สวัสดีครับ ผมอยากจะมาเล่าเรื่องของผมกับแฟนเก่าให้ฟัง
พวกเราคบกันมาตั้งแต่ม.5 จนมาถึงตอนนี้ก็ปี 1 แล้ว เป็นเวลากว่า 2 ปี 6 เดือนที่ได้คบกัน
ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากๆเลย เพราะสมัยม.ปลาย แม้เราจะอยู่กันคนละห้องแต่เรา
ก็ได้เจอหน้ากันทุกวัน กินข้าวด้วยกัน ไปดูหนังหลังเลิกเรียน ผมคิดถึงช่วงเวลานั้นมากจริงๆ
ตอนนี้ผมกับแฟนเรียนกันคนละที่ ต่างคณะ ต่างมหาลัย แม้ไม่ได้ไกลกันมาก แต่เนื่องจากต่างคนต่างเรียนหนัก
ไม่ค่อยจะได้เจอกัน ที่ทำได้ก็มีแต่ไลน์หากันหรือโทรคุยกันเท่านั้นเอง ทำให้ช่วงนั้นเราห่างๆกัน แต่ก็มีมาเจอกันบ้าง
เดือนละประมาณสองครั้ง
ประมาณสามเดือนที่แล้วผมได้ไปหาแฟนที่มหาลัย ผมกับแฟนนั่งกินข้าวด้วยกัน ซึ่งเธอก็เอาแต่กดมือถือ
ผมก็เลยขอดู มาทีนี้บอกไม่ให้ บอกว่าตอบไลน์เพื่อนอยู่ แปปนึงนะ ผมก็เริ่มผิดสังเกตแล้ว พอกินเสร็จ
ก็เลยเดินกลับหอกัน ผมก็ถามเลยว่าเธอมีอะไรปิดบังเรารึเปล่า เนื่องด้วยแฟนผมเป็นคนโกหกไม่เก่งผมก็เลยจับได้
ตอนที่เธอเล่นมือถืออยู่แล้วผมขอดูแล้วเธอบอกว่าตอบเพื่อนอยู่ เธออาศัยจังหวะนั้นในการลบแชทที่ได้คุยกับ
เพื่อนผู้ชายของเธอซึ่งเธอก็บอกว่ารู้สึกดีๆด้วย ผมก็ถามว่าทำไมต้องทำแบบนี้ รู้มั้ยครับว่าคำตอบที่ได้คืออะไร
“ก็เราเห็นเขาเป็นตัวแทนเธอไง” ผมได้ยินแบบนี้เสร็จรีบเดินหนีเลย น้ำตาผมไหลพราก ไม่คิดว่าคนที่ผมไว้ใจมากที่สุด
จะทำแบบนี้ได้ และเหมือนโชคชตาเล่นตลกคนที่เธอคุยด้วยกับมีชื่อเหมือนผม ชื่อเดียวกันเลย
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจับได้ว่าเธอคุยกับคนอื่น แต่คนที่เธอคุยด้วยนั้นเป็นคนดีครับ เขาตอบแบบปกติ เป็นเพื่อน
ไม่ได้คิดอะไรกับแฟนผม ซึ่งผู้ชายแบบนี้ผมนับถือนะ ผมก็เลยเคลียร์กับแฟนและแฟนก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีกซึ่งผมก็เชื่อ..
อาทิตย์ที่แล้วผมก็ได้ไปหาแฟนอีกเช่นเคย เพราะที่มหาลัยของเธอมีคอนเสิร์ตของ Smallroom มา
ซึ่งมีวงที่ผมชอบมากๆ พอผมเจอหน้าแฟนผมแอบถามทีเล่นทีจริงว่าแอบคุยกับใครอยู่รึเปล่านิ
ซึ่งก็เหมือนเดิมครับเธอโกหกไม่เก่ง ผมจับได้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิม เป็นอีกคนนึง
แต่ก็เป็นเพื่อนในคณะซึ่งเขาก็รู้ว่าแฟนผมมีแฟนแล้ว เธอบอกว่าเธอรู้สึกผิดต่อผม ไม่อยากจะแบกรับความรู้สึกนี้เอาไว้
มันหนักมาก เธอจึงบอกเลิกผม ผมก็น้ำตาไหลอีกสิครับ แต่ผมไม่อยากจะให้เราเป็นเหมือนคนไม่เคยรู้จักกัน
เลยถามว่าเป็นเพื่อนกันได้มั้ย เธอก็ตอบว่าได้ คืนนั้นเลยดูคอนเสิร์ตทั้งน้ำตาเลย เพลงที่ปกติฟังก็ธรรมดา เพราะดี
แต่คืนนั้นกลับอินซะเหลือเกิน
ตอนเช้าผมได้ถามแฟนผมว่าขอดูหน้าคนที่คุยด้วยหน่อยได้มั้ยโดยผมให้แฟนเปิดไลน์ไอหมอนั่นให้ดู
ผมก็กดเข้าไปดูโดยใช้เครื่องแฟน แต่มันไม่มีแชทแล้ว ก็เลยสไลด์ไปดูโน๊ต...ไม่มีอะไร...แต่พอสไลด์ไปอัลบั้มเท่านั้นแหละ...
เธอรีบคว้ามือถือไปจากมือผม แต่ผมจับเอาไว้ได้ ยื้อแย่งกันอยู่แปปนึง เธอกรี๊ดด้วย....รู้มั้ยครับสิ่งที่ผมเห็นคืออะไร
มันเป็นรูปที่เธอนอนกอดกับเขา ซึ่งอัลบั้มนั้นมีชื่อว่า ”ไอ้หน้าหื่น” ซึ่งคนที่นอนอยู่ตรงนั้นมันควรจะเป็นผมสิ
เพราะตอนนั้นผมเป็นแฟนกับเธออยู่ น้ำตาผมไม่ไหล มีแต่ใจที่หวิวๆ ผมรู้สึกตอนนั้นมันแน่นอยู่ในใจมาก
เสียใจอย่างบอกไม่ถูก มันไม่รู้จะบอกยังไงดี ผมรีบเก็บของแล้วบอกแฟนว่าเดี๋ยวกลับก่อนนะ ผมใจเย็นมากๆตอนนั้น
ไม่รู้จะโทษใครดี คงเป็นเพราะผมเองแหละที่ผมห่างเธอ ไม่มีเวลาไปดูหนังหรือไปเที่ยวกับเธอเหมือนสมัยมัธยม
แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ยังรักเธออยู่ แม้ไม่ได้เป็นแฟนกันผมก็ยังอยากจะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ ผมคิดเสมอว่าถ้าผมเลิกกับแฟน
อย่างน้อยเราก็เคยรักกัน เราต้องเป็นเพื่อนกันได้ ผมบอกกับเธอว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะ มีอะไรก็ปรึกษาเราได้
เธอร้องไห้หนักมากบอกกับผมว่าขอโทษ ตอนนั้นผมไม่มีน้ำตาเลยสักหยดเดียว แต่ในใจมันหวิวมากๆเลย เธอตอบตกลง
แล้วก่อนจะออกมาผมก็กอดลาเธอแล้วบอกว่าโชคดีนะ แต่พอออกจากห้องมาเท่านั้นแหละ น้ำตาผมไหลพรากๆเลย
แล้วผมก็เดินทางกลับที่ของผม
จนถึงตอนนี้ผมกับแฟนเก่าก็ยังคุยกันอยู่ในฐานะเพื่อน ไม่รู้สิ ผมตัดกับเธอไม่ขาดจริงๆ ยังคุยกันเหมือนเดิม
เธอบอกว่ามันจะมีโอกาสมั้ยที่เราจะกลับมาคบกัน ตอนแรกผมใจแข็งมากว่าผมไม่อยากกลับไปเจ็บแบบเดิมๆอีกแล้ว
แต่พอนึกถึงวันเก่าๆที่เราเคยมีความสุขด้วยกัน มันก็ทำให้ผมใจอ่อน ผมอยากกลับไปคบกับเธอ
ผมอยากจะให้โอกาสเธออีกครั้งนึง ผมรักเธอจริงๆ เราเลยให้สัญญาต่อกันว่าในอนาคตอาจจะมีโอกาสกลับมาคบกัน
ส่วนตอนนี้ผมก็ปล่อยให้เธอทบทวนตัวเองว่าจริงๆแล้วเธอรู้สึกยังไงกันแน่ เธอบอกว่าเธอรักผม แต่ผมก็บอกเธอว่า
แต่เขาอยู่คณะเดียวกันกับเธอ เจอหน้ากันทุกวัน อยู่ด้วยกัน แต่ผมเรียนคนละที่ นานๆเจอที
ผมจึงปล่อยให้เธอทบทวนดีๆอีกครั้งนึง เธอก็ตกลง ซึ่งตอนนี้เราก็ยังคุยกัน ผมยังรักเธอเหมือนเดิมแต่สำหรับตอนนี้
เป็นเพื่อนกันน่าจะดีกว่า
ผมรู้ว่าบางทีผมอาจะดูโง่ที่เจ็บแล้วไม่จำ แต่ผมอยากจะให้โอกาสสุดท้ายกับคนที่ผมรัก เพราะวันที่ผมมีเธอ ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไหร่ ผมลืมไม่ได้ จริงๆ
ไอ้หน้าหื่น
พวกเราคบกันมาตั้งแต่ม.5 จนมาถึงตอนนี้ก็ปี 1 แล้ว เป็นเวลากว่า 2 ปี 6 เดือนที่ได้คบกัน
ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากๆเลย เพราะสมัยม.ปลาย แม้เราจะอยู่กันคนละห้องแต่เรา
ก็ได้เจอหน้ากันทุกวัน กินข้าวด้วยกัน ไปดูหนังหลังเลิกเรียน ผมคิดถึงช่วงเวลานั้นมากจริงๆ
ตอนนี้ผมกับแฟนเรียนกันคนละที่ ต่างคณะ ต่างมหาลัย แม้ไม่ได้ไกลกันมาก แต่เนื่องจากต่างคนต่างเรียนหนัก
ไม่ค่อยจะได้เจอกัน ที่ทำได้ก็มีแต่ไลน์หากันหรือโทรคุยกันเท่านั้นเอง ทำให้ช่วงนั้นเราห่างๆกัน แต่ก็มีมาเจอกันบ้าง
เดือนละประมาณสองครั้ง
ประมาณสามเดือนที่แล้วผมได้ไปหาแฟนที่มหาลัย ผมกับแฟนนั่งกินข้าวด้วยกัน ซึ่งเธอก็เอาแต่กดมือถือ
ผมก็เลยขอดู มาทีนี้บอกไม่ให้ บอกว่าตอบไลน์เพื่อนอยู่ แปปนึงนะ ผมก็เริ่มผิดสังเกตแล้ว พอกินเสร็จ
ก็เลยเดินกลับหอกัน ผมก็ถามเลยว่าเธอมีอะไรปิดบังเรารึเปล่า เนื่องด้วยแฟนผมเป็นคนโกหกไม่เก่งผมก็เลยจับได้
ตอนที่เธอเล่นมือถืออยู่แล้วผมขอดูแล้วเธอบอกว่าตอบเพื่อนอยู่ เธออาศัยจังหวะนั้นในการลบแชทที่ได้คุยกับ
เพื่อนผู้ชายของเธอซึ่งเธอก็บอกว่ารู้สึกดีๆด้วย ผมก็ถามว่าทำไมต้องทำแบบนี้ รู้มั้ยครับว่าคำตอบที่ได้คืออะไร
“ก็เราเห็นเขาเป็นตัวแทนเธอไง” ผมได้ยินแบบนี้เสร็จรีบเดินหนีเลย น้ำตาผมไหลพราก ไม่คิดว่าคนที่ผมไว้ใจมากที่สุด
จะทำแบบนี้ได้ และเหมือนโชคชตาเล่นตลกคนที่เธอคุยด้วยกับมีชื่อเหมือนผม ชื่อเดียวกันเลย
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจับได้ว่าเธอคุยกับคนอื่น แต่คนที่เธอคุยด้วยนั้นเป็นคนดีครับ เขาตอบแบบปกติ เป็นเพื่อน
ไม่ได้คิดอะไรกับแฟนผม ซึ่งผู้ชายแบบนี้ผมนับถือนะ ผมก็เลยเคลียร์กับแฟนและแฟนก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีกซึ่งผมก็เชื่อ..
อาทิตย์ที่แล้วผมก็ได้ไปหาแฟนอีกเช่นเคย เพราะที่มหาลัยของเธอมีคอนเสิร์ตของ Smallroom มา
ซึ่งมีวงที่ผมชอบมากๆ พอผมเจอหน้าแฟนผมแอบถามทีเล่นทีจริงว่าแอบคุยกับใครอยู่รึเปล่านิ
ซึ่งก็เหมือนเดิมครับเธอโกหกไม่เก่ง ผมจับได้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิม เป็นอีกคนนึง
แต่ก็เป็นเพื่อนในคณะซึ่งเขาก็รู้ว่าแฟนผมมีแฟนแล้ว เธอบอกว่าเธอรู้สึกผิดต่อผม ไม่อยากจะแบกรับความรู้สึกนี้เอาไว้
มันหนักมาก เธอจึงบอกเลิกผม ผมก็น้ำตาไหลอีกสิครับ แต่ผมไม่อยากจะให้เราเป็นเหมือนคนไม่เคยรู้จักกัน
เลยถามว่าเป็นเพื่อนกันได้มั้ย เธอก็ตอบว่าได้ คืนนั้นเลยดูคอนเสิร์ตทั้งน้ำตาเลย เพลงที่ปกติฟังก็ธรรมดา เพราะดี
แต่คืนนั้นกลับอินซะเหลือเกิน
ตอนเช้าผมได้ถามแฟนผมว่าขอดูหน้าคนที่คุยด้วยหน่อยได้มั้ยโดยผมให้แฟนเปิดไลน์ไอหมอนั่นให้ดู
ผมก็กดเข้าไปดูโดยใช้เครื่องแฟน แต่มันไม่มีแชทแล้ว ก็เลยสไลด์ไปดูโน๊ต...ไม่มีอะไร...แต่พอสไลด์ไปอัลบั้มเท่านั้นแหละ...
เธอรีบคว้ามือถือไปจากมือผม แต่ผมจับเอาไว้ได้ ยื้อแย่งกันอยู่แปปนึง เธอกรี๊ดด้วย....รู้มั้ยครับสิ่งที่ผมเห็นคืออะไร
มันเป็นรูปที่เธอนอนกอดกับเขา ซึ่งอัลบั้มนั้นมีชื่อว่า ”ไอ้หน้าหื่น” ซึ่งคนที่นอนอยู่ตรงนั้นมันควรจะเป็นผมสิ
เพราะตอนนั้นผมเป็นแฟนกับเธออยู่ น้ำตาผมไม่ไหล มีแต่ใจที่หวิวๆ ผมรู้สึกตอนนั้นมันแน่นอยู่ในใจมาก
เสียใจอย่างบอกไม่ถูก มันไม่รู้จะบอกยังไงดี ผมรีบเก็บของแล้วบอกแฟนว่าเดี๋ยวกลับก่อนนะ ผมใจเย็นมากๆตอนนั้น
ไม่รู้จะโทษใครดี คงเป็นเพราะผมเองแหละที่ผมห่างเธอ ไม่มีเวลาไปดูหนังหรือไปเที่ยวกับเธอเหมือนสมัยมัธยม
แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ยังรักเธออยู่ แม้ไม่ได้เป็นแฟนกันผมก็ยังอยากจะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ ผมคิดเสมอว่าถ้าผมเลิกกับแฟน
อย่างน้อยเราก็เคยรักกัน เราต้องเป็นเพื่อนกันได้ ผมบอกกับเธอว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะ มีอะไรก็ปรึกษาเราได้
เธอร้องไห้หนักมากบอกกับผมว่าขอโทษ ตอนนั้นผมไม่มีน้ำตาเลยสักหยดเดียว แต่ในใจมันหวิวมากๆเลย เธอตอบตกลง
แล้วก่อนจะออกมาผมก็กอดลาเธอแล้วบอกว่าโชคดีนะ แต่พอออกจากห้องมาเท่านั้นแหละ น้ำตาผมไหลพรากๆเลย
แล้วผมก็เดินทางกลับที่ของผม
จนถึงตอนนี้ผมกับแฟนเก่าก็ยังคุยกันอยู่ในฐานะเพื่อน ไม่รู้สิ ผมตัดกับเธอไม่ขาดจริงๆ ยังคุยกันเหมือนเดิม
เธอบอกว่ามันจะมีโอกาสมั้ยที่เราจะกลับมาคบกัน ตอนแรกผมใจแข็งมากว่าผมไม่อยากกลับไปเจ็บแบบเดิมๆอีกแล้ว
แต่พอนึกถึงวันเก่าๆที่เราเคยมีความสุขด้วยกัน มันก็ทำให้ผมใจอ่อน ผมอยากกลับไปคบกับเธอ
ผมอยากจะให้โอกาสเธออีกครั้งนึง ผมรักเธอจริงๆ เราเลยให้สัญญาต่อกันว่าในอนาคตอาจจะมีโอกาสกลับมาคบกัน
ส่วนตอนนี้ผมก็ปล่อยให้เธอทบทวนตัวเองว่าจริงๆแล้วเธอรู้สึกยังไงกันแน่ เธอบอกว่าเธอรักผม แต่ผมก็บอกเธอว่า
แต่เขาอยู่คณะเดียวกันกับเธอ เจอหน้ากันทุกวัน อยู่ด้วยกัน แต่ผมเรียนคนละที่ นานๆเจอที
ผมจึงปล่อยให้เธอทบทวนดีๆอีกครั้งนึง เธอก็ตกลง ซึ่งตอนนี้เราก็ยังคุยกัน ผมยังรักเธอเหมือนเดิมแต่สำหรับตอนนี้
เป็นเพื่อนกันน่าจะดีกว่า
ผมรู้ว่าบางทีผมอาจะดูโง่ที่เจ็บแล้วไม่จำ แต่ผมอยากจะให้โอกาสสุดท้ายกับคนที่ผมรัก เพราะวันที่ผมมีเธอ ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไหร่ ผมลืมไม่ได้ จริงๆ