สวัสดีค่ะวันนี้เราจะมาขอแชร์เรื่องประสบการณ์ในเรื่องความรักของเรา เราจะแทนตัวเองว่า a และแทนอดีตคนรักของเราว่า b
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราได้คบกับบีมาเป็นเวลากว่า 5 ปีตั้งแต่เราเริ่มคบกันบีเป็นคนดีมากเรียก ว่าเป็นผู้ชายที่ดีคน 1 เลยทีเดียวแต่แล้วบีก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลาแห่งแรกที่เราทะเลาะกับบีบียอมเรามากในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าให้เค้ายอมรับแต่หมายความว่าเขาเป็นคนที่พยายามจะทำให้เรารู้สึกดีถึงแม้ว่าจะต้องเป็นคนง้อก็ตามเราก็คบกันมาเรื่อยเรื่อยไม่ค่อยทะเลาะกันเท่าไหร่จะมีงอนกันบ้างเล็กน้อยแต่พอวันหนึ่งเราไปอยู่บ้านป้าเค้าเพราะบีตกงานเราก็ลาออกจากงานพอดีแล้วป้าเค้าก็ซื้อบ้านใหม่แล้วต้องการให้บีไปอยู่ด้วยเราก็เลยไปอยู่บ้านป้าตบีด้วยกันแต่เราแต่เรา 2 คนก็ตกลงกันแล้วว่าจะไม่อยู่นานระหว่างที่ไปอยู่บ้านป้านั้นเราทะเลาะกันเพราะบ้านป้ามีหลานชายอีกคน 1 ที่กินน้ำท่อมเล่นกันชาสูบบุหรี่พูดง่ายง่ายคือผู้ชายเสเพล. แล้ววันนึงเราก็จับได้ว่าดีแอบขึ้นไปสูบบุหรี่กินน้ำท่อมเล่นกันชากับลูกพี่ลูกน้องเค้าเรากับบีทะเลาะกันมากเรารู้สึกไม่ไหวทะเลาะกันแรงถึงขั้นลงไม้ลงมือกันเกิดมาในชีวิตเราเพิ่งเคยเจอเราโกรธมากบอกเลิกแล้วเราก็ออกมาหาอยู่คอนโด ทั้งนอกดีก็ตามมาอยู่กับเราแล้วสัญญากับเราว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกเราก็ให้อภัยจากนั้นมาบีก็พยายามหางานระหว่างนั้นเราคอยให้กำลังใจบีตลอดพาพี่ไปสมัครงามทั้งทั้งที่เค้าไปเองได้แต่เค้าขอให้เราไปเป็นเพื่อนเราก็ไปเพราะเราอยากให้กำลังใจเขาในวันที่เขาท้อแท้ไม่มีใครอย่างน้อยก็มีเราจับมือเค้า พอเขาได้งานเค้าก็ทำงานกับเขาไปเราก็ทำงานของเราไปแต่ระหว่างนั้นเราก็ทะเลาะกันเรื่อยเรื่อยมันบั่นทอนจิตใจเค้ากลายเป็นคนที่ไม่สนใจเราเลยไม่แคร์ความรู้สึกเราและเรากับเขาก็ได้แยก กันอยู่ประมาณ 2 เดือนเค้าก็กลับมาง้อเราด้วยความที่เราเป็นคนมองโลกในแง่ดีเกินไปหรือเปล่าเราให้อภัยคนที่เรารักได้เสมอถ้าเค้าคิดได้จริงๆเราก็ให้อภัยเขาแต่มันคือจุดต้นของพฤติกรรมที่แย่มากๆเค้าเริ่มมีสังคมใหม่มีเพื่อนใหม่เค้ากลายเปนคนติดเพื่อนจนไม่มีเวลาให้เราทุกๆวันเค้าจะไปบ้านเพื่อนหลังเลิกงานแล้วกลับมาห้องที่คอนโด เวลาประมาณ 4 ทุ่มถึงห้าทุ่มวันเสาร์อาทิตย์เค้าจะออกไปตั้งแต่เช้าแล้วกลับมา 4 ทุ่มถึงห้าทุ่มจนเรารู้สึกว่ามันไม่มีเวลาให้เราเลยแล้วสังคมที่เข้าไปอยู่ที่เค้าไปคบเพื่อนแต่ละคน ดูดกัญชาสูบบุหรี่ต้มน้ำท่อมกินกันเป็นว่าเล่นจนเรารู้สึกแย่และอีกอย่างเขาก็เลี้ยงนกกรงหัวจุกซึ่งเราเคยบอกเขาว่ามันบาปอย่าทำเลยอย่าเลี้ยงเลยแต่เค้าบอกว่ามันคือความชอบของเค้าเค้าขอเราพยายามทำใจแล้วเราก็บอกว่าโอเคไม่เป็นไรถ้ามันคือความชอบของเค้าเราให้ได้แต่อย่าให้มันมีผลกระทบกับความสัมพันของเขาและเราเพราะไม่อย่างนั้นมันไม่ดีแน่กับเรา 2 คนได้สักพักเค้าก็หันไปเล่นพระเครื่องซื้อขายแลกเปลี่ยนพระวันวันแทบไม่มีเวลาให้เราจากคนที่เคยโทรหาเราทุกวันเวลาเทียง ตอนพักทานข้าวและตอนเย็นหลังเลิกงานโทรหาเราว่าเราจะกลับบ้านหรือยังจะกินข้าวกับอะไรไหมกับกายเป็นไม่โทรเราเริ่มรู้สึกและทะเลาะกับเขาบ่อยขึ้นเกือบทุกวัน เราเปิดอกคุยกับเขาตรงตรงว่าเป็นแบบนี้ไม่โอเคนะเค้าบอกว่าเราน่าเบื่อหาเรื่องแต่ทะเลาะกับเขาเราไม่เข้าใจว่าเราหาเรื่องตรงไหนทั้งทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยเรากลับบ้านมา เราอยู่ห้องเพื่อนหรอเค้ารอกินข้าวด้วยกันแต่เค้าไม่ได้รีบกลับมาหาเราเข้ากับรีบไปหาเพื่อนเขาไปมั่วสุมแล้วคิดดูสิคะว่าคนที่นั่งรออยู่ที่ห้องจะรู้สึกยังไงเราเคยถามว่าให้ลองคิดถึงใจเขาใจเราสิ ให้เค้าลองมาเป็นเราสิแล้วจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไงเค้าบอกว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ได้เลวร้ายอ่ะไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนเรารู้สึกแย่กับการกระทำเค้ามาก และเคยมีครั้งหนึ่งที่เข้ากับเราทะเลาะกันแล้วเค้าไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นทั้งทั้งที่ยังไม่เลิกกับเขาเรารู้สึกเสียใจมากจนวันนี้ในวันที่เรากับเขาทะเลาะกันเลิกกันไป เรากลับเป็นคนที่เสียใจที่สุดก็คือไม่คิดว่าคนที่เราทุ่มเทให้ทุกอย่างให้อกแทบทุกทุกอย่างคอยเตือนคอยด่าคอยว่าคอยประคองคอยนำทางคอยให้กำลังใจในวันที่เขาท้อแท้แต่วันนี้เรากลับเป็นคนถูกทิ้งเราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าเป็นคนแบบนี้วันเวลาห้าปีที่ผ่านมามันไม่เคยมีความหมายเลยใช่ไหมเราไม่เคยมีความสำคัญในชีวิตหรอ ทำไมตอนที่เราคบกันอยู่เค้าถูกทำร้ายเราทั้งร่างกายและจิตใจคนรักกันเค้าจะทำร้ายคนที่เรารักด้วยของเค้าเองได้หรอกเค้าจะทำร้ายจิตใจคนที่เรารักได้ผมขอหรอเค้าบอกว่าเค้าแล้วเราล่ะ ที่ทนมาตลอดระยะเวลาห้าปีเพื่อหวังว่าซักวันนึงเค้าจะคิดได้ลองไม่รู้สึกหรือทุกข์ใจมากเลยเหรออย่างน้อยสิ่งที่คนเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามันก็น่าจะมีเยื่อใยให้กันบ้างก็ได้น่ะจะสงสารบ้างแต่เขากลับไม่เคยบอกสักคำว่าเราสบายขอโทษนะคะที่พิมก็น้ำตาไหลอยู่ดี เค้าเรียนไม่จบเราพยายามเข็นให้เขาตั้งใจเรียนให้จบเขาก็ไม่พยายามที่จะเรียนต่อให้จบเราถามหาอนาคตกับเขาเขากลับบอกเราว่าจะไปคิดถึงอนาคตทำไมเราเคยถามเขาว่าที่ผ่านมาเค้า รักเราบ้างไหมเค้าบอกว่ารักสิไม่รักจะกลับมาอยู่ด้วยกันทำไมจะอยู่ด้วยกันทำไมทักหาพี่ทะเลาะกันทุกครั้งเรารู้สึกว่าเค้าเหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัวเรามากกว่าไหมที่ควรจะพูดแบบนั้นเขาร้ายกับรองมาสารพัด ทำไม่ดีกับเรามามากมายเรายังรักเขาซ้ำอีกกับเขาเสมอตอนนี้เราก็ได้แต่พยายามเข้มแข็ง แต่ในใจลึกลึกเรารักเค้ามากนะแต่เราจำคำพูดที่เค้าเคยพูดกับเราไว้ว่ามันสุดท้ายของเราแล้วมันทางตันแล้วซึ่งเราเชื่อว่าถ้าผู้ชายที่รักผู้หญิงคนนั้นจริงเค้าก็จะสู้จะพยายามเพื่อผู้หญิงคนที่เค้ารัก
และเราก็พยามบอกใจตัวเองว่าเราจะทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่เห็นค่าในตัวเราผู้ชายที่ไม่มีอะไรดีเลยแถมยังยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดไม่มีอนาคตอีกทำไม
แชร์ความรู้สึกของคนรักมากและเจ็บมาก
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราได้คบกับบีมาเป็นเวลากว่า 5 ปีตั้งแต่เราเริ่มคบกันบีเป็นคนดีมากเรียก ว่าเป็นผู้ชายที่ดีคน 1 เลยทีเดียวแต่แล้วบีก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลาแห่งแรกที่เราทะเลาะกับบีบียอมเรามากในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าให้เค้ายอมรับแต่หมายความว่าเขาเป็นคนที่พยายามจะทำให้เรารู้สึกดีถึงแม้ว่าจะต้องเป็นคนง้อก็ตามเราก็คบกันมาเรื่อยเรื่อยไม่ค่อยทะเลาะกันเท่าไหร่จะมีงอนกันบ้างเล็กน้อยแต่พอวันหนึ่งเราไปอยู่บ้านป้าเค้าเพราะบีตกงานเราก็ลาออกจากงานพอดีแล้วป้าเค้าก็ซื้อบ้านใหม่แล้วต้องการให้บีไปอยู่ด้วยเราก็เลยไปอยู่บ้านป้าตบีด้วยกันแต่เราแต่เรา 2 คนก็ตกลงกันแล้วว่าจะไม่อยู่นานระหว่างที่ไปอยู่บ้านป้านั้นเราทะเลาะกันเพราะบ้านป้ามีหลานชายอีกคน 1 ที่กินน้ำท่อมเล่นกันชาสูบบุหรี่พูดง่ายง่ายคือผู้ชายเสเพล. แล้ววันนึงเราก็จับได้ว่าดีแอบขึ้นไปสูบบุหรี่กินน้ำท่อมเล่นกันชากับลูกพี่ลูกน้องเค้าเรากับบีทะเลาะกันมากเรารู้สึกไม่ไหวทะเลาะกันแรงถึงขั้นลงไม้ลงมือกันเกิดมาในชีวิตเราเพิ่งเคยเจอเราโกรธมากบอกเลิกแล้วเราก็ออกมาหาอยู่คอนโด ทั้งนอกดีก็ตามมาอยู่กับเราแล้วสัญญากับเราว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกเราก็ให้อภัยจากนั้นมาบีก็พยายามหางานระหว่างนั้นเราคอยให้กำลังใจบีตลอดพาพี่ไปสมัครงามทั้งทั้งที่เค้าไปเองได้แต่เค้าขอให้เราไปเป็นเพื่อนเราก็ไปเพราะเราอยากให้กำลังใจเขาในวันที่เขาท้อแท้ไม่มีใครอย่างน้อยก็มีเราจับมือเค้า พอเขาได้งานเค้าก็ทำงานกับเขาไปเราก็ทำงานของเราไปแต่ระหว่างนั้นเราก็ทะเลาะกันเรื่อยเรื่อยมันบั่นทอนจิตใจเค้ากลายเป็นคนที่ไม่สนใจเราเลยไม่แคร์ความรู้สึกเราและเรากับเขาก็ได้แยก กันอยู่ประมาณ 2 เดือนเค้าก็กลับมาง้อเราด้วยความที่เราเป็นคนมองโลกในแง่ดีเกินไปหรือเปล่าเราให้อภัยคนที่เรารักได้เสมอถ้าเค้าคิดได้จริงๆเราก็ให้อภัยเขาแต่มันคือจุดต้นของพฤติกรรมที่แย่มากๆเค้าเริ่มมีสังคมใหม่มีเพื่อนใหม่เค้ากลายเปนคนติดเพื่อนจนไม่มีเวลาให้เราทุกๆวันเค้าจะไปบ้านเพื่อนหลังเลิกงานแล้วกลับมาห้องที่คอนโด เวลาประมาณ 4 ทุ่มถึงห้าทุ่มวันเสาร์อาทิตย์เค้าจะออกไปตั้งแต่เช้าแล้วกลับมา 4 ทุ่มถึงห้าทุ่มจนเรารู้สึกว่ามันไม่มีเวลาให้เราเลยแล้วสังคมที่เข้าไปอยู่ที่เค้าไปคบเพื่อนแต่ละคน ดูดกัญชาสูบบุหรี่ต้มน้ำท่อมกินกันเป็นว่าเล่นจนเรารู้สึกแย่และอีกอย่างเขาก็เลี้ยงนกกรงหัวจุกซึ่งเราเคยบอกเขาว่ามันบาปอย่าทำเลยอย่าเลี้ยงเลยแต่เค้าบอกว่ามันคือความชอบของเค้าเค้าขอเราพยายามทำใจแล้วเราก็บอกว่าโอเคไม่เป็นไรถ้ามันคือความชอบของเค้าเราให้ได้แต่อย่าให้มันมีผลกระทบกับความสัมพันของเขาและเราเพราะไม่อย่างนั้นมันไม่ดีแน่กับเรา 2 คนได้สักพักเค้าก็หันไปเล่นพระเครื่องซื้อขายแลกเปลี่ยนพระวันวันแทบไม่มีเวลาให้เราจากคนที่เคยโทรหาเราทุกวันเวลาเทียง ตอนพักทานข้าวและตอนเย็นหลังเลิกงานโทรหาเราว่าเราจะกลับบ้านหรือยังจะกินข้าวกับอะไรไหมกับกายเป็นไม่โทรเราเริ่มรู้สึกและทะเลาะกับเขาบ่อยขึ้นเกือบทุกวัน เราเปิดอกคุยกับเขาตรงตรงว่าเป็นแบบนี้ไม่โอเคนะเค้าบอกว่าเราน่าเบื่อหาเรื่องแต่ทะเลาะกับเขาเราไม่เข้าใจว่าเราหาเรื่องตรงไหนทั้งทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยเรากลับบ้านมา เราอยู่ห้องเพื่อนหรอเค้ารอกินข้าวด้วยกันแต่เค้าไม่ได้รีบกลับมาหาเราเข้ากับรีบไปหาเพื่อนเขาไปมั่วสุมแล้วคิดดูสิคะว่าคนที่นั่งรออยู่ที่ห้องจะรู้สึกยังไงเราเคยถามว่าให้ลองคิดถึงใจเขาใจเราสิ ให้เค้าลองมาเป็นเราสิแล้วจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไงเค้าบอกว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ได้เลวร้ายอ่ะไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนเรารู้สึกแย่กับการกระทำเค้ามาก และเคยมีครั้งหนึ่งที่เข้ากับเราทะเลาะกันแล้วเค้าไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นทั้งทั้งที่ยังไม่เลิกกับเขาเรารู้สึกเสียใจมากจนวันนี้ในวันที่เรากับเขาทะเลาะกันเลิกกันไป เรากลับเป็นคนที่เสียใจที่สุดก็คือไม่คิดว่าคนที่เราทุ่มเทให้ทุกอย่างให้อกแทบทุกทุกอย่างคอยเตือนคอยด่าคอยว่าคอยประคองคอยนำทางคอยให้กำลังใจในวันที่เขาท้อแท้แต่วันนี้เรากลับเป็นคนถูกทิ้งเราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าเป็นคนแบบนี้วันเวลาห้าปีที่ผ่านมามันไม่เคยมีความหมายเลยใช่ไหมเราไม่เคยมีความสำคัญในชีวิตหรอ ทำไมตอนที่เราคบกันอยู่เค้าถูกทำร้ายเราทั้งร่างกายและจิตใจคนรักกันเค้าจะทำร้ายคนที่เรารักด้วยของเค้าเองได้หรอกเค้าจะทำร้ายจิตใจคนที่เรารักได้ผมขอหรอเค้าบอกว่าเค้าแล้วเราล่ะ ที่ทนมาตลอดระยะเวลาห้าปีเพื่อหวังว่าซักวันนึงเค้าจะคิดได้ลองไม่รู้สึกหรือทุกข์ใจมากเลยเหรออย่างน้อยสิ่งที่คนเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามันก็น่าจะมีเยื่อใยให้กันบ้างก็ได้น่ะจะสงสารบ้างแต่เขากลับไม่เคยบอกสักคำว่าเราสบายขอโทษนะคะที่พิมก็น้ำตาไหลอยู่ดี เค้าเรียนไม่จบเราพยายามเข็นให้เขาตั้งใจเรียนให้จบเขาก็ไม่พยายามที่จะเรียนต่อให้จบเราถามหาอนาคตกับเขาเขากลับบอกเราว่าจะไปคิดถึงอนาคตทำไมเราเคยถามเขาว่าที่ผ่านมาเค้า รักเราบ้างไหมเค้าบอกว่ารักสิไม่รักจะกลับมาอยู่ด้วยกันทำไมจะอยู่ด้วยกันทำไมทักหาพี่ทะเลาะกันทุกครั้งเรารู้สึกว่าเค้าเหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัวเรามากกว่าไหมที่ควรจะพูดแบบนั้นเขาร้ายกับรองมาสารพัด ทำไม่ดีกับเรามามากมายเรายังรักเขาซ้ำอีกกับเขาเสมอตอนนี้เราก็ได้แต่พยายามเข้มแข็ง แต่ในใจลึกลึกเรารักเค้ามากนะแต่เราจำคำพูดที่เค้าเคยพูดกับเราไว้ว่ามันสุดท้ายของเราแล้วมันทางตันแล้วซึ่งเราเชื่อว่าถ้าผู้ชายที่รักผู้หญิงคนนั้นจริงเค้าก็จะสู้จะพยายามเพื่อผู้หญิงคนที่เค้ารัก
และเราก็พยามบอกใจตัวเองว่าเราจะทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่เห็นค่าในตัวเราผู้ชายที่ไม่มีอะไรดีเลยแถมยังยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดไม่มีอนาคตอีกทำไม