จขกท ปฏิบัติเจริญแบบนี้ เจริญภาวนาทุกลมหายใจเข้า-ออก ทุกอิริยบท4 เดิน ยืน นั่ง นอน
เมื่อใจเป็นสมาธิ ใจจะตื่นรู้ แล้วเอาสติไปแนบใว้ที่ใจตื่นรู้นั้นตลอดเวลา เมื่อมีสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มากระทบ ตา หู จมูก ลิ้น กาย
ย่อมเห็นอาการของใจ ว่าใจมีความอยากไหม ว่าใจมีความไม่อยากไหม ว่าใจมีความยึดมั่นไหม จะเห็นตัณหาภายในใจเช่นนี้แล
เมื่อเห็นตัณหาภายในใจแล้ว ก็ให้เจริญปัญญา อบรมที่ใจตนเอง ว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นดับไปเป็นธรรมดา
เพื่อให้ใจปล่อยวางตัณหา อุปทาน ฝึกเช่นนี้เจริญเช่นนี้ อนุโลม ปฏิโลม กลับไปกลับมา เมื่อใจเกิดปัญญา ใจก็จะปล่อยวางได้ ย่อมว่าง
จากตัณหา เมื่อเจริญมากๆ ทำให้มากๆ จนถึงความเป็นเอง อัตตโนมัติ ก็จะเป็นไปเอง ไม่ต้องควบคุม ไม่ต้องรักษา ใจจะรู้ แล้ววาง รู้แล้ววาง
เป็นไปเอง ไม่มีเจตนา สิ้นทุกข์เอ่ย
ท่านผู้เจริญมีวิธี พิจารณาตัณหา อย่างไร ตรึกตรองในธรรมร่วมกัน
เมื่อใจเป็นสมาธิ ใจจะตื่นรู้ แล้วเอาสติไปแนบใว้ที่ใจตื่นรู้นั้นตลอดเวลา เมื่อมีสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มากระทบ ตา หู จมูก ลิ้น กาย
ย่อมเห็นอาการของใจ ว่าใจมีความอยากไหม ว่าใจมีความไม่อยากไหม ว่าใจมีความยึดมั่นไหม จะเห็นตัณหาภายในใจเช่นนี้แล
เมื่อเห็นตัณหาภายในใจแล้ว ก็ให้เจริญปัญญา อบรมที่ใจตนเอง ว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นดับไปเป็นธรรมดา
เพื่อให้ใจปล่อยวางตัณหา อุปทาน ฝึกเช่นนี้เจริญเช่นนี้ อนุโลม ปฏิโลม กลับไปกลับมา เมื่อใจเกิดปัญญา ใจก็จะปล่อยวางได้ ย่อมว่าง
จากตัณหา เมื่อเจริญมากๆ ทำให้มากๆ จนถึงความเป็นเอง อัตตโนมัติ ก็จะเป็นไปเอง ไม่ต้องควบคุม ไม่ต้องรักษา ใจจะรู้ แล้ววาง รู้แล้ววาง
เป็นไปเอง ไม่มีเจตนา สิ้นทุกข์เอ่ย