นี่เป็นกระทู้แรกจองผมคับ ถ้างงอะไร ก็ขอโทษด้วยคับ
แล้วถ้าเนื้อหาไม่ตรงกับหัวข้อ ขออภัยคับ
เริ่มเลยแล้วกัน
คือ ผมมีเพื่อนที่เรียนด้วยกันอยู่กลุ่มนึงซึ่ง(เคย)สนิทกันมาก แล้วปรากฏว่า มีเพื่อนผม(สมมติชื่อBแล้วผมชื่อAน่ะคับ)ออกจากที่เรีนยไป ผมก็คิดว่า "เห้ย ถึงมันออกไปอ่ะ ก็บีก็จะไม่ใช่เพื่อนเปล่าว่ะ" ผมก็เริ่มที่จะคุยกับมันมากขึ้น ยอมมันมากขึ้น ให้มันรู้สึกว่า เออ พวกเรายังไม่ได้ทิ้งมันน่ะยังไม่ได้ลืมว่ามีมันอยู่น่ะ แล้วกลายเป็นว่า ผมโดนเพื่อนถามว่า"ไอเอ ชอบบีหรอว่ะ" ผมก็ ไรว่ะ ทำไมพวกคิดกันอย่างงั้น ก็เลยตอบปฏิเสธไป แต่ก็ยังโดนถามด้วยคำถามเดิมย้ำว่าเห้ย แน่ใจน่ะ ไม่ได้ชอบจริงหรอ จนผมตอบไปแบบขอไปทีว่า "เออ กูชอบ แต่ไม่ได้มาก อาจชอบแค่บางช่วง" นั่นแหละคับ จบเลย กลายเป็นว่า ผมโดนบีตีตัวออกห่าง อ่าว ผมงงเลยคับ ว่า ไอการที่ยอมรับว่าผมชอบ(แบบขอไปที แต่บีกะเพื่อนไม่รู้) ถามว่าเครียดมั้ย ก็เครียดน่ะคับ(คือผมมีนิสัยแบบ คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองอ่ะคับ แคร์คนรอบข้างมากกก) เครียดนี่แบบ เห้ยกูดูชอบมันจริงหรอว่ะหรือกูชอบมันจริงแล้วมันไม่รู้ตัวเพราะเวลามีอะไรๆเนี่ย คิดถึง
ตลอดเลย เพื่อนผมเห็นผมเครียดปุ๊ปก็เริ่มผ่อนเรื่องที่ล้อผม จนเออ ผมโอเคขึ้น(แต่ไม่รู้ว่าบีรู้หรือเปล่าว่าผมเป็นยังไง) จนถึงวันเกดมัน ผมก็โอเควันเกิดมันก็หาของไปให้
เหมือนทุกคนที่ผมทำ แต่มันดูต่างที่เหมือนการให้ครั้งนี้เป็นการให้แนวๆส่วนตัวมากกว่า คับ ผลของมันหลังจากนั้นไม่นาน ผมโดนบล็อกเฟซและทวีตเตอร์(ไลน์ไม่รู้โดนหรือเปล่า เพระตั้งแต่คุยครั้งนั้นผมก็ไม่ทักมันอีกเลย) ตอนนั้นคิดเลยว่า อีกแล้วหรอ เครียดอีกแล้วคับ(แต่ครั้งนี้ไม่มีใครรู้) นี่กูแคร์มันไปหรอว่ะ ทั้งๆที่กูพยายามทำให้ดูไม่โดนทิ้ง ผมก็คิดไปอีกว่า เห้ย หรือกูแคร์คนอื่นมากเกินไป(ที่จริงก็รู้ตั้งนานแล้วแหละ) ทีนี้ผมเลยพยายามเลิกคิดถึงคนอื่น เลิกแคร์ความรู้สึกคนที่เหลือ(แต่ยังพอมีเพื่อนที่สนิทประมาณ4-5คนได้คับ) เลยค่อยๆตีตัวออกห่าง ไม่ค่อยเข้ากลุ่มเหมือนเมื่อก่อน รู้สึกแย่กับทุกๆอย่าง ไม่ค่อยโอเคกับการกระทำของบี ไม่อยากรับรู้เรื่องของอีกฝ่าย(แต่สุดท้ายก็ดันไปหาวิธีรู้จนได้) แอบไปร้องไห้คนเดียว รู้สึกเห้ย กูเสียเพื่อนว่ะ กู
ทำตัวเองว่ะ เกลียดตัวเอง ไม่เข้าจนตัวเอง(ตอนที่พิมพ์ก็ยังไม่เข้าใจ) อยากเข้าไปปรับความเข้าใจ อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่รู้ว่าเค้าคงไม่เปิดใจ ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม เคยถามตัวเองเหมือนกันน่ะว่าเรื่องมันก็ตั้งนนแล้ว ยังไม่ลืมอีกหรอ(เรื่องนี้เกิดประมาณมุนาจนผมโดนบล็อกช่วงสิงหา)หรือกูชอบมันจริงๆว่ะ อันนี้ก็ไม่เข้าใจตัวเอง ดูตัวเองเห็นแก่ตัวน่ะที่อยากได้อยู่อย่างเดียว
ตอนนี้ผม
ไม่รู้จะคิดอะไรยังไงต่อไปดีแล้วครับ
ผมควรทำยังไงดีคับ???
แล้วถ้าเนื้อหาไม่ตรงกับหัวข้อ ขออภัยคับ
เริ่มเลยแล้วกัน
คือ ผมมีเพื่อนที่เรียนด้วยกันอยู่กลุ่มนึงซึ่ง(เคย)สนิทกันมาก แล้วปรากฏว่า มีเพื่อนผม(สมมติชื่อBแล้วผมชื่อAน่ะคับ)ออกจากที่เรีนยไป ผมก็คิดว่า "เห้ย ถึงมันออกไปอ่ะ ก็บีก็จะไม่ใช่เพื่อนเปล่าว่ะ" ผมก็เริ่มที่จะคุยกับมันมากขึ้น ยอมมันมากขึ้น ให้มันรู้สึกว่า เออ พวกเรายังไม่ได้ทิ้งมันน่ะยังไม่ได้ลืมว่ามีมันอยู่น่ะ แล้วกลายเป็นว่า ผมโดนเพื่อนถามว่า"ไอเอ ชอบบีหรอว่ะ" ผมก็ ไรว่ะ ทำไมพวกคิดกันอย่างงั้น ก็เลยตอบปฏิเสธไป แต่ก็ยังโดนถามด้วยคำถามเดิมย้ำว่าเห้ย แน่ใจน่ะ ไม่ได้ชอบจริงหรอ จนผมตอบไปแบบขอไปทีว่า "เออ กูชอบ แต่ไม่ได้มาก อาจชอบแค่บางช่วง" นั่นแหละคับ จบเลย กลายเป็นว่า ผมโดนบีตีตัวออกห่าง อ่าว ผมงงเลยคับ ว่า ไอการที่ยอมรับว่าผมชอบ(แบบขอไปที แต่บีกะเพื่อนไม่รู้) ถามว่าเครียดมั้ย ก็เครียดน่ะคับ(คือผมมีนิสัยแบบ คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองอ่ะคับ แคร์คนรอบข้างมากกก) เครียดนี่แบบ เห้ยกูดูชอบมันจริงหรอว่ะหรือกูชอบมันจริงแล้วมันไม่รู้ตัวเพราะเวลามีอะไรๆเนี่ย คิดถึง
ตอนนี้ผม