กว่าจะเรียนจบวิศวะโยธา

คือเรามีแฟนเป็นวิศวะโยธา คือเวลาที่จะมีให้กันนี้ไม่ค่อยมีเลย วันนึงคุยกันน้อยมาแชทไลน์หากันแค่ไม่กี่ประโยค ชวนไปไหนไม่ค่อยไปอยากพักผ่อนอยู่ห้องเค้าบอกทำงานเหนื่อยสมองมากไม่ได้เหนื่อยกาย เค้าเป็นคนมีระ

เหนื่อยกาย ตากแดดตากลมเหงื่อโทรมกาย กลับบ้านหลับเป็นตายแล้วตื่นไปใช้แรงงานต่อ เหนื่อยสมอง ใช้พลังงานเยอะในการสร้างสรรค์งาน จมจ่อมแทบจะเป็นโรคประสาท ปล.ไม่นับเรื่องเพื่อนร่วมงานนะครับ คิดแค่เนื้อง

ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเครียดบ่อย การเรียน รวมถึงปัญหาส่วนตัว เวลาเจอความเครียดหนักๆ มีวิธีผ่อนคลายหรือรับมือกันยังไงบ้างค่ะ เลยอยากมาขอแชร์แลกเปลี่ยนกันค่ะ เผื่อจะได้ลองนำไปใช้บ้าง

ใครยังไม่มีเพื่อนที่สามารถแชร์ หรือพูดคุยเรื่องราวที่เจอมาระหว่างวันไม่ว่าจะอยู่ในวัยเรียนหรือวัยทำงาน มาคุยกันได้นะครับ รับประกันว่าคนๆนี้ไม่หายไปไหนแน่นอน ถ้าคุณไม่หายไปก่อน😂😂   ลองหาเพื่อ

ผมจบวิศวะโยธา จาก ม.รัฐ แห่งภาคเหนือตอนล่าง หลายคนคงจะพอเดาได้ว่า เป็นที่ไหน จบมาตอนปี 52 มาถึงตอนนี้ ก็ทำงานมาได้ประมาณ 5 ปีแล้ว ยิ่งทำงาน ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ผมเองเข้าใจว่าทุกงานย่อมมีเหนื่อ

คือหนูอยู่ม.5กำลังจะขึ้น ม.6 ใจอยากเรียนและชอบวิศวกรรมโยธามากมายเลย คือหนูอยากทราบว่าเราต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้างค่ะ เพราะตัวก็ไม่ได้เป็นคนที่เรียนเก่งแค่เรียนพอได้ แต่อยากเรียนโยธามาก 😭😭 เฮ้อออ จะปีหน

พอมาดูชีวิตตัวเองแล้วพบว่าน่าจะต้องเรียนอีกหลายปีกว่าจะจบ รู้สึกเหนื่อยครับ ไม่ชอบสอบเลย มันเครียด อยากอายุ 40 ไวๆ จะได้ไปถึงจุดอิ่มตัวที่ทำงานจนคล่องแล้ว ไม่เครียดกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆมากเท่าตอนนี้

มีใครเคยเครียดมากๆ แบบหาทางออกไม่ได้ จนท้ายสุดต้องทำร้ายตัวเองบ้างไหมครับ? แบบนี้ถือเป็นโรคจิตหรือเปล่า? ผมเคยเครียดมากๆ จนไม่รู้จะทำยังไง แบบบางทีก็โกรธ โมโหมากๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ ปวดหัวขั้นสุด เริ่ม

เรารู้สึกเหนื่อยมากกกกก ยิ่งตอนเย็นจะเหมือนซากศพมาก ขอเคล็ดลับคนทำงาน ยังดูสดใสทั้งวันน่ะค่ะ