ใครๆก็บอกว่าเราโลกส่วนตัวสูง แต่จริงๆแล้ว...

แต่จริงๆคิดว่าเป็นคนขี้เกียจค่ะ


ฮรืออออออ เพื่อนชอบว่าเราโลกส่วนตัวสูง ครอบครัว ญาติด้วย แต่ความจริงเราแค่ขี้เกียจ

ขี้เกียจออกไปข้างนอก ขี้เกียจเจอคนที่ไม่รู้จัก ขี้เกียจอาบน้ำแต่งตัว ขี้เกียจคุย+ฟังชาวบ้านเขาคุยกัน ขี้เกียจสนใจชีวิตชาวบ้าน(แต่ถ้ามาปรึกษาให้ช่วยก็ยินดี)

ขี้เกียจมองหน้าชาวบ้าน ขี้เกียจสนใจเรื่องนู่นเรื่องนี้ สนใจแค่ที่เราชอบ เราก็อยู่กับเรื่องนั้นได้เป็นเดือนๆโดยไม่ออกไปไหน (หรือเป็นปีได้)

บางทีก็ขี้เกียจคุยกับเพื่อนสนิทนะคะ แบบตอบแชท ไลน์ เฟส ทวิต
พอถึงเวลาออกจากรูจำศีลแล้วเราค่อยตอบ เพราะไม่ชอบแจ้งเตือนหงุดหงิดตา


เออ เราอยากรู้อ่ะแบบนี้คือโลกส่วนตัวสูง? เราว่าเรายังไม่ใช่นะคะ
ขอคำแจงหน่อยค่ะ คือเราไม่ชอบเวลาคนพูดงี้ เหมือนเขารู้ไม่จริงอ่ะ  เวลาว่าเรา เราจะอธิบายว่ายังไม่ถึงขั้นนั้นอ่ะค่ะ


เราเบื่อเวลาใครว่า พอแย้งกลับ แบบนี้

เรา: กุก็แค่ขี้เกียจ กุสนใจตัวเองพอ กุเหนื่อย กุรำ(คาญ) เรื่องชาวบ้านช่างเค้าเถอะสนใจไปก็ไม่ทำให้รวย

คนอื่น: ไม่มุงโลกส่วนตัวสูง เอดรอกกกก อย่าเถียงกุ


ก็ประมาณนี้ประจำ จย้าาาาา ก็ก้มหน้าบอกว่าเราไม่ใช่เงียบๆต่อไป