ถ้าการศึกษาไทยเป็นซะแบบนี้.....

วันนี้ได้มีโอกาสคุยกับ คุณครูชาวจีน คือ เขามาบ่นให้ฟัง (เขาจบปริญญาตรีแหล่ะ เงินเดือน 15,000 ตามคุณวุฒิ น้อยไปไหมอ่ะ?)

เรื่องก็ประมาณนี้ครับ

"วันนี้มีสอบภาษาจีน แต่ครูรู้ไหม ครูคนไทยให้พวกเรา(ครูจีน)ช่วยบอกคำตอบให้นักเรียนหน่อย

จากนั้น ครูคนไทยก็เขามาบอกคำตอบให้เด็กนักเรียนกัน

(เพราะ) ครูจะไม่ยอมให้เด็ก ๆ สอบตก

ดังนั้นแล้ว ภาษาจีนก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย แม้กระทั่งในห้องเรียนก็ไม่ต้องสนใจ"


เราก็เล่าให้เขาฟังว่า เด็กไทยดียังไง ช่วยสอนภาษาไทยให้ครูต่างชาติฟรี



เขาก็ปิดท้ายว่า
"ถ้าเด็กมันรู้ว่ายังไงมันก็ผ่านอยู่แล้ว แล้วจะเรียนไปทำไม"


ทำให้นึกถึง พระราชดำรัสของในหลวง

"...ความผิดพลาดล้มเหลวของบุคคลหรือภารกิจต่างๆ นั้น ส่วนมากเกิดจากมูลเหตุข้อใหญ่คือความหลอกตัวเอง หลอกกันและกัน. และเมื่อทำการงานโดยไม่อาศัยความจริงเป็นหลัก การดำเนินงานและการปรับปรุงแก้ไขก็ผิดพลาด ไม่อาจทำให้งาน ให้ตนเอง ประสบผลสำเร็จที่ดีได้. นักปฏิบัติงานเพื่อความสำเร็จและความเจริญจึงต้องยอมรับความจริง และยึดมั่นในความจริง มีความจริงใจต่อตัวเองและต่อกันและกันอย่างมั่นคงตลอดเวลา. แต่ละคนจึงจะปฏิบัติตัวปฏิบัติงานได้อย่างสะดวกใจมั่นใจ ถูกต้องเที่ยงตรง ตามเป้าหมาย และพอเหมาะพอดี แก่ฐานะ แก่หน้าที่ แก่โอกาส พร้อมทุกอย่างได้ ยังผลให้การสร้างสรรค์ความดีความเจริญบรรลุศุภผลอันพึงประสงค์..."


คัดตัดตอนจากพระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ณ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วันที่  ๑๕ กรกฎาคม ๒๕๒๖

(เอามาจากเว็บไซต์ http://www.rspg.or.th/special_articles/k_speech/ksp7.htm)