เสียใจ ว่าน แพ้เดย์

ความรู้สึกส่วนตัว คือไม่รู้สึกกินใจกับการร้องเพลงของสองพี่น้องเท่าไหร่ ตั้งแต่รอบ Blind มาจนถึงรอบนี้ นอกรายการทั้ง 2 อาจเป็นคนที่ร้องเพลงดีมาก มีคนติดตามเยอะ แต่เท่าที่ฟังมาในรายการกลับไม่ทำให้รู้สึกเช่นนั้นได้เลย ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน อาจตื่นเต้นไป เลือกเพลงไม่ดี หรือว่าโดนอวย โดน Overrate เกินไป แล้วทำได้ไม่ถึงเท่าที่คนอวยไว้กันแน่ (ยังจำได้นะว่าตอนรอบ Blind สัปดาห์แรกๆ มีคนมาอวย 2 คนนี้ตั้งแต่ก่อนแข่งเสียอีก)

โบกี้ เหมือนจะร้องสายอารมณ์ได้ดีนะ แต่เหมือนเขาพยายามทำให้ตัวเองดูเศร้าไป ยิ่งรอบ Blind นี่จำเป็นต้องสั่นขนาดนั้นหรือเปล่า รอบถัดๆ ลดการสั่นลงแล้ว แต่กลายเป็นว่าลดเกินไปจนไม่มีอะไรเป็นจุดเด่นเลยคราวนี้ รอบ Live วันนี้ ช่วงต้นเพลงครีเอทดีนะ แต่ปัญหาคือเสียงโบกี้โดนกลบด้วยเสียงอะแคปเปลล่าของตัวเองไปซะงั้น ขณะที่พอเข้าสู่ท่อนฮุคก็กลายเป็นความธรรมดาไปแทน

ว่าน อันนี้ตรงข้ามกับโบกี้เลย มาทางสายเทคนิคและพลัง เน้นความกราดเกรี้ยวในเสียง แต่เป็นความกราดเกรี้ยวที่ดูก้าวร้าวมากกว่าเท่ เพราะขาดอารมณ์และความน่าฟังในนั้น และเป็นแบบนี้มาเกือบทุกรอบ รอบ Live นี้ก็ใส่ความกราดเกรี้ยวเข้าไปเยอะ จนแทบฟังเพลงไม่รู้เรื่องเลย (ปัญหาส่วนหนึ่งคือออกแบบโชว์ได้ไม่ดีด้วย) เพลงปล่อยไปตามหัวใจเป็นเพลงที่ดูกราดเกรี้ยวก็จริง แต่ถ้าไปฟังต้นฉบับจะแฝงอารมณ์ความเข้าใจและนุ่มนวลในนั้นด้วย แถมเนื้อเพลงก็ลึกซึ้งมาก แต่สิ่งนี้ยังไม่เห็นจากว่านในรอบนี้

แล้วอีกอย่างคือ ทำไมต้องพูดถึงแม่บ่อยขนาดนั้นด้วย  เข้าใจว่าคิดถึง แต่นี่พูดถึงกันตลอด จนบางทีก็รู้สึกว่าพยายามเอาดราม่ามาหากินเกินไปนะ