คิดอยู่นาน ว่าจะเขียนยังไดี

ไปดูนัดชิงลีกคัพมาครับ
และไม่ต้องสืบเลน ผมเชียร์บรร.ครับ
ตอนแรกอยากเขียนบรรยากาศนัดชิง
อยากเขียนผลงานนักเตะ
อยากเขียนเกี่ยวกับการแข่งขัน

แต่...
มันจะอึดอัดมากหากผมในฐานะกองเชียร์บรร.
ไม่สามารถนำเสนออีกแง่มุมที่ผมได้สัมผัส (มาหลายครั้ง) กับท่านผู้นำเชียร์

ผมนั่งเชียร์ใกล้ป้ามาตลอดรักและเคารพป้าโดยตลอดเช่นกันครับ แต่วันนี้ผมย้ายตัวเองไปเกือบๆกลางสนามหลังรถแคมรี่นั่นแหละ เพราะผมคาดว่าน่าจะมีประตูเยอะและทุกครั้งทีมงานจะหย่อนธงผ้าขนาดใหญ่ลงมาคลุมไว้ แรกๆผมก็สนุก แต่ช่วงเวลาใต้ธงนั้นผมก็อดเห็นการดีใจของนักเตะ รวมทั้งภาพอื่นๆในสนาม แต่ผมก็เคารพกฏตรงนี้มาตลอดไม่เคยโวย เราแค่ย้ายตัวเองออกมา ก็น่าจะวินวิน

สันนี้ก่อนเกมส์จนถึงช่วงพักครึ่ง ผมไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ การเชียร์ การร้อง การต่อว่านักเตะ หรือกรรมการ มันเป็นธรรมชาติของฟุตบอล
แต่ช่วงพักครึ่ง ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
ที่ป้าจะใช้อารมณ์ไปต่อว่ากองเชียร์ทีมตรงข้ามทั้งหมด อย่างรุนแรง หลังจากที่ป้าขึ้น แน่นอนเหล่ากองเชียร์ก็ขึ้นตาม แต่ดีที่ฝั่งตรงข้ามเขาไม่ตอบโต้
(ป้าขึ้นจากข้อความป้ายผ้า ที่ก็ไม่ควรเขียนยังงั้นนะ แต่ที่แน่ๆไม่ใช่กองเชียร์ทีมตรงข้ามทึกคนทำหรือเห็นด้วยแน่ๆ)
หากทีมจะก้าวสู่เอเซีย จะยกระดับบอลไทย
ป้าควรยกระดับอารมณ์ด้วยนะครับ
ผมจำวันที่เราไปสนามคู่แข่ง มีป้ายไฟด้วยซ้ำที่ว่าที่ป้าและลุงโดยตรง วันนั้นป้าทำมองไม่เห็น แต่ผมและกองเชียร์นี่ไม่พอใจแทน
คือผมอยากให้เป็นในทางที่ป้าเคยทำดีไว้
หลายๆอย่างป้าต้องทนให้เขาต่อว่าบ้าง และอาจจะฝืนอารมณ์ตัวเองที่ต้องปรามอย่าให้กองเชียร์ป้าเองมีอารมณ์

"หยุดการยั่วยุกันเถอะครับ"
นี่คือข้อสรุปทั้งหมด

และหากความคิดเห็นนี้ทำให้กองเชียร์ เพื่อนพี่น้องบรร.ของผม ตำหนิ ขอให้ตำหนิโต้แย้งที่เนื้อหานะครับ

ผมยังรัก ชื่นขอบ และเชียร์บรร.อยู่ต่อไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่