เรื่องของเรามีอยู่ว่า
คือเราย้ายโรงเรียนเรียนต่อม.ปลาย โรงเรียนในเมือง เราเป็นเด็กที่น่าตาค่อนข้างขี้เหร่ เราได้แอบปลื้มพี่ม.6คนหนึ่งพี่เขาเป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนน่าตาดีแบบสาวๆกรี๊ด เรามักจะไปแอบดูที่สนามฟุตบอลตอนพี่เขาซ้อม พยามแอบดูตามระเบียง เราพยามถามชื่อเฟสจากเพื่อนที่รู้ได้ไปขอพี่เขาเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คพี่เขาก็รับเพื่อนตอนนั้นเราดีใจมากแอบส่องเฟสพี่เขาทุกวัน บันทึกทุกรูปที่เป็นพี่เขาสืบที่อยู่เขา เราพยามคิดเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีกว่าเดิม ขยันตั้งใจเรียนเผื่อจะให้มามองเรา สรรหาทุกวิธีที่จะให้ความรักของเราสำเร็จ เลยลองแชททักพี่เขาไปบอกกินข้าวฝันดีบ้าง ตอนนั้นรู้สึกดีเฉยๆนะพี่เขาก็ตอนนะ [บางครั้ง]
ประมาณเดือนพฤศจิกายน พ.ศ2557
ตอนเราอยู่ ม.4 โรงเรียนได้จัดกีฬาใหญ่จตุรมิตรพี่เขาลงแข่งด้วยแหละเราดีใจสุดๆ เชียร์บนแสตนด์เสียงดัง หลังจากนั้นเราได้ตัดสินใจบอกเพื่อนว่าเราชอบพี่เขาพอรู้เท่านั้นเพื่อนพยามตะโกนดังๆเวลาเดินผ่านพี่เขา พี่เขาหันมอง เรารู้สึกอายมากเรารู้ตัวเองว่าเราไม่สวย
เราเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่ะเราคงไม่ได้แค่ชอบมันน่าจะเป็นความรักแล้วแหละ
ประมาณวันศุกร์ที่13กุมภาพันธ์ 2558
โรงเรียนได้จัดงาน ทุกคนมีเดินทาง สติกเกอร์ ภาษาตามคนแบบชอบเราก็มีตั้งใจซื้อให้พี่เขานั้นแหละ เราพยามยามมองหาพี่เขาจะเอากุหลาบไปให้
แต่วันนั้นพี่เขาไปแข่งบอล เรารอนานมาก จนโรงเรียนเริ่มเลิก เลยตัดสินใจกับบ้านดีกว่า กลับมาดราม่าหนักกว่าเดิมเปิดเฟสมาเจอว่าพี่เขากำลังคบกับพี่ห้องเดียวกันแค่พี่เขาไม่ได้ตั้งสถานนะ ไม่ได้โพตให้กัน เราเริ่มรู้สึกเสียใจมาก เราเริ่มต้องทำใจเริ่มแอบมอง ส่องเฟสให้น้อยลง
แต่ทำได้ไม่นานก็กลับมาชอบเหมือนเดิมแอบมองห่างๆที่พี่เขานั่งเรียน เล่นตะกร้อ เล่นบอล ที่เศร้ากว่านั้นจนพี่เขาจบวันสุดท้ายของวันนั้นเราคิดว่าเราต้องบอกพี่เขาให้ได้ว่าเราชอบ เราจึงรวมความเดินเขาไปบอกพี่เขาว่า น้องชอบพี่นะ พี่เขาบอกว่าครับ เลยส่งกุหลาบไปให้แทนความรู้สึก
เพื่อนเลยบอกถ่ายรูปดิ เราเลยมีรูปคู่หนึ่งรูปทั้งๆที่สาวสาวคนอื่นก็มี5555 เราดีใจนะที่ได้บอกไป เรากลับบ้านมาเปิดดูเฟส มีคนโพตยินดีเต็มเลย
ได้แต่ดูไม่กล้าโพตบ้าง หลังจากที่พี่เขาจบไปเปิดเทอมมาเราอยู่ ม.5 แปลกไปจาก ไม่ได้เจอ ไม่ได้ยินเสียง ไม่มีพี่เขาเหมือนเดิม เรายังทักเฟสไปนะ ว่าเรียนที่ไหน ทำอะไรอยู่ ได้คำตอบว่าพี่ได้สอบติดโรงเรียนทหาร.. เราเข้าไปแสดงตวามยินดีเขา เขาบอกขอบคุณครับ หลังจากนั้นทักไปบ่อยๆ จนพี่เขาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้หรอกได้แค่หวังแค่นี้แหละเลยเลิกทักไป แค่ดูเฟสพี่เขาพอ เราเริ่มๆคิดทำใจแล้วแหละ
จนวัน13 ตุลาคม2558
อยู่ดีๆmessenger ได้ดังเริ่มเลื่อนเปิดดูแทบกร๊ดสลบ พี่เขาทักมา ว่า เปนไงบ้าง ..........เงียบ เรานี่อยากรี๊ดลั่นห้องเรียน
เรารีบพิมกับไปสบายดีจ้า จากที่เลิกหวังจนมาหวังอีกรอบเลย55555 ไม่คิดเลยว่าคนที่ชอบทักมา พี่เขาถามว่าเรียนเปนไงยากไหมกินข้าวด้วยนะวันนั้นอมยิ้มทั้งวัน ดีใจที่สุด วันนั้นคุยกันจนบอกฝันดี คิดอีกใจเป็นได้ไงว่ะเพื่อนเขาแกล้งป่าวว่ะ จนมีความหวังอีกรอบ วันหลังเราทักไปก็ตอบนะแต่คุยไม่เหมือนเดิม
วันที่ 10พฤศจิกายน 2558ครบรอบปีแล้วที่แอบชอบข้างเดียว คงแต่เปิดรูปแบบเดิมๆ
วันที่15 พฤศจิกายน 2558
เพื่อนได้ชวนทักเฟสพี่เขาไปอีกครั้งแบบเล่นๆว่าจะตอบใครก่อน สรุปวันนั้นยังไม่ตอบใคร แต่วันต่อมาเพื่อนบอกเขาตอบมา เท่านั้นแหละบ่อน้ำตาแตก
แปลดีเนอะไม่ตอบเรา
****เราเสียใจมากที่สุด เศร้ามากใครคุยก็ไม่อยากพูดแทบไม่อยากกินข้าว เริ่มรู้แล้วตอนนี้มันคงไม่สนุกแล้วมันปีแล้วนะ ไม่มีอะไรดีเลย
มีแต่ความหวังลมแล้งๆบางวันดีใจบางวันร้องไห้เพราะเราคิดตลอดว่าพี่เขาต้องเป็นแฟนเราให้ได้ ตอนนี้เริ่มทำใจพยามตัดใจให้ได้เราต้องทำให้ได้
เลิกวาดฝันคนเดียวได้แล้ว เพราะเราต้องอยู่กับปัจจุบันเปิดโอกาสให้คนที่เขารักเราไม่ต้องไปเปลี่ยนแปลง ไม่ต้องพยามยามฝืนตัวเองแบบบ้าๆ
ส่วนเวลาที่ผ่านมาเราจะเก็บไว้ในความทรงจำที่ได้รู้สึกดีๆกับพี่เขาได้บอกชอบเขาได้พยามดีที่สุดแล้ว
เราเชื่อว่าทุกคนในหวังเรียนต้องเจอความรัก แบบสมหวัง แอบรัก แอบชอบ อกหัก อยู่ที่ว่าเราจะเอาไว้เป็นแรงบรรดาลใจ แรงผลักดันเปลี่ยนตัวเอง
อยากน้อยเราได้สุขใจ ในบางครั้ง
เราเป็นกำลังใจให้นะขอให้ให้สมหวังไม่หวังลมๆแล้งๆแบบเรา
ขอบคุณนะค่ะทีอ่านจบ กระทู้แรก ช่วยแนะนำ ความคิดเห็นได้ค่ะ
ประสบการณ์แอบรักวัยเรียน (อ่านเลย)
คือเราย้ายโรงเรียนเรียนต่อม.ปลาย โรงเรียนในเมือง เราเป็นเด็กที่น่าตาค่อนข้างขี้เหร่ เราได้แอบปลื้มพี่ม.6คนหนึ่งพี่เขาเป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนน่าตาดีแบบสาวๆกรี๊ด เรามักจะไปแอบดูที่สนามฟุตบอลตอนพี่เขาซ้อม พยามแอบดูตามระเบียง เราพยามถามชื่อเฟสจากเพื่อนที่รู้ได้ไปขอพี่เขาเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คพี่เขาก็รับเพื่อนตอนนั้นเราดีใจมากแอบส่องเฟสพี่เขาทุกวัน บันทึกทุกรูปที่เป็นพี่เขาสืบที่อยู่เขา เราพยามคิดเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีกว่าเดิม ขยันตั้งใจเรียนเผื่อจะให้มามองเรา สรรหาทุกวิธีที่จะให้ความรักของเราสำเร็จ เลยลองแชททักพี่เขาไปบอกกินข้าวฝันดีบ้าง ตอนนั้นรู้สึกดีเฉยๆนะพี่เขาก็ตอนนะ [บางครั้ง]
ประมาณเดือนพฤศจิกายน พ.ศ2557
ตอนเราอยู่ ม.4 โรงเรียนได้จัดกีฬาใหญ่จตุรมิตรพี่เขาลงแข่งด้วยแหละเราดีใจสุดๆ เชียร์บนแสตนด์เสียงดัง หลังจากนั้นเราได้ตัดสินใจบอกเพื่อนว่าเราชอบพี่เขาพอรู้เท่านั้นเพื่อนพยามตะโกนดังๆเวลาเดินผ่านพี่เขา พี่เขาหันมอง เรารู้สึกอายมากเรารู้ตัวเองว่าเราไม่สวย
เราเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่ะเราคงไม่ได้แค่ชอบมันน่าจะเป็นความรักแล้วแหละ
ประมาณวันศุกร์ที่13กุมภาพันธ์ 2558
โรงเรียนได้จัดงาน ทุกคนมีเดินทาง สติกเกอร์ ภาษาตามคนแบบชอบเราก็มีตั้งใจซื้อให้พี่เขานั้นแหละ เราพยามยามมองหาพี่เขาจะเอากุหลาบไปให้
แต่วันนั้นพี่เขาไปแข่งบอล เรารอนานมาก จนโรงเรียนเริ่มเลิก เลยตัดสินใจกับบ้านดีกว่า กลับมาดราม่าหนักกว่าเดิมเปิดเฟสมาเจอว่าพี่เขากำลังคบกับพี่ห้องเดียวกันแค่พี่เขาไม่ได้ตั้งสถานนะ ไม่ได้โพตให้กัน เราเริ่มรู้สึกเสียใจมาก เราเริ่มต้องทำใจเริ่มแอบมอง ส่องเฟสให้น้อยลง
แต่ทำได้ไม่นานก็กลับมาชอบเหมือนเดิมแอบมองห่างๆที่พี่เขานั่งเรียน เล่นตะกร้อ เล่นบอล ที่เศร้ากว่านั้นจนพี่เขาจบวันสุดท้ายของวันนั้นเราคิดว่าเราต้องบอกพี่เขาให้ได้ว่าเราชอบ เราจึงรวมความเดินเขาไปบอกพี่เขาว่า น้องชอบพี่นะ พี่เขาบอกว่าครับ เลยส่งกุหลาบไปให้แทนความรู้สึก
เพื่อนเลยบอกถ่ายรูปดิ เราเลยมีรูปคู่หนึ่งรูปทั้งๆที่สาวสาวคนอื่นก็มี5555 เราดีใจนะที่ได้บอกไป เรากลับบ้านมาเปิดดูเฟส มีคนโพตยินดีเต็มเลย
ได้แต่ดูไม่กล้าโพตบ้าง หลังจากที่พี่เขาจบไปเปิดเทอมมาเราอยู่ ม.5 แปลกไปจาก ไม่ได้เจอ ไม่ได้ยินเสียง ไม่มีพี่เขาเหมือนเดิม เรายังทักเฟสไปนะ ว่าเรียนที่ไหน ทำอะไรอยู่ ได้คำตอบว่าพี่ได้สอบติดโรงเรียนทหาร.. เราเข้าไปแสดงตวามยินดีเขา เขาบอกขอบคุณครับ หลังจากนั้นทักไปบ่อยๆ จนพี่เขาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้หรอกได้แค่หวังแค่นี้แหละเลยเลิกทักไป แค่ดูเฟสพี่เขาพอ เราเริ่มๆคิดทำใจแล้วแหละ
จนวัน13 ตุลาคม2558
อยู่ดีๆmessenger ได้ดังเริ่มเลื่อนเปิดดูแทบกร๊ดสลบ พี่เขาทักมา ว่า เปนไงบ้าง ..........เงียบ เรานี่อยากรี๊ดลั่นห้องเรียน
เรารีบพิมกับไปสบายดีจ้า จากที่เลิกหวังจนมาหวังอีกรอบเลย55555 ไม่คิดเลยว่าคนที่ชอบทักมา พี่เขาถามว่าเรียนเปนไงยากไหมกินข้าวด้วยนะวันนั้นอมยิ้มทั้งวัน ดีใจที่สุด วันนั้นคุยกันจนบอกฝันดี คิดอีกใจเป็นได้ไงว่ะเพื่อนเขาแกล้งป่าวว่ะ จนมีความหวังอีกรอบ วันหลังเราทักไปก็ตอบนะแต่คุยไม่เหมือนเดิม
วันที่ 10พฤศจิกายน 2558ครบรอบปีแล้วที่แอบชอบข้างเดียว คงแต่เปิดรูปแบบเดิมๆ
วันที่15 พฤศจิกายน 2558
เพื่อนได้ชวนทักเฟสพี่เขาไปอีกครั้งแบบเล่นๆว่าจะตอบใครก่อน สรุปวันนั้นยังไม่ตอบใคร แต่วันต่อมาเพื่อนบอกเขาตอบมา เท่านั้นแหละบ่อน้ำตาแตก
แปลดีเนอะไม่ตอบเรา
****เราเสียใจมากที่สุด เศร้ามากใครคุยก็ไม่อยากพูดแทบไม่อยากกินข้าว เริ่มรู้แล้วตอนนี้มันคงไม่สนุกแล้วมันปีแล้วนะ ไม่มีอะไรดีเลย
มีแต่ความหวังลมแล้งๆบางวันดีใจบางวันร้องไห้เพราะเราคิดตลอดว่าพี่เขาต้องเป็นแฟนเราให้ได้ ตอนนี้เริ่มทำใจพยามตัดใจให้ได้เราต้องทำให้ได้
เลิกวาดฝันคนเดียวได้แล้ว เพราะเราต้องอยู่กับปัจจุบันเปิดโอกาสให้คนที่เขารักเราไม่ต้องไปเปลี่ยนแปลง ไม่ต้องพยามยามฝืนตัวเองแบบบ้าๆ
ส่วนเวลาที่ผ่านมาเราจะเก็บไว้ในความทรงจำที่ได้รู้สึกดีๆกับพี่เขาได้บอกชอบเขาได้พยามดีที่สุดแล้ว
เราเชื่อว่าทุกคนในหวังเรียนต้องเจอความรัก แบบสมหวัง แอบรัก แอบชอบ อกหัก อยู่ที่ว่าเราจะเอาไว้เป็นแรงบรรดาลใจ แรงผลักดันเปลี่ยนตัวเอง
อยากน้อยเราได้สุขใจ ในบางครั้ง
เราเป็นกำลังใจให้นะขอให้ให้สมหวังไม่หวังลมๆแล้งๆแบบเรา
ขอบคุณนะค่ะทีอ่านจบ กระทู้แรก ช่วยแนะนำ ความคิดเห็นได้ค่ะ