เรา 2 คน เคยเปนแฟนกันตั้งแต่มอปลายค่ะ จนเค้าไปเรียนเมืองนอก เราก้อเลิกกัน แต่ในใจไม่เคยลืมเค้าเลยนะคะเพราะรักเค้ามาก เรามีแฟนค่ะคบกันมา 10 ปี แต่แฟนเราก้อไม่คิดจะมีอนาคตร่วมกับเราซักที และเปนคนเจ้าชู้มาก จนอยู่มาวันนึงแฟนเก่าของเราโทมาค่ะ ก่อนหน้านั้นเราได้ยินข่าวว่าเค้าแต่งงานแล้ว แต่มาทราบตอนคุยกันว่าเค้ามีลูกแล้วค่ะ แต่เค้าบอกเราว่าแยกกันอยู่กับภรรยาเค้าแล้ว เราเองก้อมีเรื่องระหองระแหงกับแฟนพอดีเลยถึงจุดที่เลิกกัน ละเราหันกลับมาคบกับแฟนเก่า จนวันนึงเราท้องขึ้นมาค่ะ ทั้งตกใจทั้งดีใจ แต่แฟนเราก้อตกใจค่ะเพราะเค้ามีลูกอยู่แล้ว เราเองเลยตกอยู่ในเมียที่ 2 ตามระเบียบ จนอยู่มาวันนึงเรานัดกันไปเที่ยวเค้าบอกว่ามาช้าหน่อยนะ ทำธุระก่อนช่วงเช้า เมื่อก่อนยังไม่มี lineค่ะ ใช้เปน whatsapp แทน รูปที่ส่งมาเปนใบหย่าระหว่างเค้ากับภรรยาค่ะ ละเค้าบอกว่าเราไม่ใช่เมียน้อยนะ แต่หลังจากนั้นคนที่ได้ชื่อว่าเปนสามีเปนพ่อของลูกก้อไม่สนใจเราอีกเลยค่ะพาไปตรวจท้อง อัลตร้าซาว ว่าได้ลูก ผญ รึ ผช เค้าก้อบอกว่ารอในรถนะ ไม่เคยพาไปหาหมอไม่เคยดูแลเอาใจใส่ ไม่เคยพูดดีด้วย ทะเลาะกันก้อสรรหาคำมาด่า ว่าเหนว่าเราดีด้วยเลยจะรับเปนพ่อ ลูกออกมาหัวทองทำไง เพราะเมื่อก่อนเรามีเพื่อนฝรั่งเยอะค่ะ ถ้าเราเหนื่อยเราบ่น เค้าจะบอกว่าถ้าเหนื่อยมากก้อไปทำแท้งซะดิ เราเสียใจมากร้องไห้ทุกวัน แต่ก้อรักเค้านะคะ จนวันนึงตี 5 น้ำเดินค่ะ ไปคลอดคนเดียวโดยที่เค้าไม่รู้ เพราะเราไม่ไหวแล้วค่ะ พอคลอดเส็ดก้อเดินออกจากชีวิตเค้าเลยค่ะ จนผ่านมา 2 ปี ก้อมีข้อความใน inbox ใน fb ค่ะ บอกว่าคิดถึงเทอกับลูก เราชั่งใจอยู่ซักพักค่ะ ก้อแอด line ไปคุยกัน เค้าก้อบอกว่าขอโทดกับเรื่องที่ผ่านมา แต่เราไม่ให้เค้าเจอหน้าลูกนะคะ เค้าเองก้อไม่ได้ขอร้องที่จะเจอ เพราะเค้าบอกว่าเค้ารักลูกของเค้ามาก ละเค้าไม่เคยคิดที่จะมีลูกอีกคนนึง เราฟังเราอึ้งค่ะ เค้าบอกว่าเรากีดกันเค้าเลยทำให้เค้าไม่ผูกพันกับลูกของเรา ละเค้าทำให้ลูกเค้าผิดหวังไม่ได้ที่จะไปบอกว่าลูกเค้ามีน้องนะ ทุกวันนี้เค้ายังต้องทำหน้าที่พ่อกับแม่วันเสาร์อาทิตเพราะลูกชายเค้าไม่รู้ว่าพ่อแม่เลิกกัน ส่วนลูกเราเค้าไม่เคยถามถึงค่ะ จำไม่ได้แม้กระทั่งวันเกิด เค้าบอกว่าเค้าต้องเปนที่ดีเพราะเค้ารักลูกเค้าหมดใจ ส่วนลูกเราถามหาพ่อเราก้อได้แต่ตอบว่าพ่อทำงานนะลูกอยู่ไกลมากเลย เราไม่เคยขอเงินค่าเลี้ยงดูซักสลึงเดียว หาเงินเลี้ยงคนเดียวมาตลอด เค้าเองก้อไม่เคยถามถึง จนตอนนี้จะวันพ่อแล้ว มันเปนคำถามที่น่ากลัวที่สุดค่ะว่าพ่อไปไหน เราเอาแต่โทดตัวเองว่าแม่ผิดที่ทำให้หนูเกิดมาไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นเค้า นึกแล้วก้อสงสารลูกจับใจเลยค่ะ เราก้อมานั่งคิดว่าในเมื่อเค้าไม่อยากที่จะเจอลูก เราควรพูดกับลูกเลยดีมั๊ยคะว่าเค้าไม่มีพ่อมีแค่แม่คนเดียว
ผิดมั๊ยที่เราไม่ให้ลูกเจอหน้าพ่อ