▶ มีใครเคยคิดอยากเกลียดพ่อตัวเองบ้างค่ะ ?

ขอเริ่มเล่าเลยน้า กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ที่อยากจะเล่าประสพการณ์ ของตัวเราเอง ที่ถูกตราหน้าว่า เป็นเด็กมีปัญหา ไม่มีพ่อ เป็นกาฝาก และบาดแผลในใจ ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ เมื่อพ่อจากพวกเราและแม่ไป แบบไม่ใยดี

จขกท. ขอเล่าตั้งแต่ วัยเด็กเลยนะ เรามีพี่น้องสามคน
เป็นคนโต ลูกผญ.คนเดียวค่ะ ปัจจุบัน เราอยู่ปี4.
ส่วนน้องชายเรียนม.เดียวกับเรา และน้องคนเล็ก เรียนรร.เอกชนในจังหวัดค่ะ
ตอนเด็กจำความได้ ว่าเรามีแม่คอยดูแลตลอด และป้าที่เป็นพี่สาวของแม่ อาศัยอยู่บ้านคุณตาค่ะ ส่วนพ่อเรา น้อยนักที่จะดูแลเรา หลังจากที่น้องคนเล็กเราเกิดมา ตอนนั่น พ ศ2540ค่ะ ... แหะๆ พ่อเราก็หายไปเลย ตอนนั้นแม่เราก็ลูกอ่อนนะ ไม่มีเวลาตาม

พ่อเราเป็นคนอัธยาศัยดี เข้ากับคนง่าย หน้าตาดี จนมันเปนแบบนี้ล่ะค่ะ สาเหตุที่ทำไห้ ครอบครัวเรามันเป็นแบบนี้ พูดไปแล้วอิจฉาครอบครัวคนอื่นเหมือนกัน

จนเหตุการณ์ๆแรก (เล่าไปน้ำตาจิไหล^^)

พ่อเรามีเมียคนที่2ค่ะ รุ้ได้ไงน่ะเหรอ
ตอนนั้นพ่อเราทำงานยุบริษัทแห้งนึง ซึ่งลุงเราเปนผจก.ยุ ที่นั่น เปนคนฝากพ่อเรา จุ่ๆลุงเราก้เจอพ่อไปแต่งงานกับใครไม่รุ้ค่ะ มีลูกด้วยกัน คนนึง

พ่อบอกลุงเราห้ามบอกแม่ค่ะ เรื่องนี้เราก้เพิ่งรุ้ตอนโตนะ แค้นไปอีก ในใจสงสารแม่มากๆ อยากจะร้องตาม

แล้วเรื่องนี้ก้ผ่านไปค่ะ

จนป้าเราที่เปนครู เจอเดกนามสกุลเดียวกับเรา ตอนนี้ก้เรียนยุรร.มัธยม ในตัวเมือง

แล้วก้เห็นพ่อเรา มาประชุมผู้ปรกครองอีก ตามงานก็เจอนะ อยุ่กับลูกไหม่เค้า คนข้างบ้านเราก็เห็นตลอด