คือ ผมเคยทำงานเป็นลูกจ้างเอกชน แต่งานลักษณะเข้าไป outsource ในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เป็นสัญญาจ้าง
ที่ทำงานก็ที่ราชการในจังหวัดที่อยู่ วันนึงผมเกิดมีเรื่องไม่ถูกกันเพราะเรื่องงี่เง่า กับหัวหน้างานบริษัทเอกชนที่มาคุมแผนกผม ไอ้คนที่เป็นหัวหน้าก็หาทางจะกดดันให้ผมออก
พอกดดันพูดลอยใส่เราไม่พอใจก็ลาออกไป แต่ผมก็ไม่ออกเพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด จนไปฟ้องหัวหน้างานราชการ ว่าผมชอบอู้งาน ชอบกลับบ้านก่อนเวลา(อันนี้พนักงานทุกคนกลับก่อนหมด) ทำงานได้ไม่เต็มที่ ทั้งๆที่งานแต่ล่ะงาน ที่หัวหน้าคนนี้แบ่งให้ทำก็เยอะมากๆ แต่ผมก็เคลียร์จนเสร็จ แต่พนักงานอีก 4 คนกับได้งานสบายไปแบ่งกันทำ ผมก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร
คราวนี้ล่ะครับเป็นเรื่อง อยู่ดีๆคนในที่ทำงาน ก็พากันเอาเราไปเม้า ว่าเราไม่ทำการทำงาน คอยจับผิดผมเอามากๆ
ก็อย่างว่าแหละครับ ผมทำงานในจังหวัดที่บ้านเกิด ในที่ๆ ผมทำงานอยู่ บังเอิญมีคนในที่ทำงานอยู่ใกล้แถวบ้านผม ก็เอาผมไปเล่าให้คนแถวบ้านฟังว่าผมเป็นอย่างที่เขาว่าๆกันมาจนมาถึงหูแม่ผม แม่ผมก็มาด่าว่าผมอีกที ผมก็ไม่รู้จะทำอะไรได้
และในที่ทำงานก็บังเอิญ ก็มีคนรู้จักกับเพื่อนสมัยเรียนของผม ก็เอาเรื่องของผมไป เม้ากัน จนเพื่อนๆ ไม่มีใครคบผม ลบผมออกจากเฟสบุก ก็หลายคน
มิหนำซ้ำคนแถวบ้าน ที่รู้จักครอบครัวผม ก็เอาเรื่อง ครอบครัวผม ที่ผมบ้านจน มีพ่อแม่ ขี้เมาติดการพนัน ไปเม้ากันแหลกให้คนในที่ทำงานผม จนคนในที่ทำงานบางคนที่เคยพูดกันดีๆ หลังๆไม่คุยกับผมเลย
คิดดูเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่มันลามไปพูดกันแบบสนุกปาก เรื่องไม่เป็นเรื่องที่ว่า คือ ผมไปพูดไม่เข้าหู หัวหน้าจากบริษัทที่เขาโทรมาหาคนในแผนกให้ผมขี่รถไปรับเขาที่หอพัก
ผมหลุดคำพูดไปแล้วได้ยิน ไปโดยที่คนในที่ทำงานมันยังไม่วางหู
ผมบอกว่า "จะมาทำงาน ยังลำบากคนอื่นไปรับไปส่ง น้ำมันรถยิ่งไม่มีอยู่"
คือคำพูดผมอาจจะดูแรงไป ผมยอมรับ และผมก็พลาดเอง แต่ทำไมมันต้องพากันประจานผมมากขนาดนี้
คนที่ไม่ได้ดูผมทำงาน เขาก็พาลคิดว่าผม ไม่ทำงานทำการ อู้งาน ว่าผมเป็นเอ๋อไม่ค่อยพูดกับคน ไม่มีสัมมาคารวะ ทั้งๆที่ทำงานโอกาศเจอเจ้าหน้าที่ก็ไม่ค่อยได้เจอ แต่เจอผมก็ไหว้ตลอด คนที่ไม่เห็นผม ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์พาลคิดกับผมว่าผมเป็นคนไม่ดี
ทุกวันนี้ ผมออกจากที่นั้นมา 3 เดือนแล้ว ก็ยังวนคิดเรื่องแบบบนี้ตลอด ผมไม่เข้าใจผู้คนทำไมจะต้องมาพูดใส่ไฟ ให้กันมากขนาดนี้
เคยโดนคนอื่นนินทาเราแบบ เวอร์เกินจริงบ้างไหม เหมือนเขาอยากประจานเราให้คนอื่นรู้ไปทั่วๆ ว่าเราเป็นคนไม่ดี
ที่ทำงานก็ที่ราชการในจังหวัดที่อยู่ วันนึงผมเกิดมีเรื่องไม่ถูกกันเพราะเรื่องงี่เง่า กับหัวหน้างานบริษัทเอกชนที่มาคุมแผนกผม ไอ้คนที่เป็นหัวหน้าก็หาทางจะกดดันให้ผมออก
พอกดดันพูดลอยใส่เราไม่พอใจก็ลาออกไป แต่ผมก็ไม่ออกเพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด จนไปฟ้องหัวหน้างานราชการ ว่าผมชอบอู้งาน ชอบกลับบ้านก่อนเวลา(อันนี้พนักงานทุกคนกลับก่อนหมด) ทำงานได้ไม่เต็มที่ ทั้งๆที่งานแต่ล่ะงาน ที่หัวหน้าคนนี้แบ่งให้ทำก็เยอะมากๆ แต่ผมก็เคลียร์จนเสร็จ แต่พนักงานอีก 4 คนกับได้งานสบายไปแบ่งกันทำ ผมก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร
คราวนี้ล่ะครับเป็นเรื่อง อยู่ดีๆคนในที่ทำงาน ก็พากันเอาเราไปเม้า ว่าเราไม่ทำการทำงาน คอยจับผิดผมเอามากๆ
ก็อย่างว่าแหละครับ ผมทำงานในจังหวัดที่บ้านเกิด ในที่ๆ ผมทำงานอยู่ บังเอิญมีคนในที่ทำงานอยู่ใกล้แถวบ้านผม ก็เอาผมไปเล่าให้คนแถวบ้านฟังว่าผมเป็นอย่างที่เขาว่าๆกันมาจนมาถึงหูแม่ผม แม่ผมก็มาด่าว่าผมอีกที ผมก็ไม่รู้จะทำอะไรได้
และในที่ทำงานก็บังเอิญ ก็มีคนรู้จักกับเพื่อนสมัยเรียนของผม ก็เอาเรื่องของผมไป เม้ากัน จนเพื่อนๆ ไม่มีใครคบผม ลบผมออกจากเฟสบุก ก็หลายคน
มิหนำซ้ำคนแถวบ้าน ที่รู้จักครอบครัวผม ก็เอาเรื่อง ครอบครัวผม ที่ผมบ้านจน มีพ่อแม่ ขี้เมาติดการพนัน ไปเม้ากันแหลกให้คนในที่ทำงานผม จนคนในที่ทำงานบางคนที่เคยพูดกันดีๆ หลังๆไม่คุยกับผมเลย
คิดดูเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่มันลามไปพูดกันแบบสนุกปาก เรื่องไม่เป็นเรื่องที่ว่า คือ ผมไปพูดไม่เข้าหู หัวหน้าจากบริษัทที่เขาโทรมาหาคนในแผนกให้ผมขี่รถไปรับเขาที่หอพัก
ผมหลุดคำพูดไปแล้วได้ยิน ไปโดยที่คนในที่ทำงานมันยังไม่วางหู
ผมบอกว่า "จะมาทำงาน ยังลำบากคนอื่นไปรับไปส่ง น้ำมันรถยิ่งไม่มีอยู่"
คือคำพูดผมอาจจะดูแรงไป ผมยอมรับ และผมก็พลาดเอง แต่ทำไมมันต้องพากันประจานผมมากขนาดนี้
คนที่ไม่ได้ดูผมทำงาน เขาก็พาลคิดว่าผม ไม่ทำงานทำการ อู้งาน ว่าผมเป็นเอ๋อไม่ค่อยพูดกับคน ไม่มีสัมมาคารวะ ทั้งๆที่ทำงานโอกาศเจอเจ้าหน้าที่ก็ไม่ค่อยได้เจอ แต่เจอผมก็ไหว้ตลอด คนที่ไม่เห็นผม ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์พาลคิดกับผมว่าผมเป็นคนไม่ดี
ทุกวันนี้ ผมออกจากที่นั้นมา 3 เดือนแล้ว ก็ยังวนคิดเรื่องแบบบนี้ตลอด ผมไม่เข้าใจผู้คนทำไมจะต้องมาพูดใส่ไฟ ให้กันมากขนาดนี้