เคยมั้ย ? รักคนๆนึงมาก แล้วเวลาเห็นเขาเศร้า หรือ กังวลอะไรอยู่ แล้วตัวเองทำอะไรไม่ได้ ?

- เรารักคนๆนี้มาก ตอนแรก อะไรๆ มันก็ดูโอเค แต่ก็แอบคิดว่าเขาคงเล่น ๆ เฉย ๆ แต่วันนึงเรากลับหลงรักเขาเอง จนตัวเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารู้สึกอย่างงี้ได้ยังไง ? แล้วก็มีเหตุการณ์หนึ่ง ทำให้เรากับเขาได้มาคุยกัน มันเหมือนเป็นอะไรที่ดีมาก เรารู้สึกรักเขาขึ้นทุกวัน ไม่เคยรู้สึกรักน้อยลงเลย แต่เรารู้ตัวอีกที เรารักเขาแต่ทำไมมันเหมือนทำให้เขาอึดอัด ยิ่งเรารักเขามาก เหมือนเราจะทรมานตัวเอง และกักขังเขาไว้ .. ระยะหนึ่งผ่านไป มันก็เหมือนชัดมากขึ้น ระยะห่างมองเห็นได้ชัด เราและเขาเหมือนห่างกันไปเรื่อย ๆ จนเหมือนจะกลับไปอยู่ สถานะเดิม แต่เรากลับยิ่งรักเขามากขึ้นกว่าเดิม .. - เราเห็นแก่ตัวมั้ย ? มันเหมือนเราไปกักขังเขา ? ทุกวันนี้ เหมือนเรามองทุกอย่างของเขาแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ จนเราคิดว่า "ถ้าเรามองข้ามมันไปบ้าง เราจะมีความสุขมั้ย? เราไม่รู้ว่าสถานะตอนนี้เรากับขาคืออะไร แต่ก็ช่างเถอะ เราอยากเห็นแค่เขายิ้ม เขามีความสุข เขาไม่อึดอัดก็พอ ถึงเราจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเขาก็ตาม **เวลาเราเห็นเขาเศร้า หรือ เขากำลังนั่งคืดอะไรอยู่ เราก็อยากถามเขาว่า มีอะไรไม่สบายรึเปล่า ? เราอยากให้เขาระบาย อยากให้เขาไม่ต้องรู้สึกหนักอยู่คนเดียว อยากให้เขารู้สึกว่า ยังมีเราที่อยู่ข้าง ๆ เราอยากให้เขามีความสุข หัวเราะแบบเต็มที่ ยิ้มแบบไม่ซ่อนรอยน้ำตา ยิ้มแบบไม่ซ้อนความเจ็บปวดไว้ ไม่อยากเห็นเขาร้องไห้ เราอยากทำอะไรให้เขามั้ง ทั้งๆที่เราทำอะไรไม่ได้เลย เหมือนเขาไม่ต้องการ