คือเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักเลยค่ะ
เรื่องที่ว่าคือ เรามีแฟนแล้วเราคบกับแฟนได้เกือบ 2 เดือนแล้ว แฟนที่ว่าเขาอยู่จังหวัดอื่นซึ่งเราไม่เคยเจอกันเลย แต่เรารักกัน
แล้วเมื่อวันสถาปนารร.ที่ผ่านมา เราเดินไปหลังซุ้มขายของก็เห็นเพื่อนเรานั่งซึมๆ เพื่อนที่ว่านี้อยู่คนละห้องกันนะคะ เลยถามเขาว่า
" เป็นอะไร ทำไมดูซึมๆ " เขาก็บอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว เราก็เลยนั่งลงแล้วปลอบเขา จนกลายเป็นว่าเราอยู่กับเขาตลอดทั้งวัน ดูแลเขาทั้งวันจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีใจให้ แล้วเขาก็เหมือนมีใจให้เหมือนกัน เขาก็คุยกับเราทุกวันเลย เราสนิทกันตั้งแต่เข้ารร.มา รู้จักกันมานานแล้ว แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเริ่มมีใจให้เขา ทั้งๆที่เราก็มีแฟนแล้ว ก่อนหน้านั้นประมาน 3เดือนที่แล้ว เราเคยขอเพื่อนคนนี้เป็นแฟน แต่เขาบอกว่า "เอางั้นจริงหรอ?" แต่เราไปดูมาคือเขามีแฟนแล้วเลยไม่ได้ขออีก แฟนคนปัจจุบันของเรา เขาโตกว่าเราจนจะเข้ามหาลัยแล้ว เราก็ไม่อยากทำให้เขาเสียใจ ช่วงที่ผ่านมาเขาขอเราเลิกไป เพราะคิดว่าเราจะกลับไปคบกับแฟนเก่าอีกคน(ไม่ใช่เพื่อนคนนั้นนะ) เราเลยอธิบายทั้งหมดให้ฟัง แล้วเราก็ยังไม่เลิกกัน แต่พักหลังๆมาก่อนที่เขาจะบอกเลิก จนถึงตอนนี้ แฟนเราดูไม่ค่อยแคร์ไม่ค่อยสนใจเราสักเท่าไหร่เลย แต่เราก็พยายามจะเข้าใจว่าไม่ค่อยมีเวลา ได้คุยบ้างไม่คุยบ้าง ต่างจากเพื่อนคนนั้นของเราที่คุยได้ทุกวันอาจจะไม่มากก็ตาม
เราควรจะทำยังไงดี ถ้าเราบอกเลิกแฟนไปมันจะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ? เราคิดเรื่องนี้มาเกือบ1อาทิตย์แล้วก็คิดไม่ออกสักทีว่าต้องทำยังไง มันก่อกวนมากเลย ทำให้เราคิดมาก มันเป็นจริงหรอที่เขาบอกว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด???
แฟนปัจจุบัน ที่รักกัน แต่ไม่เคยเห็นกัน ไม่เคยเจอกัน ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เราทิ้งเขาไม่ได้
เพื่อนสนิท ที่ยังไม่ได้รักกันถึงคำว่าแฟน เจอกันบ่อย สนิทกัน คุยกันทุกวัน แต่เราก็มีใจให้เขา..
ปล. ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นผญ.ล้วนเลยนะคะ
ควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี???
เรื่องที่ว่าคือ เรามีแฟนแล้วเราคบกับแฟนได้เกือบ 2 เดือนแล้ว แฟนที่ว่าเขาอยู่จังหวัดอื่นซึ่งเราไม่เคยเจอกันเลย แต่เรารักกัน
แล้วเมื่อวันสถาปนารร.ที่ผ่านมา เราเดินไปหลังซุ้มขายของก็เห็นเพื่อนเรานั่งซึมๆ เพื่อนที่ว่านี้อยู่คนละห้องกันนะคะ เลยถามเขาว่า
" เป็นอะไร ทำไมดูซึมๆ " เขาก็บอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว เราก็เลยนั่งลงแล้วปลอบเขา จนกลายเป็นว่าเราอยู่กับเขาตลอดทั้งวัน ดูแลเขาทั้งวันจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีใจให้ แล้วเขาก็เหมือนมีใจให้เหมือนกัน เขาก็คุยกับเราทุกวันเลย เราสนิทกันตั้งแต่เข้ารร.มา รู้จักกันมานานแล้ว แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเริ่มมีใจให้เขา ทั้งๆที่เราก็มีแฟนแล้ว ก่อนหน้านั้นประมาน 3เดือนที่แล้ว เราเคยขอเพื่อนคนนี้เป็นแฟน แต่เขาบอกว่า "เอางั้นจริงหรอ?" แต่เราไปดูมาคือเขามีแฟนแล้วเลยไม่ได้ขออีก แฟนคนปัจจุบันของเรา เขาโตกว่าเราจนจะเข้ามหาลัยแล้ว เราก็ไม่อยากทำให้เขาเสียใจ ช่วงที่ผ่านมาเขาขอเราเลิกไป เพราะคิดว่าเราจะกลับไปคบกับแฟนเก่าอีกคน(ไม่ใช่เพื่อนคนนั้นนะ) เราเลยอธิบายทั้งหมดให้ฟัง แล้วเราก็ยังไม่เลิกกัน แต่พักหลังๆมาก่อนที่เขาจะบอกเลิก จนถึงตอนนี้ แฟนเราดูไม่ค่อยแคร์ไม่ค่อยสนใจเราสักเท่าไหร่เลย แต่เราก็พยายามจะเข้าใจว่าไม่ค่อยมีเวลา ได้คุยบ้างไม่คุยบ้าง ต่างจากเพื่อนคนนั้นของเราที่คุยได้ทุกวันอาจจะไม่มากก็ตาม
เราควรจะทำยังไงดี ถ้าเราบอกเลิกแฟนไปมันจะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ? เราคิดเรื่องนี้มาเกือบ1อาทิตย์แล้วก็คิดไม่ออกสักทีว่าต้องทำยังไง มันก่อกวนมากเลย ทำให้เราคิดมาก มันเป็นจริงหรอที่เขาบอกว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด???
แฟนปัจจุบัน ที่รักกัน แต่ไม่เคยเห็นกัน ไม่เคยเจอกัน ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เราทิ้งเขาไม่ได้
เพื่อนสนิท ที่ยังไม่ได้รักกันถึงคำว่าแฟน เจอกันบ่อย สนิทกัน คุยกันทุกวัน แต่เราก็มีใจให้เขา..
ปล. ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นผญ.ล้วนเลยนะคะ