เขารู้สึกดีกับเรา หรือแค่เอ็นดูเหมือนเราเป็นน้องสาว
คือเขาเป็นรุ่นพี่ที่ดูแลเราตอนฝึกงานที่บริษัท เราอายุห่างกัน 12 ปี เขาเป็นผู้ชายเก่ง ไม่เจ้าชู้ รักอนาคต มีความคิด โปรไฟล์ดี แต่เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ธรรมดามาก ซึ่งตอนแรกเรารู้จักกัน พี่เขามีแฟนอยู่แล้ว และดูเหมือนเขาจะรักกันมาก เราจึงไม่ได้คิดอะไรด้วย (ซึ่งตอนนั้นเรามองเขาเป็นไอดอล)
แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้สนิทกันอีกครั้ง พอรู้จักกันปีกว่าๆ เราเรียนจบ เข้ามาเรียนต่อ ป.โท และในขณะที่พี่เขาเลิกกับแฟนพอดี เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ พี่เขาชอบให้คำปรึกษาและสอนเรื่องการเรียน เพราะเราเรียนสาขาและคณะเดียวกัน แต่คนละมหาลัย และพอนานๆเข้าเราก็เริ่มสนิทกันมาก ไปดูคอนเสริต ไปดูหนัง ไปทานข้าวกันทุกอาทิตย์ ด้วยความที่เขาอายุมาก ภาระหน้าที่เขาก็มาก เขามีเวลาว่างแค่อาทิตย์ละ1วัน ทำงาน จ-ศ. เสาร์ เรียน ป.โท ทำงานตั้งแต่09.00 - 19.00 น.จะมีแค่วันอาทิตย์วันเดียวที่เขาว่าง แต่พอเขาว่างเขาก็จะชวนเราไปทานข้าว เดินห้าง นั่งชิวพูดคุยกัน จนดึกเกือบทุกวัน ซึ่งเราก็แอบสงสัยว่าที่เขามาแบบนี้เขาว่างจริงๆหรอ เพราะเขาอยู่ปี2 ต้องทำทีสิสส่งทุกอาทิตย์ เขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบสูงมาก ทุกวันเขาจะทำงานจนถึงตี2 ถึงจะหลับและตื่นมาทำงานเช้าทุกวัน ซึ่งดูแล้วเขาไม่น่ามีเวลาว่างให้เราเลย เราคุยแบบนี้กันมา 5 เดือนแล้วค่ะ แชทคุยกันทุกวัน เช้า - ก่อนนอน ย้ำว่าทุกวัน
แต่มีวันหนึ่งซึ่งตอนนั้นเราคิดมโนไปไกลแล้วว่าเขามีใจให้เรา เพราะสิ่งที่เขาทำให้เรา ไม่ว่าจะเป็น
- เราตกบันได เอ็นขาฉีกในวันเกิดเขา เขาก็ยังเสียเวลาพาเราไปหาหมอ ดูแล พาเราไปทานข้าวต่อ โดยไม่อายที่จะเดินกับเรา ซึ่งตอนนั้นใส่เฝือกอยู่
- และบางครั้งเขาทำงานอยู่ เราอยากไปงานอีเว้นท์ต่างๆ หรือลอยกระทง แค่ชวน เขาก็ไม่เคยจะปฏิเสธ เขาก็ยอมที่จะสละเวลางานมา เพื่อพาเราไปเที่ยว
- บางวันเขาเห็นเราบ่นอยากทานข้าวร้านนี้ แต่มันไกลมาก กับที่เราพัก เขาก็ขับรถจากแถวที่พักเขา ซื้อมาฝากเราทั้งๆที่ใช้เวลาเดินทางประมาณ2ชั่วโมง เพื่อไป-กลับ
คือแบบนี้ ไม่ให้เราคิดว่าเขามีใจให้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆนะ เขาทั้งดูแล เป็นห่วงเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เขาจะเป็นคนแรกที่โทรหา และให้รีบกลับ หรือไม่ก็จะมาคอยรับส่งตลอด เขาคอยให้คำปรึกษา ทั้งเรื่องเรียน การใช้ชีวิต ครอบครัว แม้เรื่องที่ผู้ชายไม่ควรรู้
แต่มีวันนึงที่เหมือนเขาได้เปิดใจกับเรา ว่าเขายังรักแฟนเก่าอยู่ เขาเล่าทุกอย่างให้ฟัง เหมือนน้อยใจ เขาบอกเขาพยายามทุกวิถีทาง พยายามอัพเกรดตัวเอง สร้างฐานะการเงิน ทั้งเรียนป.โท เป็นอาจารย์มหาลัย เป็นที่ปรึกษาบริษัทต่างๆ พยายามศึกษาธุรกิจ สร้างโปรไฟล์ตัวเองทุกอย่าง เพื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ก็โดนทิ้งไป แบบงงๆ เขาบอกแพลนชีวิตของเขาพังหมด เขวไม่รู้จะไปทางไหนต่อ ได้แต่พยายามเดินตามแพลนที่ตัวเองแพลนไว้
จังหวะที่เราฟังเขา เราทั้งเห็นใจ เข้าใจ เขาชอบบอกว่าคนอายุเท่านี้เขาควรที่จะเริ่มสร้างครอบครัวได้แล้ว เขาคงไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร แต่ถ้าต้องเริ่มใหม่ คงหาคนที่พร้อมสำหรับเขาจริงๆ เหมือนกับว่าคบกันสัก2-3ปี ก็จะแต่งงานเลย
และเราก็คิดว่า เรายังไม่เหมาะสมที่จะเป็นคนนั้น ทั้งน่าตาธรรมดาๆ อนาคตธรรมดา ทุกอย่างธรรมดา แถมความคิดยังเด็กกว่าเขาเยอะ และยังเด็กไปที่จะใช้ชีวิต แบบนั้น
เลยอยากรู้ว่าเราควรบอกไปตรงๆ หรือผู้ชายอายุเท่านี้แล้ว เราไม่ควรที่จะบอก ดีคะ เพราะรู้คำตอบอยู่แล้ว
ตอนนี้ที่ไม่มั่นใจในตัวเองว่าควรบอกหรือไม่
เพราะ1. เรื่องแฟนเก่าเขาที่เขาเหมือนยังตัดใจไม่ได้
2. เรื่องเขาอายุเยอะ เป็นผู้ชายวัยกลางคน ซึ่งควรหาคนที่คบแล้วใช้ชีวิตด้วยเลย
3. เราอาจจะไม่เหมาะสมกับเขา ด้วยวุฒิภาวะ
4. เขาไม่เคยมีทีท่าว่าจะจีบ หยอดคำพูดหวานๆหรือ แสดงให้เห็นว่าเขามีใจให้เรา
นอกจาก
- ไปรับ ไปส่ง
- ชวนไปทานข้าวในเวลาที่เขาว่าง หรือเราบ่นว่าเหงา เขาจะสละเวลา มาเป็นเพื่อนตลอด
- เขายอมที่จะเหนื่อยในบางครั้งเพื่อทำอะไรให้เรา ซึ่งเรารู้
- ยอมขับรถจากอีกฝั่งของกทม. เพื่อพาเราไปทำธุระ ทั้งวัน
- ดูแลเราตอนเจ็บป่วย เป็นห่วงเรา หาสิ่งที่ดีที่สุดให้
- พาเราไปเที่ยว ดูหนัง ดูคอนเสริต ช็อปปิ้ง หาไรทานอร่อยๆ
- และทักมาเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน แบบนี้ทุกวัน เสมอต้นเสมอปลาย มา5เดือนแล้ว
เราคิดไปเองว่าเขาชอบเรา หรือเขาแค่เอ็นดูเรา คิดแค่เราเป็นน้องสาวคะ
หวังว่ากระทู้นี้ เขาคงได้อ่านนะ
ควรจะบอกรักเขามั้ย ในเมื่อยังไม่มั่นใจว่าเขาคิดยังไงกับเรา
คือเขาเป็นรุ่นพี่ที่ดูแลเราตอนฝึกงานที่บริษัท เราอายุห่างกัน 12 ปี เขาเป็นผู้ชายเก่ง ไม่เจ้าชู้ รักอนาคต มีความคิด โปรไฟล์ดี แต่เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ธรรมดามาก ซึ่งตอนแรกเรารู้จักกัน พี่เขามีแฟนอยู่แล้ว และดูเหมือนเขาจะรักกันมาก เราจึงไม่ได้คิดอะไรด้วย (ซึ่งตอนนั้นเรามองเขาเป็นไอดอล)
แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้สนิทกันอีกครั้ง พอรู้จักกันปีกว่าๆ เราเรียนจบ เข้ามาเรียนต่อ ป.โท และในขณะที่พี่เขาเลิกกับแฟนพอดี เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ พี่เขาชอบให้คำปรึกษาและสอนเรื่องการเรียน เพราะเราเรียนสาขาและคณะเดียวกัน แต่คนละมหาลัย และพอนานๆเข้าเราก็เริ่มสนิทกันมาก ไปดูคอนเสริต ไปดูหนัง ไปทานข้าวกันทุกอาทิตย์ ด้วยความที่เขาอายุมาก ภาระหน้าที่เขาก็มาก เขามีเวลาว่างแค่อาทิตย์ละ1วัน ทำงาน จ-ศ. เสาร์ เรียน ป.โท ทำงานตั้งแต่09.00 - 19.00 น.จะมีแค่วันอาทิตย์วันเดียวที่เขาว่าง แต่พอเขาว่างเขาก็จะชวนเราไปทานข้าว เดินห้าง นั่งชิวพูดคุยกัน จนดึกเกือบทุกวัน ซึ่งเราก็แอบสงสัยว่าที่เขามาแบบนี้เขาว่างจริงๆหรอ เพราะเขาอยู่ปี2 ต้องทำทีสิสส่งทุกอาทิตย์ เขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบสูงมาก ทุกวันเขาจะทำงานจนถึงตี2 ถึงจะหลับและตื่นมาทำงานเช้าทุกวัน ซึ่งดูแล้วเขาไม่น่ามีเวลาว่างให้เราเลย เราคุยแบบนี้กันมา 5 เดือนแล้วค่ะ แชทคุยกันทุกวัน เช้า - ก่อนนอน ย้ำว่าทุกวัน
แต่มีวันหนึ่งซึ่งตอนนั้นเราคิดมโนไปไกลแล้วว่าเขามีใจให้เรา เพราะสิ่งที่เขาทำให้เรา ไม่ว่าจะเป็น
- เราตกบันได เอ็นขาฉีกในวันเกิดเขา เขาก็ยังเสียเวลาพาเราไปหาหมอ ดูแล พาเราไปทานข้าวต่อ โดยไม่อายที่จะเดินกับเรา ซึ่งตอนนั้นใส่เฝือกอยู่
- และบางครั้งเขาทำงานอยู่ เราอยากไปงานอีเว้นท์ต่างๆ หรือลอยกระทง แค่ชวน เขาก็ไม่เคยจะปฏิเสธ เขาก็ยอมที่จะสละเวลางานมา เพื่อพาเราไปเที่ยว
- บางวันเขาเห็นเราบ่นอยากทานข้าวร้านนี้ แต่มันไกลมาก กับที่เราพัก เขาก็ขับรถจากแถวที่พักเขา ซื้อมาฝากเราทั้งๆที่ใช้เวลาเดินทางประมาณ2ชั่วโมง เพื่อไป-กลับ
คือแบบนี้ ไม่ให้เราคิดว่าเขามีใจให้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆนะ เขาทั้งดูแล เป็นห่วงเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เขาจะเป็นคนแรกที่โทรหา และให้รีบกลับ หรือไม่ก็จะมาคอยรับส่งตลอด เขาคอยให้คำปรึกษา ทั้งเรื่องเรียน การใช้ชีวิต ครอบครัว แม้เรื่องที่ผู้ชายไม่ควรรู้
แต่มีวันนึงที่เหมือนเขาได้เปิดใจกับเรา ว่าเขายังรักแฟนเก่าอยู่ เขาเล่าทุกอย่างให้ฟัง เหมือนน้อยใจ เขาบอกเขาพยายามทุกวิถีทาง พยายามอัพเกรดตัวเอง สร้างฐานะการเงิน ทั้งเรียนป.โท เป็นอาจารย์มหาลัย เป็นที่ปรึกษาบริษัทต่างๆ พยายามศึกษาธุรกิจ สร้างโปรไฟล์ตัวเองทุกอย่าง เพื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ก็โดนทิ้งไป แบบงงๆ เขาบอกแพลนชีวิตของเขาพังหมด เขวไม่รู้จะไปทางไหนต่อ ได้แต่พยายามเดินตามแพลนที่ตัวเองแพลนไว้
จังหวะที่เราฟังเขา เราทั้งเห็นใจ เข้าใจ เขาชอบบอกว่าคนอายุเท่านี้เขาควรที่จะเริ่มสร้างครอบครัวได้แล้ว เขาคงไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร แต่ถ้าต้องเริ่มใหม่ คงหาคนที่พร้อมสำหรับเขาจริงๆ เหมือนกับว่าคบกันสัก2-3ปี ก็จะแต่งงานเลย
และเราก็คิดว่า เรายังไม่เหมาะสมที่จะเป็นคนนั้น ทั้งน่าตาธรรมดาๆ อนาคตธรรมดา ทุกอย่างธรรมดา แถมความคิดยังเด็กกว่าเขาเยอะ และยังเด็กไปที่จะใช้ชีวิต แบบนั้น
เลยอยากรู้ว่าเราควรบอกไปตรงๆ หรือผู้ชายอายุเท่านี้แล้ว เราไม่ควรที่จะบอก ดีคะ เพราะรู้คำตอบอยู่แล้ว
ตอนนี้ที่ไม่มั่นใจในตัวเองว่าควรบอกหรือไม่
เพราะ1. เรื่องแฟนเก่าเขาที่เขาเหมือนยังตัดใจไม่ได้
2. เรื่องเขาอายุเยอะ เป็นผู้ชายวัยกลางคน ซึ่งควรหาคนที่คบแล้วใช้ชีวิตด้วยเลย
3. เราอาจจะไม่เหมาะสมกับเขา ด้วยวุฒิภาวะ
4. เขาไม่เคยมีทีท่าว่าจะจีบ หยอดคำพูดหวานๆหรือ แสดงให้เห็นว่าเขามีใจให้เรา
นอกจาก
- ไปรับ ไปส่ง
- ชวนไปทานข้าวในเวลาที่เขาว่าง หรือเราบ่นว่าเหงา เขาจะสละเวลา มาเป็นเพื่อนตลอด
- เขายอมที่จะเหนื่อยในบางครั้งเพื่อทำอะไรให้เรา ซึ่งเรารู้
- ยอมขับรถจากอีกฝั่งของกทม. เพื่อพาเราไปทำธุระ ทั้งวัน
- ดูแลเราตอนเจ็บป่วย เป็นห่วงเรา หาสิ่งที่ดีที่สุดให้
- พาเราไปเที่ยว ดูหนัง ดูคอนเสริต ช็อปปิ้ง หาไรทานอร่อยๆ
- และทักมาเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน แบบนี้ทุกวัน เสมอต้นเสมอปลาย มา5เดือนแล้ว
เราคิดไปเองว่าเขาชอบเรา หรือเขาแค่เอ็นดูเรา คิดแค่เราเป็นน้องสาวคะ
หวังว่ากระทู้นี้ เขาคงได้อ่านนะ