คือเรื่องมีอยู่ว่า....
ที่ไม่เข้าใจตัวเองและไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง ก็เพราะตอนนี้ผมคำถามกับตัวเองเฮ้ย....เราจะ29 แล้วนะลองคบ ลองคุยจริงจังกับใครสักคนดีไหม
หรือจะอยู่คนเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้ผมก็มีแฟนนะ คบกันมาได้เกือบๆ4ปี แล้วก็เลิกกัน (ด้วยเหตุผลบางอย่าง) ก็เลยไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด
ถ้าเหงาก็หาเพื่อนคุยในAppเกย์ พอจะชอบใครสักคนจริงๆ เราก็ไปมองข้อเสียของเขามากจนเกินไป..หรือป่าว?
(ข้อเสียในที่นี้คือเสียจนผมรับไม่ได้คือเห็นแก่ตัว อย่างอื่นผมปรับตัวได้) เลยไม่กล้าจะคบต่อ เหมือนคนขี้กลัวว่าถ้าในวันนี้เราเข้ากันไม่ได้ก็รีบเลิกจะได้ไม่เสียเวลาคบ ผมไม่รู้ว่าเพื่อนๆในนี้มีใครเป็นแบบผมบ้างไหมครับ แล้วความรู้สึกความคิดแบบนี้ที่เกิดขึ้น ผมควรจัดการกับความคิดแบบนี้ยังไงดี
แต่แม่ผมก็บอกเสมอนะว่าชีวิตของเราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองเราเอง ถึงยังไงผมก็อยากมีใครสักคนข้างกายไว้กอดเวลาที่ทุกข์ใจไว้จับมือเวลาที่มีความสุข
*ที่ผมเป็นเกย์ที่บ้านผมก็รับได้นะครับ ก็แค่อยากจะเจอใครสักคนที่พอดีกับผมเท่านั้นเอง*
ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ ผมเพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรก ทำผิดยังไงขออภัยด้วยนะครับ
ไม่เข้าใจ หัวใจตัวเอง ขอคำปรึกษาหน่อยครับ *เกย์
ที่ไม่เข้าใจตัวเองและไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง ก็เพราะตอนนี้ผมคำถามกับตัวเองเฮ้ย....เราจะ29 แล้วนะลองคบ ลองคุยจริงจังกับใครสักคนดีไหม
หรือจะอยู่คนเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้ผมก็มีแฟนนะ คบกันมาได้เกือบๆ4ปี แล้วก็เลิกกัน (ด้วยเหตุผลบางอย่าง) ก็เลยไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด
ถ้าเหงาก็หาเพื่อนคุยในAppเกย์ พอจะชอบใครสักคนจริงๆ เราก็ไปมองข้อเสียของเขามากจนเกินไป..หรือป่าว?
(ข้อเสียในที่นี้คือเสียจนผมรับไม่ได้คือเห็นแก่ตัว อย่างอื่นผมปรับตัวได้) เลยไม่กล้าจะคบต่อ เหมือนคนขี้กลัวว่าถ้าในวันนี้เราเข้ากันไม่ได้ก็รีบเลิกจะได้ไม่เสียเวลาคบ ผมไม่รู้ว่าเพื่อนๆในนี้มีใครเป็นแบบผมบ้างไหมครับ แล้วความรู้สึกความคิดแบบนี้ที่เกิดขึ้น ผมควรจัดการกับความคิดแบบนี้ยังไงดี
แต่แม่ผมก็บอกเสมอนะว่าชีวิตของเราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองเราเอง ถึงยังไงผมก็อยากมีใครสักคนข้างกายไว้กอดเวลาที่ทุกข์ใจไว้จับมือเวลาที่มีความสุข
*ที่ผมเป็นเกย์ที่บ้านผมก็รับได้นะครับ ก็แค่อยากจะเจอใครสักคนที่พอดีกับผมเท่านั้นเอง*
ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ ผมเพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรก ทำผิดยังไงขออภัยด้วยนะครับ