สมาธิสมบัติ (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

โอวาทธรรม หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน จิตที่บริสุทธิ์เต็มที่ ท่านเรียกว่าอมตจิต อมตธรรม หรืออมตมหานิพพานคือใจดวงนี้ ที่ไม่ตายนี้แล ถึงขั้นนี้แล้วไม่ตาย เรียกว่าเที่ยงโดยถ่ายเดียว อย่างท่านว่านิพพานเท

จิตพระพุทธเจ้า จิตพระอรหันต์ วิมุติหลุดพ้นจากกิเลสอวิชชาแล้ว เป็นอมตธาตุ อมตธรรม นิพพานธาตุ ย่อมเที่ยงฝ่ายเดียว ไม่เกิดดับ ไม่สูญสลาย ”ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ในธรรมวินัยนี้ บรรลุจตุตถฌาน ไม่มี

" .. เพราะการอบรมภาวนานี้ให้ผลเป็นที่พึงใจ แต่เราไม่ได้ทำกันเป็นส่วนมาก ทุ่มเทความคิดความอ่านไปทางอื่นเสียและเมื่อคิดไปแล้ว เราก็ไม่คำนึงถึงความคิดนั้นว่า เป็นความคิดที่ผิดหรือถูกประการใด เพรา

" .. คนบางประเภทไม่ค่อยมีสิ่งแวดล้อมเป็นภาระกดถ่วงใจมาก เพียงใช้คำบริกรรม ภาวนา "พุทฺโธ ธมฺโม สงฺโฆ" เป็นต้น บทใดบทหนึ่งเข้าเท่านั้น ใจก็ได้รับความสงบเยือกเย็นเป็นสมาธิลงได้ กลายเป็น

เอกัคคตาจิต เมื่อจิตตั้งมั่นเป็นหนึ่ง (เอกัคคตาจิต) ไม่ฟุ้งซ่าน ความตั้งมั่นเช่นนี้เกิดขึ้นได้จากเหตุหลายอย่าง เช่น เกิดจากความไม่โกรธ ไม่ผูกเวร เกิดจากการระลึกถึงแสงสว่าง เกิดจากความไม่ฟุ้งซ่าน เกิด

“จิตเป็นของถาวร ที่ไม่รู้จักดับจักสูญจักสิ้น....เป็นอมตะ เมื่อเราไม่พบจิต ก็คือ ความหลงที่เราจะต้องเวียนเกิดเวียนตายอีก ไม่มีประมาณ แต่เมื่อเราพบจิต ภพทั้งหลายมันสั้นลงแล้ว” ลุงหวีด บัวเผ