขอบคุณค่ะ