ตอนแรกๆผมทำงานเป็น รปภ.ที่จ.เชียงใหม่ ส่วนแฟนผมเขาทำงานที่นิคมอุสาหกรรม ลำพูน ต่อมาแฟนผมบอกให้ออกมาช่วนน้าทาสีเฟอร์นิเจอร์ที่บ้านม้า จ.ลำพูนตอนแรกๆก็ทำไปได้สวยมีงานให้ทำทุกวัน แต่พอผ่านไปได้6เดือนน้าแฟนผมเขาก็แนะนำให้เอารถยนต์สักคันมือ2 แล้วเขาจะเดินเรื่องให้ น้าแฟนผมเขาบอกว่าเผื่อวันหน้าจะได้ใช้ ในใจผมก็ยังไม่อยากได้สักเท่าไหร่ เพราะว่าเราก็มีหนี้สินเยอะอยู่แล้ว ไหนจะค่าโน๊ตบุ๊ค โทรศัพร์ ค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ทีวี รถเครื่องที่เอาไปเข้าไฟแนนซ์ และแฟนผมเขาต้องได้ให้ลูกสาวเขาอีก((ลูกติดผัวเก่า))เดือนละ4-5พัน/เดือน และแล้วแฟนผมเขาก็ได้ตัดสินใจที่จะเอารถยนต์ เป็นวีโก้ปี2005 ในคารา310,000 ไฟแนนซ์ของ ธ.กรุงศรี เดือนละ6,700/เดือน 6ปี แต่หารู้ไม่ ตั้งแต่วันที่20-27 เดือนตุลาคม58ที่ผ่านมา งานที่ร้านทาสีที่ผมทำ งานเริ่มจะไม่ค่อยมีทำ วันนี้ให้ไปทำ วันนี้ไม่ไปทำ วันนี้ทำครึ่งวัน มันจะเป็นแบบนี้ไปครึ่งเดือน และในที่สุดร้านก็ปิดตัวลง บอกตรงๆเลยว่าตอนนี้ผมไม่มีงานทำมาเป็นเดือน ไปสมัคในนิคมอุสาหกรรม ก็ยังไม่มี บ.ไหน โทรมาไปสัมภาษณ์เลยสักที่ ผมก็จะพูดอย่างไม่อายเลยว่าตอนนี้ผมขอแฟนผมกิน
ถ้าจะแยกกันกลับไปอยู่บ้านไปหางานทำแถวบ้านช่วยกันหาเงินใช้หนี้ก็หาว่าอย่างงั้นอย่างงี้อีก พี่ๆน้องๆลองช่วยผมคิดหน่อยนะครับว่าผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดี...
ชีวิตแย่ๆแบบนี้ควรทำอย่างไรต่อไป
ถ้าจะแยกกันกลับไปอยู่บ้านไปหางานทำแถวบ้านช่วยกันหาเงินใช้หนี้ก็หาว่าอย่างงั้นอย่างงี้อีก พี่ๆน้องๆลองช่วยผมคิดหน่อยนะครับว่าผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดี...