ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ
ผมอยู่กับเพื่อนคนนึงมาเกือบ 2 ปี ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันผมรู้มาตลอดว่าเขารู้สึกยังงัยกับผมแต่ผมพยามยามที่จะไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นจนเราเรียนจบแล้วเราก้อทำงานที่เดียวกับอยู่ห้องเดียวกันอีก หลังจากนั้นผมก้อมีคนคุยด้วยแล้วเพื่อนผมก้อรู้นะครับว่าผมกำลังคุยกับคัยแล้วเพื่อนผมก้อมาบอกชอบผมแต่ผมกลับปฏิเสธเขา จนเพื่อนผมมันเริ่มทำใจได้แต่ตลอกเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเราก้อนอนกอดกันทุกคืนเหมือนคนเป็นแฟนกันหลังจากนั้นเพื่อนผมก้อมีคนคุยด้วยซึ่งผมก้อรู้นะแต่ก้อไม่ได้คิดอะรัย จนมาถึงวันลอยกระทงที่ผ่านเพื่อนผมบอกว่าคืนนี้มันจะไปนอนห้องของคนที่มันคุยด้วยซึ่งผมก้อบอกว่าก้อไปดิแต่ระวังด้วยนะจนเขาไปเท่านั้นแระในใจผมนี้เจ็บขึ้นมาทันทีผมก้อไม่รู้นะว่ารู้สึกแบบนั้นตั้งแต่เมื่อรัย พอรุ่งเช้าเพื่อนผมกลับมา ผมไม่พูดด้วยสักคน คือผมหึงอ่ะแบบทำไรไม่ถูก จนมาอีกวันเพื่อนผมกลับมาจากทำงานมันก้อซักผ้า ผมรู้เลยว่าวันเสาร์มันคงไปหาเขาแน่ ผมทนไม่ได้ ผมเลยเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อที่จะกลับไปไม่อยากอยู่รับรู้อะรัยทั้งสิ้น เพื่อนผมขอร้องอย่าให้กลับมันไม่อยากเสียผมไปแต่ผมบอกให้มันเลิกมันบอกว่ามันรู้สึกดีกลับคนๆๆนั้นไปแล้วกับผมมันรู้สึกแค่เพื่อน ผมก้อบอกไปว่าผมไม่สามารถอยู่แบบนี้ได้ต้องอยู่แบบรับรู้ทุกเรื่องว่าเขาไปใหนทำอะรคุยรัยกัน
ผมเลยบอกว่าโอเครผมไม่กลับบ้านก้อได้แต่เราก้อต้องอยู่แบบคนไม่รู้จักกัน อยู่แบบคนแปลกหน้าที่อยู่ห้องเดียวกัน ผมเสียใจมากผมบอกเลยว่าผมรักมันมากตอนนี้ผมไม่อยากเปงเพื่อนกับมันแล้ว แล้วพอวันเสาร์เช้าผมตื่นมาก้อไม่คุยกับมันในเมื่อเจ็บมากก้อต้องยอม แต่มันกลับมาบอกว่าวันนี้มันขอไปหาเขาก่อนนะจะไปคุยกับเขา มันบอกว่ามันเลิกผม แต่ผมรู้ว่ามันเสียใจมาก
แล้วตอนนี้มันเลิกที่อยู่กับผม มันบอกมันไม่อยากเสียผมไป ตอนนี้ผมไม่มีความสุขเลยที่ต้องอยู่แบบนี้ผมรู้ว่าเพื่อนผมคนนี้เสียใจและไม่มีความสุขเหมือนกันผมดูออก ผมเป็นคนเหงแกตัวมากเลยรึป่าวครับ แล้วผมครวทำงัยดี ผมควรปล่อยให้เขาไปรักกับคนที่รักเขาดีกว่ารึป่าว แล้วผมต้องเป็นคนออกมาเอง ผมเครียดมากไม่รู้จะคุยกับคัยดีช่วยผมหน่อยนะครับ
อยู่กับคนที่เขาไม่ได้รักเราแล้ว
ผมอยู่กับเพื่อนคนนึงมาเกือบ 2 ปี ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันผมรู้มาตลอดว่าเขารู้สึกยังงัยกับผมแต่ผมพยามยามที่จะไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นจนเราเรียนจบแล้วเราก้อทำงานที่เดียวกับอยู่ห้องเดียวกันอีก หลังจากนั้นผมก้อมีคนคุยด้วยแล้วเพื่อนผมก้อรู้นะครับว่าผมกำลังคุยกับคัยแล้วเพื่อนผมก้อมาบอกชอบผมแต่ผมกลับปฏิเสธเขา จนเพื่อนผมมันเริ่มทำใจได้แต่ตลอกเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเราก้อนอนกอดกันทุกคืนเหมือนคนเป็นแฟนกันหลังจากนั้นเพื่อนผมก้อมีคนคุยด้วยซึ่งผมก้อรู้นะแต่ก้อไม่ได้คิดอะรัย จนมาถึงวันลอยกระทงที่ผ่านเพื่อนผมบอกว่าคืนนี้มันจะไปนอนห้องของคนที่มันคุยด้วยซึ่งผมก้อบอกว่าก้อไปดิแต่ระวังด้วยนะจนเขาไปเท่านั้นแระในใจผมนี้เจ็บขึ้นมาทันทีผมก้อไม่รู้นะว่ารู้สึกแบบนั้นตั้งแต่เมื่อรัย พอรุ่งเช้าเพื่อนผมกลับมา ผมไม่พูดด้วยสักคน คือผมหึงอ่ะแบบทำไรไม่ถูก จนมาอีกวันเพื่อนผมกลับมาจากทำงานมันก้อซักผ้า ผมรู้เลยว่าวันเสาร์มันคงไปหาเขาแน่ ผมทนไม่ได้ ผมเลยเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อที่จะกลับไปไม่อยากอยู่รับรู้อะรัยทั้งสิ้น เพื่อนผมขอร้องอย่าให้กลับมันไม่อยากเสียผมไปแต่ผมบอกให้มันเลิกมันบอกว่ามันรู้สึกดีกลับคนๆๆนั้นไปแล้วกับผมมันรู้สึกแค่เพื่อน ผมก้อบอกไปว่าผมไม่สามารถอยู่แบบนี้ได้ต้องอยู่แบบรับรู้ทุกเรื่องว่าเขาไปใหนทำอะรคุยรัยกัน
ผมเลยบอกว่าโอเครผมไม่กลับบ้านก้อได้แต่เราก้อต้องอยู่แบบคนไม่รู้จักกัน อยู่แบบคนแปลกหน้าที่อยู่ห้องเดียวกัน ผมเสียใจมากผมบอกเลยว่าผมรักมันมากตอนนี้ผมไม่อยากเปงเพื่อนกับมันแล้ว แล้วพอวันเสาร์เช้าผมตื่นมาก้อไม่คุยกับมันในเมื่อเจ็บมากก้อต้องยอม แต่มันกลับมาบอกว่าวันนี้มันขอไปหาเขาก่อนนะจะไปคุยกับเขา มันบอกว่ามันเลิกผม แต่ผมรู้ว่ามันเสียใจมาก
แล้วตอนนี้มันเลิกที่อยู่กับผม มันบอกมันไม่อยากเสียผมไป ตอนนี้ผมไม่มีความสุขเลยที่ต้องอยู่แบบนี้ผมรู้ว่าเพื่อนผมคนนี้เสียใจและไม่มีความสุขเหมือนกันผมดูออก ผมเป็นคนเหงแกตัวมากเลยรึป่าวครับ แล้วผมครวทำงัยดี ผมควรปล่อยให้เขาไปรักกับคนที่รักเขาดีกว่ารึป่าว แล้วผมต้องเป็นคนออกมาเอง ผมเครียดมากไม่รู้จะคุยกับคัยดีช่วยผมหน่อยนะครับ