เราเป็นผู้หญิงคนนึงนะคะที่ตอนยังไม่มีลูกเป็นคนที่ใจร้อน เอาแต่ใจตัวเอง ชอบเอาชนะแฟนตัวเอง ถึงแม้เราจะแต่งงานอยู่ด้วยกันมา 8 ปีก็ตามแต่พอวันนึง อยู่ดีๆเรากลับพบว่าเรากลายเป็นคนแม่ คือจริวางแผนเหมือนกันว่าอยากจะมีน้องแต่ว่ายังไงใช่เวลานั้น แต่น้องมาเร็ว เรายังตั้งตัวไม่ติดแต่เราก็ดีใจที่มีเค้ามาในชีวิตเรา
   ตั้งแต่นั้นเรากลายเป็นคนใจเยนขึ้นยอมทนสถานะการณ์ที่คิดว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนคงแหลกกันไปข้างแน่ๆ เพราะอะไรเพราะเราคิดถึงลูกมาเป็นอันดับ 1 เราพูดกับตัวเองมาตลอดต่อให้เกิดอะไรขึ้น แม่จะทนเพื่อให้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ คือจริงๆเราเติบโตมากะครอบครัวแตกแยกเราเลยอยากให้ลูกมีพร้อม แต่นับจากวันที่ตั้งท้องจนตอนนี้น้องได้ 1.8 เดือน เรากับแฟนมีปันหาตลอด เราจริงๆก็เป็นหลักในการเลี้ยงดูลูกนะ ค่าใช้จ่าย ค่าเลี้ยง ค่ารักษาพยาบาลเวลาลูกป่วยส่วนใหญ่95% เราเป็นคนดูแลทั้งหมด แฟนเราไม่ได้รับผิดชอบอะไรเท่าไร จนมีเรื่องทะเลาะกันหนักเข้าแฟนไล่เราออกจากบ้านเค้า4-5ครั้ง เราทนเพื่อลูก คิดอย่างเดียวเพื่อลูก จนมาวันนี้เราก็โดนไล่ออกจากบ้านของเค้าอีก ครั้งนี้เราคิดว่าจะไม่ทนอีกต่อไป ซิงเกิ้ลมัมจะรับมือยังไงดีคะ