บทสรุปทั้งหมดของละครเรื่องนี้มาจากประโยคที่เราชอบมากๆในเรื่อง
* จุดเริ่มต้นทั้งหมดของเรื่องนี้คือวิธีการเลี้ยงดูลูกของพ่อแม่
ประโยคที่ปิ่นมณีพูดกับภัทรว่า "เพราะเราสู้ยัยพิมไม่ได้ซักเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องความเด่นดัง แถมยังดื้อเงียบอีกต่างหาก ฉันก็เลยห่วงเรามากที่สุด กลัวว่าเราจะทำอะไรผิดพลาดจนชีวิตมันล้มเหลวลงไป แต่แล้วคนที่ล้มเหลวกลับเป็นยัยพิม ลูกที่ฉันไว้ใจมากที่สุด สิ่งอะไรที่ลูกทำคนเป็นพ่อแม่ปัดความรับผิดชอบไม่ได้หรอก เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นกระจกสะท้อนว่าเราเลี้ยงดูเค้ามายังไง ทุกอย่างมันอาจจะเริ่มต้นที่แม่ เป็นความผิดของแม่ตั้งแต่แรกก็ได้"
การเลี้ยงลูกแบบปิ่นมณีไม่อยากจะบอกว่ามีหลายๆครอบครัวในชีวิตจริงที่เลี้ยงลูกแบบนี้ คือ"รัก"เหมือนกัน แต่"เลี้ยง"ไม่เหมือนกัน จนบางทีดูเหมือนลำเอียง อย่างการเลี้ยงดู "พิม" จะมาในลักษณะตามใจ คอยให้ท้ายตลอด เพราะเป็นลูกที่เป็นหน้าเป็นตาทุกอย่าง ทำอะไรก็ได้ดั่งใจ ส่วน "ภัทร" ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรสู้พี่สาวได้เลยในสายตาของแม่ ทำให้แม่เป็นห่วง เลยเลี้ยงดูแบบเคี่ยวเข็ญ คอยจ้ำจี้จ้ำไชให้ทำนู่นทำนี่ คอยสอนให้ภัทรรักและเชื่อฟังพี่สาว (ชนิดที่เรียกว่าฝังเข้าไปในหัวเลยดีกว่า 5555 ) หลายๆครั้งเราเลยเข้าใจการกระทำของนางเอกว่าทำไมถึงดูเชื่อพี่สาวจัง แม้บางครั้งจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของพี่ แต่ก็ไม่กล้าขัดมากได้แต่คอยเตือนในฐานะน้อง ประเด็นหลักๆอีกอย่างคือภัทรห่วงวามรู้สึกของพ่อแม่ด้วย กลัวพ่อแม่จะผิดหวังเสียใจในตัวลูกสาวที่ตัวเองรักและตั้งความหวังไว้มาก
* จุดจบพิมลภา
ประโยคที่ไตรภพพูดกับพิมลภาว่า “คุณมันไม่เหลืออะไรแล้วพิมลภา ทรัพย์สินเงินทอง เกียรติยศทางสังคม ศักดิ์ศรีความเป็นคน แล้วที่หนักที่สุดก็คือคุณสูญเสียความรักความไว้ใจที่พ่อแม่คุณ น้องสาวเพียงคนเดียวของคุณมีให้ แค่นี้ก็เป็นการลงโทษคุณจนเกินพอแล้ว”
ชีวิตพิมลภาที่ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จในชีวิตแทบทุกด้าน แต่จากการเลี้ยงดูของคนเป็นแม่ทำให้เป็นคนที่เห็นแก่ตัว และเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองไม่ได้โดยเฉพาะน้องสาว จนยอมทำทุกอย่างโดยไม่สนถูกผิด สุดท้ายชีวิตพิมลภาก็เป็นเหมือนที่ไตรภพพูด มันแย่ยิ่งกว่าการติดคุกซะอีก
* ความรักของไตรภพและภัทรลดา
ประโยคที่อรรณพพูดกับไตรภพว่า “คนที่รักเราด้วยใจจริงมันมีค่ามากนะ อย่ามาเห็นค่าของเค้าในวันที่แกไม่มีเค้าแล้ว”
ความจริงประโยคนี้นอกจากจะพูดเตือนสติไตรภพแล้วมันยังกระทบถึงเรื่องของตัวท่านอรรณพเองด้วย ในวันที่ตัวเองมีทุกอย่างกลับไม่เห็นค่าของคนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาอย่างน้าสา จนวันนึงที่ตัวเองเดินไม่ได้ ถูกทอดทิ้ง ถึงจะคิดได้ว่าใครที่รักกันจริง มาเห็นความดีกันในวันที่สายไปแล้ว
ประโยคที่น้าสาพูดกับไตรภพและภัทรลดา
“คุณภพกำลังหวาดระแวง แล้วก็ไม่เชื่อใจหนูภัทร ความระแวงเป็นศัตรูของความรักนะคะ มันจะทำให้ความรักของคุณภพกับหนูภัทรเป็นเพียงแค่ทางผ่านที่ไม่มีวันไปถึงจุดหมายปลายทางได้”
“คุณภพยังไม่มีใคร หนูเองก็เหมือนกัน แสดงว่ายังไม่สายเกินไปที่จะเริ่มต้นใหม่หรอกค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าหนูยังรักคุณภพอยู่รึเปล่า เพราะไม่มีความผิดอะไร ที่ความรักอภัยให้ไม่ได้หรอกนะคะ เว้นแต่จะไม่รักกันแล้วเท่านั้น”
เชื่อมั๊ยว่า 2 ประโยคนี้มันโดนจริงๆ น้าสาไม่ได้สอนแค่ไตรภพและภัทรลดาหรอก แต่สอนคู่รักทุกคู่ บางทีความรักอย่างเดียวมันไม่ได้ทำให้ชีวิตคู่ไปรอด แต่มันต้องมีความเข้าใจและความเชื่อใจกันด้วย ตราบใดที่ยังมีความรักให้กันอยู่สิ่งไหนให้อภัยกันได้ก็ให้อภัย เว้นแต่จะหมดรักกันแล้วเท่านั้น
พูดถึงบทสรุปไปแล้วมาพูดถึง "ความประทับใจ" ในละครเรื่องนี้กันบ้าง
ประทับใจในความเข้มข้นและความฉลาดของบทละคร บทเรื่องนี้มีเส้นเรื่องหลายเส้นที่ชวนให้ติดตาม ตัวละครแต่ละตัวก็มีมิติและมีทิศทางของตัวเองชัดเจน คือดูแล้วต้องตามต่อไปว่าบทจะไปทางไหนต่อ โดยเฉพาะฉากจบวันนี้ดูไปลุ้นไป ซ้อนแผนกันหลายชั้นเหลือเกิน ชอบมากๆ บทละครไม่ดูถูกคนดู นอกจากบทละครแล้วส่วนตัวยังประทับใจนักแสดงที่ถ่ายทอดบทบาทออกมาได้ดีมาก ประทับใจในหลายๆฉาก หลายๆซีน บางซีนถึงขั้นเสียน้ำตาเลยก็มี เป็นละครที่ประทับใจส่งท้ายปีจริงๆ
บทสรุปของละคร "ทางผ่านกามเทพ" กับ ความประทับใจ
* จุดเริ่มต้นทั้งหมดของเรื่องนี้คือวิธีการเลี้ยงดูลูกของพ่อแม่
ประโยคที่ปิ่นมณีพูดกับภัทรว่า "เพราะเราสู้ยัยพิมไม่ได้ซักเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องความเด่นดัง แถมยังดื้อเงียบอีกต่างหาก ฉันก็เลยห่วงเรามากที่สุด กลัวว่าเราจะทำอะไรผิดพลาดจนชีวิตมันล้มเหลวลงไป แต่แล้วคนที่ล้มเหลวกลับเป็นยัยพิม ลูกที่ฉันไว้ใจมากที่สุด สิ่งอะไรที่ลูกทำคนเป็นพ่อแม่ปัดความรับผิดชอบไม่ได้หรอก เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นกระจกสะท้อนว่าเราเลี้ยงดูเค้ามายังไง ทุกอย่างมันอาจจะเริ่มต้นที่แม่ เป็นความผิดของแม่ตั้งแต่แรกก็ได้"
การเลี้ยงลูกแบบปิ่นมณีไม่อยากจะบอกว่ามีหลายๆครอบครัวในชีวิตจริงที่เลี้ยงลูกแบบนี้ คือ"รัก"เหมือนกัน แต่"เลี้ยง"ไม่เหมือนกัน จนบางทีดูเหมือนลำเอียง อย่างการเลี้ยงดู "พิม" จะมาในลักษณะตามใจ คอยให้ท้ายตลอด เพราะเป็นลูกที่เป็นหน้าเป็นตาทุกอย่าง ทำอะไรก็ได้ดั่งใจ ส่วน "ภัทร" ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรสู้พี่สาวได้เลยในสายตาของแม่ ทำให้แม่เป็นห่วง เลยเลี้ยงดูแบบเคี่ยวเข็ญ คอยจ้ำจี้จ้ำไชให้ทำนู่นทำนี่ คอยสอนให้ภัทรรักและเชื่อฟังพี่สาว (ชนิดที่เรียกว่าฝังเข้าไปในหัวเลยดีกว่า 5555 ) หลายๆครั้งเราเลยเข้าใจการกระทำของนางเอกว่าทำไมถึงดูเชื่อพี่สาวจัง แม้บางครั้งจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของพี่ แต่ก็ไม่กล้าขัดมากได้แต่คอยเตือนในฐานะน้อง ประเด็นหลักๆอีกอย่างคือภัทรห่วงวามรู้สึกของพ่อแม่ด้วย กลัวพ่อแม่จะผิดหวังเสียใจในตัวลูกสาวที่ตัวเองรักและตั้งความหวังไว้มาก
* จุดจบพิมลภา
ประโยคที่ไตรภพพูดกับพิมลภาว่า “คุณมันไม่เหลืออะไรแล้วพิมลภา ทรัพย์สินเงินทอง เกียรติยศทางสังคม ศักดิ์ศรีความเป็นคน แล้วที่หนักที่สุดก็คือคุณสูญเสียความรักความไว้ใจที่พ่อแม่คุณ น้องสาวเพียงคนเดียวของคุณมีให้ แค่นี้ก็เป็นการลงโทษคุณจนเกินพอแล้ว”
ชีวิตพิมลภาที่ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จในชีวิตแทบทุกด้าน แต่จากการเลี้ยงดูของคนเป็นแม่ทำให้เป็นคนที่เห็นแก่ตัว และเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองไม่ได้โดยเฉพาะน้องสาว จนยอมทำทุกอย่างโดยไม่สนถูกผิด สุดท้ายชีวิตพิมลภาก็เป็นเหมือนที่ไตรภพพูด มันแย่ยิ่งกว่าการติดคุกซะอีก
* ความรักของไตรภพและภัทรลดา
ประโยคที่อรรณพพูดกับไตรภพว่า “คนที่รักเราด้วยใจจริงมันมีค่ามากนะ อย่ามาเห็นค่าของเค้าในวันที่แกไม่มีเค้าแล้ว”
ความจริงประโยคนี้นอกจากจะพูดเตือนสติไตรภพแล้วมันยังกระทบถึงเรื่องของตัวท่านอรรณพเองด้วย ในวันที่ตัวเองมีทุกอย่างกลับไม่เห็นค่าของคนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาอย่างน้าสา จนวันนึงที่ตัวเองเดินไม่ได้ ถูกทอดทิ้ง ถึงจะคิดได้ว่าใครที่รักกันจริง มาเห็นความดีกันในวันที่สายไปแล้ว
ประโยคที่น้าสาพูดกับไตรภพและภัทรลดา
“คุณภพกำลังหวาดระแวง แล้วก็ไม่เชื่อใจหนูภัทร ความระแวงเป็นศัตรูของความรักนะคะ มันจะทำให้ความรักของคุณภพกับหนูภัทรเป็นเพียงแค่ทางผ่านที่ไม่มีวันไปถึงจุดหมายปลายทางได้”
“คุณภพยังไม่มีใคร หนูเองก็เหมือนกัน แสดงว่ายังไม่สายเกินไปที่จะเริ่มต้นใหม่หรอกค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าหนูยังรักคุณภพอยู่รึเปล่า เพราะไม่มีความผิดอะไร ที่ความรักอภัยให้ไม่ได้หรอกนะคะ เว้นแต่จะไม่รักกันแล้วเท่านั้น”
เชื่อมั๊ยว่า 2 ประโยคนี้มันโดนจริงๆ น้าสาไม่ได้สอนแค่ไตรภพและภัทรลดาหรอก แต่สอนคู่รักทุกคู่ บางทีความรักอย่างเดียวมันไม่ได้ทำให้ชีวิตคู่ไปรอด แต่มันต้องมีความเข้าใจและความเชื่อใจกันด้วย ตราบใดที่ยังมีความรักให้กันอยู่สิ่งไหนให้อภัยกันได้ก็ให้อภัย เว้นแต่จะหมดรักกันแล้วเท่านั้น
พูดถึงบทสรุปไปแล้วมาพูดถึง "ความประทับใจ" ในละครเรื่องนี้กันบ้าง
ประทับใจในความเข้มข้นและความฉลาดของบทละคร บทเรื่องนี้มีเส้นเรื่องหลายเส้นที่ชวนให้ติดตาม ตัวละครแต่ละตัวก็มีมิติและมีทิศทางของตัวเองชัดเจน คือดูแล้วต้องตามต่อไปว่าบทจะไปทางไหนต่อ โดยเฉพาะฉากจบวันนี้ดูไปลุ้นไป ซ้อนแผนกันหลายชั้นเหลือเกิน ชอบมากๆ บทละครไม่ดูถูกคนดู นอกจากบทละครแล้วส่วนตัวยังประทับใจนักแสดงที่ถ่ายทอดบทบาทออกมาได้ดีมาก ประทับใจในหลายๆฉาก หลายๆซีน บางซีนถึงขั้นเสียน้ำตาเลยก็มี เป็นละครที่ประทับใจส่งท้ายปีจริงๆ