คงมีหลายคู่ที่คบกันด้วยความรัก แต่งงานกันด้วยความเต็มใจทั้ง2 ฝ่าย จากนั้นก้ช่วยกันสร้างครอบค่ัวและมีเจ้าตัวเล็กด้วยกัน แต่ก็มีหลายคู่ที่เริ่มต้นด้วย การอยู่ก่อนแต่งและดันมีตัวเล็ก ซึ่งนั่นก็คือเหตุผลที่บังคับให้ต้องแต่งงานกัน โดยอาจจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้เต็มใจ...
และครอบครัวของเราก็เป็น 1 ในหลายๆครอบครัวที่ เมื่อท้อง แล้วจึงต้องแต่ง เราเองไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับการต้องมีตัวเล็กเข้ามาในชีวิต แต่อีกฝ่ายตอนแรกก็ดีทุกอย่าง พูดกับเราว่าอยากมีลูกหลายๆคน อยากมีบ้านกับเรา อยากทำโน่นนี่ด้วย กัน แต่พอคลอดน้องออกมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ขอมีลูกแค่คนเดียวพอ บ้านอย่าพึ่งคิดเลยรอไปก่อน มาหาลูกอยู่ด้วยกัน ไม่เคยกอดไม่เคยหอมเราเหมือนเดิม เค้าแสดงออกชัดเจนว่าเค้าต้องการแค่ลูก ไม่ได้ต้องการเรา มาเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์ ช่วยเลี้ยงลูกแค่ 2 วัน เค้าบ่นเหนื่อย ไม่ไหว ไม่ได้นอนเลย แล้วเราล่ะอยู่กับลูกทุกวันต้องอดหลับอดนอนทุกวันยังไม่แสดงอาการเหนื่อยให้เห็น เราทำดีกับเค้าแค่ไหนเค้าก็ไม่เหมือนเดิม ... แค่อยากรู้ว่าถ้าไม่ได้รักในตัวเราจริงๆก็ไม่ต้องมาทนอยู่ด้วยกันก็ได้ เราอยู่เองได้ เราทำใจไว้ตั้งแต่รู้ว่าท้องก่อนแต่งแล้ว ว่าถ้าเค้าไม่รับเราก็จะเก็บลูกไว้ ก่อนจะคลอดหลายคนถามจะเลี้ยงไหวหรอ อย่าบ่นทีหลังนะ เราตอบใครไม่ได้หรอกว่าจะดูแลเค้าไหวมั้ย แต่บอกกับตัวเองว่าจะดูแลเค้าให้ดีที่สุด ถึงแม้จะไม่มีพ่อก็ตาม...
ในวันนี้เราเหนื่อยจนไม่อยากไปต่อ ขอคุยขอเคลียด้วยเค้าก็ไม่ยอมพูดไม่ยอมบอกอะไรทั้งนั้น เราจึงคิดว่าควรหยุดกับคนคนนี้ และใช้ชีวิตที่มีกับลูกแค่ 2 คนน่าจะมีความสุขมากกว่า แม้ช่วงแรกมันอาจจะยาก แต่ยังไงก็ต้องผ่านไปได้ คนบนโลกมีตั้งมากมายคนอื่นเค้าเจอปัญหามากกว่าเราเค้ายังผ่านไปได้ เราก็ต้องผ่านมันไปได้เช่นกัน...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ถ้าใครเคยเจอกับเรื่องแบบนี้แล้วผ่านมันมาได้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้าง???
และครอบครัวของเราก็เป็น 1 ในหลายๆครอบครัวที่ เมื่อท้อง แล้วจึงต้องแต่ง เราเองไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับการต้องมีตัวเล็กเข้ามาในชีวิต แต่อีกฝ่ายตอนแรกก็ดีทุกอย่าง พูดกับเราว่าอยากมีลูกหลายๆคน อยากมีบ้านกับเรา อยากทำโน่นนี่ด้วย กัน แต่พอคลอดน้องออกมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ขอมีลูกแค่คนเดียวพอ บ้านอย่าพึ่งคิดเลยรอไปก่อน มาหาลูกอยู่ด้วยกัน ไม่เคยกอดไม่เคยหอมเราเหมือนเดิม เค้าแสดงออกชัดเจนว่าเค้าต้องการแค่ลูก ไม่ได้ต้องการเรา มาเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์ ช่วยเลี้ยงลูกแค่ 2 วัน เค้าบ่นเหนื่อย ไม่ไหว ไม่ได้นอนเลย แล้วเราล่ะอยู่กับลูกทุกวันต้องอดหลับอดนอนทุกวันยังไม่แสดงอาการเหนื่อยให้เห็น เราทำดีกับเค้าแค่ไหนเค้าก็ไม่เหมือนเดิม ... แค่อยากรู้ว่าถ้าไม่ได้รักในตัวเราจริงๆก็ไม่ต้องมาทนอยู่ด้วยกันก็ได้ เราอยู่เองได้ เราทำใจไว้ตั้งแต่รู้ว่าท้องก่อนแต่งแล้ว ว่าถ้าเค้าไม่รับเราก็จะเก็บลูกไว้ ก่อนจะคลอดหลายคนถามจะเลี้ยงไหวหรอ อย่าบ่นทีหลังนะ เราตอบใครไม่ได้หรอกว่าจะดูแลเค้าไหวมั้ย แต่บอกกับตัวเองว่าจะดูแลเค้าให้ดีที่สุด ถึงแม้จะไม่มีพ่อก็ตาม...
ในวันนี้เราเหนื่อยจนไม่อยากไปต่อ ขอคุยขอเคลียด้วยเค้าก็ไม่ยอมพูดไม่ยอมบอกอะไรทั้งนั้น เราจึงคิดว่าควรหยุดกับคนคนนี้ และใช้ชีวิตที่มีกับลูกแค่ 2 คนน่าจะมีความสุขมากกว่า แม้ช่วงแรกมันอาจจะยาก แต่ยังไงก็ต้องผ่านไปได้ คนบนโลกมีตั้งมากมายคนอื่นเค้าเจอปัญหามากกว่าเราเค้ายังผ่านไปได้ เราก็ต้องผ่านมันไปได้เช่นกัน...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ถ้าใครเคยเจอกับเรื่องแบบนี้แล้วผ่านมันมาได้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ