เมิ่อก่อนสามีจะชอบเล่นปืน บีบีกันและก็ชอบขับบึ๊กไบค์ ทั้งกินเหล้าเที่ยวกลางคืน ไหนจะเจ้าชู้สารพัด แล้วก็หยุดไป(แต่ยังเหลือกินเหล้ากับเจ้าชู้)เพราะต้องเอาค่าใช้จ่ายและเวลามาเรึยนต่อป.โท เรากับสับสามึก็ใด้รู้จักกันหลังจากที่เค้าเรียนป.โทใด้เกือบปี ตอนนี้3ปีแล้วและมีลูกชายตัวน้อยๆ1คนสามีมำงานครูจ้างในสังกัดกรมอาชีว เงินเดือนก็หมื่นหน่อยๆ และค่าสอนล่วงเวลาเดือนก็4-5พัน(3เดือนถึงจะออกครั้ง)ชีวิตน่าจะมีคาวมสุขดีถ้าไม่มีหนี้ ส่วนเราก็ทำของขายนิดๆหน่อยๆขายที่บ้านและเลี้ยงลูกและช่วยแม่สามีขายของที่บ้าน ค่ากินอยู่เลยไม่มีปัญอะไร แต่เราต้องออกค่าไฟประมาณพันกว่าบาทต่อเดือนซึ่งเงินเดือนสามีหลังจากที่จ่ายค่าไฟแล้วเหลือแค่ 2 พันกว่าบาท บางเดือนแค่จ่ายหนี้ กยศ.ให้เราเดือนละ400ยังไม่มีจะจ่าย ช่วงกลางๆเดือนเริ่มจะมีเพื่อนเค้ามาที่บ้านและก็เอาปีนบีบีกันที่เค้าเคยยืมไปเล่นมาคืน เราก็ไม่ใด้คิดอะไร และเมื่อวันเสาที่ผ่าน เค้าไปซื้อแว่นตาสำหรับเล่นปืนเและสั่งอุปกรเล่นปืนทางเนต เราเลยถามไปว่า จะกลับไปเล่นปืนใช่ไหม๊ เค้าตอบว่าใช่ เราโกรธมาก ทุกวันนี้เงินจะซื้อแพมเพิสให้ลูกยังไมไม่พอ ตอนเย็นวันนั้นเราเลยพูดต่อหน้าพ่อแม่เค้าบอกว่า พ่อกับแม่เป็นพยานนะ ถ้าวันใดที่เค้าสะพายกระเป๋าปืนออกไปเล่นปืนวันนั้น เราจไปจากบ้านนี้ทันที ซึ่งเรสไม้คยพูดแบบนี้ต่อหน้าพ่อแม่เค้าแตเค้าก็เงียบและไม่ตอบโต้อะไร ทุกวันนี้กว่าจะถึงบ้านก็6โมงกว่า กลับมาถึงบ้านก็ต้องทำแหนมใว้ขายกว่าจะเสร็จงานก็5ทุ่มเที่ยงคืน วันหยุดก็ไปอบรมหรืไม่ก๋ประชุมเวลาที่จะอยู่กับลูกแทบจะไม่มึ แล้วยังอยากจะไปเล่นปืนเพราะการเล่นปืนมันต้องใช้ทั้งเงินและเวลา ในความคิดของเราตอนนั้นคือถ้าเค้าจะกลับไปเล่นก็แสดงว่าเค้าไม่พร้อมที่จะมีลูกมีเมีย ยังอยากที่จะหาความสุขใส่ตัวเอง ซึ่งเรารับไม่ใด้กับผู้ชายแบบนี้ เราอยากจะมีอนาคตอยากให้ลูกมีความสุขโลกของเราหลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่กับก็มีแต่เค้ากับลูก เมื่อก่อนเราเป็นคนชอบแต่งตัวแต่เราตัดทิ้งหมดเพราะมันเปลืองแต่เค้ายังใช้เงินแบบไม่คิดถึงลูกเมียเลย แล้วเราจะต้องอยู่ทำไปทำไมกับผู้ชายที่มีแต่วันนี้ อายุเค้าก็ใกล้จะ40แล้วยังอยากจะเล่นเหมือนเมื่อก่อน
ผิดเหรอที่ห้ามสามีไม่ให้ทำในสิ่งที่เค้าชอบ