ตอนเเรกเคยคิดว่าการไม่มีเพื่อนนี่มันน่าเเปลก หรือว่าเราอาจจะเป็นคนแปลกๆหรือเปล่า ? ที่เข้ากับเพื่อนไม่ได้ หรือว่ามันอาจจะเป็นเพราะว่าเราคุยกับเพื่อนคนละภาษา (ในที่นี้หมายถึง คุยกันคนละเรื่อง คือ เราจะไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องที่เพื่อนพูดเลย) ด้วยเหตุนี้เองเราจึงกลายเป็นคนที่ถูกเพื่อนลืม !! เราเลยตัดสินใจที่จะยอมรับกับสิ่งที่เกิด คือ การไม่มีเพื่อนสนิทเลย เราพยายามที่จะคุยกับทุกๆคน เเต่ก็คงเป็นความสัมพันธ์มิตรภาพกลวงๆเท่านั้นเเหละเนอะ !! ในเมื่อใจเราก็รู้อยู่ว่า...เรามันคนละเเนวกัน 555 + ยิ่งพิมพ์ยิ่งมึน บางทีความรู้สึกมันก็ไม่สามารถระบายอออกมาเป็นคำพูดได้ทั้งหมด ^^
ไม่มีเพื่อนสนิทเลยแปลกมั้ยคะ ?