ใครบางคนทำเปลือกไข่แตกดังเปรี๊ยะ ปลุกให้ลูกเจี๊ยบแรกเกิดตื่นขึ้นจากความฝันอันแสนยาวนาน
คนที่ทำแตกไม่ใช่ลูกเจี๊ยบแน่ๆ เพราะมันรู้ตัวดีว่ายังไม่พร้อมออกมาดูโลกเลย ลูกเจี๊ยบหลบตัวอยู่ใต้เปลือกไข่ แกล้งหลับตาเอาไว้นิ่งๆ แต่เสียงจากภายนอกแว่วเข้ามา พี่ๆน้องๆของมันส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุด น่ารำคาญจังเลย ขอฉันนอนเงียบๆสักหน่อยไม่ได้หรือไง ถึงลูกเจี๊ยบจะแกล้งทำเป็นบ่น แต่บางครั้งมันก็แอบเหลือบดูโลกภายนอก เห็นเหล่าพี่น้องเป็นสิบเล่นวิ่งไล่จับกัน ตั้งแต่เช้าจรดเย็นโดยไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อ ลูกเจี๊ยบได้แต่จ้องมองโลกภายนอก มันยังไม่มีแรงพอจะกะเทาะเปลือกออกไป ในเวลานั้นลูกเจี๊ยบยังอ่อนแอ นานครั้งมันก็เห็นแม่ไก่ยืนตัวใหญ่เด่นสุด ลูกเจี๊ยบรู้สึกไม่อยากโตเลย ถ้าตัวมันใหญ่กว่าเปลือกไข่แล้วมันจะไปหลบที่ไหนได้ เผลอๆนกตัวใหญ่บินโฉบคาบมันไปกิน มันก็ตายพอดี น่ากลัวจะตาย คนอื่นกล้าออกไปข้างนอกได้ยังไงนะ ฉันไม่เข้าใจเลย ลูกเจี๊ยบคิดไปคิดมามันก็ได้คำตอบว่า อ่อ ใช่สิ พี่ๆเขาแข็งแรงกันจะตาย รอฉันแข็งแรงกว่านี้ก่อนนะ สักวันหนึ่ง ฉันคงได้ออกไปข้างนอก ลูกเจี๊ยบพึงพอใจกับคำตอบก่อนจะผลอยหลับไปอีกครั้ง
ลูกเจี๊ยบตื่นขึ้นมาในความมืด ตาของมันมองไม่เห็นอะไรเลย ลูกเจี๊ยบรู้สึกมึนๆอาจเป็นเพราะมันอยู่นิ่งๆนานไป บางครั้งมันก็รู้สึกว่าได้ออกไปวิ่งเล่นกับพี่ๆยามค่ำคืน มันได้ออกไปแข่งกับน้องๆหาหนอนที่ซ่อนอยู่ใต้ดิน แต่ไม่รู้ทำไมทุกๆครั้ง ตอนสุดท้ายมันจะเหนื่อยหมดแรงจนหลับฝันไป ฝันว่ามันอยู่ในเปลือกไข่แคบๆสีดำสนิท ไม่มีทางออก อย่างมันก็รู้ว่านี่เป็นแค่ฝัน เดี๋ยวพอมันตื่นขึ้นมาก็คงได้ออกไปข้างนอกเองแหละ
แต่ลูกเจี๊ยบรู้สึกว่าความฝันมันค่อยๆหดแคบลงเรื่อยๆ ทุกครั้งที่มันหลับฝันไป มันทั้งทรมาณ ทั้งอึดอัด ลูกเจี๊ยบพยายามก้มหน้า พับขาเอาไว้ ขดตัวให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันหลับตาแน่น แต่ความฝันมันเหมือนจริงเหลือเกิน ลูกเจี๊ยบได้แต่ภาวนาให้มันตื่นขึ้นจากฝันร้ายนี้เสียที ลูกเจี๊ยบอดทนรอ อดทนรอ อดทนรอ ทำไมมันต้องมาฝันบ้าๆอย่างนี้ด้วย ทั้งๆที่ในความจริงมันตัวโตกว่าใครเพื่อน เป็นพ่อไก่ที่ขนสวยที่สุด เวลามันจะไปไหนคนอื่นก็ตามมาเป็นพรวน แต่ในความฝันมันอยู่คนเดียว ในความฝันมันเหงาเหลือเกิน ทำไมคนเราต้องฝันด้วยนะ เราอยู่กับความจริงตลอดเวลาไม่ได้หรือยังไงกัน
ลูกเจี๊ยบตกอยู่ในความฝันอันแสนยาวนาน
เรื่องสั้น - ลูกเจี๊ยบน้อยช่างฝัน
คนที่ทำแตกไม่ใช่ลูกเจี๊ยบแน่ๆ เพราะมันรู้ตัวดีว่ายังไม่พร้อมออกมาดูโลกเลย ลูกเจี๊ยบหลบตัวอยู่ใต้เปลือกไข่ แกล้งหลับตาเอาไว้นิ่งๆ แต่เสียงจากภายนอกแว่วเข้ามา พี่ๆน้องๆของมันส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุด น่ารำคาญจังเลย ขอฉันนอนเงียบๆสักหน่อยไม่ได้หรือไง ถึงลูกเจี๊ยบจะแกล้งทำเป็นบ่น แต่บางครั้งมันก็แอบเหลือบดูโลกภายนอก เห็นเหล่าพี่น้องเป็นสิบเล่นวิ่งไล่จับกัน ตั้งแต่เช้าจรดเย็นโดยไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อ ลูกเจี๊ยบได้แต่จ้องมองโลกภายนอก มันยังไม่มีแรงพอจะกะเทาะเปลือกออกไป ในเวลานั้นลูกเจี๊ยบยังอ่อนแอ นานครั้งมันก็เห็นแม่ไก่ยืนตัวใหญ่เด่นสุด ลูกเจี๊ยบรู้สึกไม่อยากโตเลย ถ้าตัวมันใหญ่กว่าเปลือกไข่แล้วมันจะไปหลบที่ไหนได้ เผลอๆนกตัวใหญ่บินโฉบคาบมันไปกิน มันก็ตายพอดี น่ากลัวจะตาย คนอื่นกล้าออกไปข้างนอกได้ยังไงนะ ฉันไม่เข้าใจเลย ลูกเจี๊ยบคิดไปคิดมามันก็ได้คำตอบว่า อ่อ ใช่สิ พี่ๆเขาแข็งแรงกันจะตาย รอฉันแข็งแรงกว่านี้ก่อนนะ สักวันหนึ่ง ฉันคงได้ออกไปข้างนอก ลูกเจี๊ยบพึงพอใจกับคำตอบก่อนจะผลอยหลับไปอีกครั้ง
ลูกเจี๊ยบตื่นขึ้นมาในความมืด ตาของมันมองไม่เห็นอะไรเลย ลูกเจี๊ยบรู้สึกมึนๆอาจเป็นเพราะมันอยู่นิ่งๆนานไป บางครั้งมันก็รู้สึกว่าได้ออกไปวิ่งเล่นกับพี่ๆยามค่ำคืน มันได้ออกไปแข่งกับน้องๆหาหนอนที่ซ่อนอยู่ใต้ดิน แต่ไม่รู้ทำไมทุกๆครั้ง ตอนสุดท้ายมันจะเหนื่อยหมดแรงจนหลับฝันไป ฝันว่ามันอยู่ในเปลือกไข่แคบๆสีดำสนิท ไม่มีทางออก อย่างมันก็รู้ว่านี่เป็นแค่ฝัน เดี๋ยวพอมันตื่นขึ้นมาก็คงได้ออกไปข้างนอกเองแหละ
แต่ลูกเจี๊ยบรู้สึกว่าความฝันมันค่อยๆหดแคบลงเรื่อยๆ ทุกครั้งที่มันหลับฝันไป มันทั้งทรมาณ ทั้งอึดอัด ลูกเจี๊ยบพยายามก้มหน้า พับขาเอาไว้ ขดตัวให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันหลับตาแน่น แต่ความฝันมันเหมือนจริงเหลือเกิน ลูกเจี๊ยบได้แต่ภาวนาให้มันตื่นขึ้นจากฝันร้ายนี้เสียที ลูกเจี๊ยบอดทนรอ อดทนรอ อดทนรอ ทำไมมันต้องมาฝันบ้าๆอย่างนี้ด้วย ทั้งๆที่ในความจริงมันตัวโตกว่าใครเพื่อน เป็นพ่อไก่ที่ขนสวยที่สุด เวลามันจะไปไหนคนอื่นก็ตามมาเป็นพรวน แต่ในความฝันมันอยู่คนเดียว ในความฝันมันเหงาเหลือเกิน ทำไมคนเราต้องฝันด้วยนะ เราอยู่กับความจริงตลอดเวลาไม่ได้หรือยังไงกัน
ลูกเจี๊ยบตกอยู่ในความฝันอันแสนยาวนาน