ผมรู้สึกไม่แน่ใจ ว่าเงาที่ขนาบข้างผม ใช่เงาของตัวเองหรือปล่าว
                   ย้อนนึกถึง เมื่อวันก่อน วันที่ฟ้าครึ้ม และ ฝนตกโปรยปราย ผมพาตัวเองออกมาจากการเปียกปอน เข้ามาหลบฝนที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง สั้งคาปูชิโน่
ร้อนๆ สะส่างเรื่องที่ค้างคาใจ ในชีวิตประจำวันที่ผ่านมา เม่อจ้องเม็ดหยาดฝน ที่เกาะอยู่บนกระจกผนังร้าน พลันสายตาเหลียบไปเห็น เงา สะท้อนเลื่อนลาง
ของตัวเอง...แว่บหนึ่ง!! ผมเกียบจำตัวเองไม่ได้ เงานั้นใช่ผมแน่ๆ...แต่ในประกายแววตาของเงา ช่างลึกซึ้ง เต็มไปด้วย หมู่ดาวมากมาย พร่างพราว อยู่ในนั้น
และพร้อมที่จะสาดแสงออกมา เผชิญหน้ากับสายตา ที่จ้องมองมา บน จอ LCD แบบ Full HD!!!