คือตอน ม.4 เรากับเขาเล่นด้วยกันบ่อยมาก แล้วเพื่อนเราก็ล้อว่าเราชอบเขา ตอนเเรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่พอเพื่อนล้อทุกวันเราก็เริ่มรู้สึกไปเอง เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราชอบเขาตอนไหน เราก็เลยตัดสินใจออกห่างจากเขาเพื่อตัดใจ แต่เขาก็มาเล่นกับเราปกติ จนบางที่เราก็คิดไปเองว่าเขาก็ชอบเรา แต่ไม่ใช่แบบนั้นเขามีคนที่เขาชอบอยู่เเล้ว เเละดูเหมือนว่าเขาจะจริงจังกับคนนี้มากด้วย
แล้วพอเราขึ้นมาอยู่ ม.5 เราก็ยังได้มาอยู่ห้องเดียวกับเขาอีก แต่พอขึ้น ม.5 มาเราไม่สนิทกันเหมือนเดิม บางวันแทบไม่ได้คุยกันเลย เราก็เลยคิดว่าเราคงตัดใจจากเขาได้ แล้วเขาก็ไปคุยกับเพื่อนอีกคน ทำให้เราไม่โอเคมากกกกก ตอนนั้นเราแบบไม่ยุ่ง ไม่สนใจ แล้วพอเขาอกหักเขาก็กลับมาหาเรา เรารู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวสำรองอ่ะ แต่พอเรามาคิดอีกทีเราไม่มีสิทธิอะไรในตัวเขาเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเเอบชอบ แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่ง แฟนของเขาหึงเขากับเรา เราก็ไม่เข้าใจว่าจะมาหึงเราทำไม ทั้งๆที่เราไม่มีอะไรสู้เขาได้เลย
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้ว เราสองคนได้อยู่กันคนล่ะห้อง เรารู้สึกโล่งมาก เเต่ดันเรียนพิเศษที่เดียวกัน นี่มันอะไร เราจะลืมทีไรทำไมต้องมีอุปสรรคตลอด
อีกไม่กี่เดือนเราก็จะจบแล้ว แต่เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกความรู้สึกนี้กับเขารึป่าว
แอบชอบเพื่อนคนหนึ่ง แต่เขาไม่เคยรู้เลย รู้สึกอึดอัดมากกกกกกก
แล้วพอเราขึ้นมาอยู่ ม.5 เราก็ยังได้มาอยู่ห้องเดียวกับเขาอีก แต่พอขึ้น ม.5 มาเราไม่สนิทกันเหมือนเดิม บางวันแทบไม่ได้คุยกันเลย เราก็เลยคิดว่าเราคงตัดใจจากเขาได้ แล้วเขาก็ไปคุยกับเพื่อนอีกคน ทำให้เราไม่โอเคมากกกกก ตอนนั้นเราแบบไม่ยุ่ง ไม่สนใจ แล้วพอเขาอกหักเขาก็กลับมาหาเรา เรารู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวสำรองอ่ะ แต่พอเรามาคิดอีกทีเราไม่มีสิทธิอะไรในตัวเขาเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเเอบชอบ แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่ง แฟนของเขาหึงเขากับเรา เราก็ไม่เข้าใจว่าจะมาหึงเราทำไม ทั้งๆที่เราไม่มีอะไรสู้เขาได้เลย
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้ว เราสองคนได้อยู่กันคนล่ะห้อง เรารู้สึกโล่งมาก เเต่ดันเรียนพิเศษที่เดียวกัน นี่มันอะไร เราจะลืมทีไรทำไมต้องมีอุปสรรคตลอด
อีกไม่กี่เดือนเราก็จะจบแล้ว แต่เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกความรู้สึกนี้กับเขารึป่าว