เคยรู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินของแฟนบ้างมั๊ย

เรากับแฟนเรียนอยู่ที่เดียวกันแต่คนละคณะแรกๆคบกันก็ไม่ได้เหมือนคู่อื่นมากนักไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ค่อยได้เจอกันคุยกันทางเฟสทามบ้างไลน์บ้างซึ่งณจุดนั้นเราก้อไม่ได้คิดอะไรมากพยายามเข้าใจเค้าว่าเค้าคงงานยุ่งเราไม่อยากให้ตัวเราเป็นจุดที่ทำให้เค้าเสียการเรียนจนกระทั่งปิดเทอมที่ผ่านมาตลอดปิดเทอมเราไม่ได้เจอกับแฟนเลยโทรศัพท์ก็แทบไม่ได้คุยแล้วเวลาเราไลน์ไปผ่านไปหลายวันหลายคืนแล้วเค้าก้อยังไม่ตอบจนบางทีเราลืมไปแล้วว่าเราถามอะไรเค้าไปแต่เราก็ไม่คิดไรมากนะปลอบใจตัวเองมาตลอดจนช่วงเข้าพรรษาที่ผ่านมาแฟนเราบอกว่าจะบวชพรรษานึงเราก็โอเคไม่ได้มีปันหาอะไรตลอดเวลาที่แฟนเราบวชเราก็อยู่คนเดียวไปไหนมาไหนเองได้อยู่กับเพื่อนบ้างแต่ก็ได้คุยกับแฟนบ้างเป็นบางครั้งแต่ถามว่าเหงามั๊ยเราเหงานะแต่ก็ให้กำลังใจตัวเองมาตลอดคิดเสมอว่าถ้าเค้ากลับมาอะไรก็คงจะดีขึ้นแต่พอมาถึงตอนนี้แฟนเรากลับมาเราพึ่งจะได้เจอกันแค่ครั้งเดียวตลอดเวลาที่เราไม่ได้เจอกันเลยรวมๆแล้วก็เกือบๆ6เดือน เค้าแพลนไว้หลายอย่างมากว่าเค้าจะทำอะไรในแพลนเค้ามีแต่กับเพื่อนไม่มีเราอยู่ในแพลนเลยทั้งๆที่แพลนของเรามีแต่เค้าแล้วก็เค้าพอเรางี่เง่าอยากเจอเค้าก็ว่าเราคือเป็นแฟนกันมันต้องเจอกันบ้างป่ะวะรอมาก็ตั้งนานแล้วจะให้รอไปอีกนานแค่ไหนเราอยากรู้ว่าเราสำคัญกับเค้าจิงๆรึเปล่า อยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดีเราควรรอเค้าต่อไปหรือควรปล่อยเค้าไปดี เราเคยพลาดกับความรักมาหลายครั้งแล้วจนกระทั่งเรามาเจอเค้าเราคิดว่าเค้าคือความหวังสุดท้ายของเราแต่พอมาถึงตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วเหมือนตอนนี้เรารู้สึกไปเองทั้งหมด อ่านแล้วช่วยคอมเม้นกันหน่อยนะคะ
ปล.นี่เป็นกระทูแรกของเราผิดพลาดอะไรขออภัยนะคะ