บทดี นักแสดงบางคนยังใหม่อยู่แต่ก็แสดงได้ดีไม่ขัดหูขัดตาเท่าไหร่
วิจารณ์ตามละครนะคะ ยังไม่ได้อ่านนิยาย
ข้อดีของเรื่องนี้ แอนดริวดีงาม ดูใจดี สบายๆ นางเอกก็แสดงดีพอให้ไม่ขัดหูขัดตา ตอนแรกเป็นเด็กนักเรียนนอก ลูกคุณหนูด้วย นึกว่าจะวี๊ดว๊ายเอาแต่ใจ แต่พอมาอยู่ที่โฮมสเตย์พระเอกกลับโอเคกว่าที่คิด ตอนที่ถามว่ามีน้ำอุ่นมั้ย ถ้าเป็นคุณหนูทั่วๆไปก็คงจะแบบ นี่!! มีน้ำอุ่นมั้ย ไม่มีไม่อาบ อาบไม่ได้ แต่ในเรื่องก็โอเคเลย แค่ถามเสียงธรรมดาๆว่า มีน้ำอุ่นมั้ยอ่ะ พอพระเอกบอกไม่มี ชีก็โอเคอยู่นะ

ชอบบทนางเอกเรื่องนี้นะ น่ารักดีไม่ขี้วีนเหมือนคุณหนูทั่วไป ไม่เรื่องมาก ถึงจะทำโน่นก็ไม่ได้ ทำนี่ก็ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้เรื่องมากหยิบจับไม่เป็นไปซะหมด ถือว่าเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย(ถ้าไม่เผ็ด) ตกกระไดพลอยโจน เป็นแม่พลับพลึงจากร้อยเอ็ด แต่ๆๆๆ ทุกคนรู้หมดค่ะ เอ้ออ ไม่ค่อยเห็นแฮะ บอกความจริงเพื่อนกับป๊าหมด แค่ขออยู่เที่ยวต่อเอง ก็ดีนะ ไม่ต้องกลัวโน่นนี่นั่น เดี๋ยวไปไหนก็ไม่ได้ เดี๋ยวใครจะรู้จะเห็น

คุณรุตก็ใจดีเหลือเกิน มีเหตุผลเหลือเกิน เอื้ออาทร แอนดริวหล่อเหลือเกินนนนนนนน ทั้งเสียง ทั้งจังหวะการแสดงมีเอกลักษณ์ เสียงคล้ายๆคุณนิรุตติ์ ศิริจรรยา เสียงหล่อมาก ยิ่งฟังยิ่งเคลิ้ม พี่หลงเค้า พี่รักเค้า><
"ไม่เอาๆ อย่าเรียกฉันแบบนี้อีกฉันไม่ชอบ ฉันไม่ชอบเจ้ายศเจ้าอย่าง เธออยู่ที่นี่เธอทำงานให้ฉัน ก็เหมือนคนอื่นที่อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนฉัน แค่นี้เราก็แลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันได้แล้ว ฉันอยากจะใช้ชีวิตแบบคนที่มีเพื่อน ไม่ใช่คนแปลกถิ่นหลงอยู่ในโลกนี้คนเดียว"

คุณแหม่ม คัทลียา สวยมากกกกกกกก รับเชิญแค่ตอนเดียวแต่สวยมากอ่ะ


ครีม เปรมสินี ก็สวยยยยย หวานนนนน คุณหญิงประสงค์สม ออร่าคุณหญิงจับไปทั้งตัวเลยค่ะ เหมาะกับบทมาก (เอามาเป็นนางเอกยังได้ แต่เสียดายบทคุณหญิงถ้าต้องหาใหม่แล้วไม่ได้เท่าครีม)




ข้อดีมา ข้อติก็มีค่ะ ทุกอย่างดีแต่ติดอยู่ที่บทบางตอนมันยังไม่เมคเซ้น อย่างเช่นเหตุผลที่ไม่ยอมเผยตัวเอง ไม่ยอมกลับบ้านนี่ไม่ค่อยเมคเซ้นเท่าไหร่ ตอนแรกนึกว่าเล่นเป็นแฝด หรือไม่ก็พวกจำความไม่ได้ แต่สรุปว่าจำอะไรได้หมด แต่ไม่อยากกลับบ้าน เพราะป๊าแต่งงานใหม่ ไม่ชอบแม่เลี้ยง พอโดนปล้นที่หน้าบ้านพระเอกจนตัวมอมแมม พระเอกก็เรียกพลับพลึงเพราะนางฟุบลงใต้ต้นพลับพลึง ก็เลยเออออตามไปด้วย กลายเป็นพลับพลึง มาจากร้อยเอ็ด(ยังดีที่แค่เออออตามไม่ใช่โกหกเอาเสียเอง ไม่งั้นคงเซ็งกว่านี้) มาเก็ตเอาเบรคที่4 นางพึมพำว่า ถ้ากลับบ้านก็เสียเหลี่ยมแย่ อยู่สู้กับกระเทยอีกสักตั้งก็ได้วะ อ่ออออ ที่ไม่ยอมกลับเพราะงอนป๊าแต่งงานใหม่ ไม่อยากเสียเหลี่ยม เหตุผลนี้มันก็ถือว่าไม่ใหม่สำหรับนิยายทั่วไปนะ แต่ก็ดีกว่าเหตุผลโดนตามฆ่า บังคับแต่งงานอะไรพวกนี้ มันเกร่อไป ถึงแม้ว่าแม่เลี้ยงนางจะน่ารักนิสัยดี ไม่ได้ร้ายเลย คุณลี่ก็ไม่เอาค่ะ หวงป๊ามาก มันดีขึ้นตอนยอมกลับมาพบป๊านะ
การแสดง ไอซ์ดีพอสมควรเลยนะ สำหรับตัวบท ในการแสดงก็ถือว่าดีพอสมควรยังไม่แย่จนถึงขั้นขัดหูขัดตา บางฉากมันก็ยังแข็งๆไม่สมจริง มูฟเม้น อารมณ์ตอนตกใจ ตอนพูดคุยมันยังไม่ค่อยธรรมชาติเท่าไหร่ และอีกอย่างคือลิลลี่หรือตัวพลับพลึงเนี่ย จบป.โทแล้ว ไม่ใช่เด็กเพิ่งจบม.6 รีแอคชั่นของเด็กป.โท จบเมืองนอกด้วย ด้วยอายุมันไม่น่าจะไร้เดียงสาแบ๊วไม่รู้อะไรเลยแบบนี้ เช่นตอนที่ไปเอาผักสลัดที่โรงผัก "โห ปลูกผักสลัดได้ด้วยเหรอ มันปลูกยากมั้ยอ่ะ ต้องใช้สตังค์สักเท่าไหร่เหรอถึงจะปลูกได้ แล้วมันขายได้มั้ย" คุณรุตก็บอกว่าวันหลังมาลองปลูกสิเดี๋ยวจะสอน แล้วก็ให้เลือกผักเลยอยากได้ต้นไหนก็เลือกเอา "เลือกได้เองเลยเหรอ ><" หรือจะเป็นฉากที่พลับพลึงทำอาหารเช้ามาให้คุณรุตแล้วคุณรุตกินหมดก็ "เย้ (ตบมือแปะๆๆๆ) งั้นถ้าแขกมาพลับพลึงจะทำไข่ดาวให้แขกนะคะ" รีเอคไม่ว่าจะเป็นภาษากาย โทนเสียง มันดูเด็กไป ต้องอยู่ที่บทและดีไซน์การแสดงแล้วล่ะ



จุดที่ชอบของเรื่องนี้คือ ไม่มีการพ่อแง่อน เหม็นขี้หน้า หรือพูดจาถากถางหวาดระแวงกันระหว่างพระเอกนางเอก ดีค่ะ เราชอบ "คุณไม่ได้กลัวว่าฉันจะเป็นสายโจรใช่มั้ยอ่ะ" "แล้วเป็นมั้ยล่ะ ไม่เป็นก็ไม่ต้องร้อนตัว ไปหลับพักผ่อนให้สบาย" รักเลยอ่าาาาา

อีกอย่างที่ชอบมากๆๆๆ คือการได้เห็นนักแสดงเก่าๆกลับมารวมกันในเรื่องเดียวมันดีอ่ะ แค่ตอนแรกก็มีทั้งแอนดริว แอ้ม ศิรประภา ครีม เปรมสินี(หลายคนจะเห็นหน้าประจำที่ช่อง7เซอร์ไพร้ซ์มากที่ครีมมาเล่นให้ช่อง3) แหม่ม คัทลียา(ถึงจะมาแค่ตอนเดียวก็ปลื้ม สวยหวานจริงๆ)