อย่างที่หัวข้อกระทู้คะ..เราเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มา..เคยสงสัยว่าคนที่เค้าทำแท้งแบบตั้งใจและทำหลายครั้ง...ว่าพวกเค้าคิดยังไง...ส่วนเราประสบการณ์นี้ผ่านมานานกว่า3ปีแล้ว...ตอนนั้นยังเรียนอยุ่ปี3เหนื่อยกะการเรียน..และไม่ดูแลตัวเอง(การกินยาคุมนั้นล่ะกินเดือนเว้นเดือน..ผลคือทำให้เกิดการตั้งครรภ์แบบไม่วางแผน)..ตกใจมากนะค่ะที่รู้ว่าตั้งครรภ์..คิดสาระพัดจะหาทางออกแบบให้เราได้รอดไปทั้งสอง..โดยไม่บอกเรื่องนี้ที่บ้านและแฟนแต่...ทุกอย่างต้องสะดุด..เมื่อก่อนที่จะตั้งครรภ์เราเป็นโรคเกล็ดเลือดต่ำ..ผลคือทำให้เส้นเลือดเปราะบาง..และต้องกินยาแพนนิโซโรนไปตลอด..ยาชนิดนี้มีผลมากมาย..จึงตัดสินใจ..แท้งโดยศึกษาจากเพื่อนที่เคยทำ(มันอันตรายจริงๆ)โดยการใช้ยาสอด...ภาวะตอนนั้น..มันสุดๆพุดไม่ออก "ลูก"ที่เราคิดว่าจะได้เจอหน้ากัน..ลูก..ที่ตลอดเวลา8สัปดาห์ที่เราสัมผัสได้จนวินาทีสุดท้ายที่เค้าอยู่กับเราใจแทบขาดคะ...สำหรับเรามันคือความสูญเสียที่มากที่สุดในชีวิต..และท่านอื่นล่ะ คนที่เคยผ่านประสบการณ์นี้...คุณรู้สึกยังไงและเหตุผลที่จำเป็น..ต้องทำคืออะไร
คิดอย่างไรกับการทำแท้ง..มีใครเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้..พร้อมเหตุผล..ไม่โลกสวยนะค่ะ..ความจริงล้วนๆ