ห้ามใจตัวเองไม่ได้

เรื่องมีอยู่ว่า...ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็เข้าวัย18+แล้ว ผมเคยมีแฟนคนนึง เขาน่ารักมาก หลายๆคนรุมตอมยังกะแมลงวัน แต่เขาก็ดันมาเลือกผมสะได้ 555 ก็ผ่านไปแปปๆ เวลาผมอยู่กับเขา เวลาได้ใกล้ชิดเขา หรือทำกิจกรรมต่างๆกับเขา ยกเว้นแบบนั้นอะนะ55 ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยไม่ได้ตื่นเต้นไม่เขิน ผมมองเขาเป็นเพื่อนคนนึงของผม แต่ผมกลับมองผู้ชายบ่อยขึ้นเวลาเจอคนที่หล่อๆน่ารักๆแล้วใจมันเต้นๆเขินๆแปลกๆ ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรมาก ละผมก็เริ่มชัวกับตัวเองละว่า ผมไม่ใช่แน่ๆ มันไม่ใช่ละ  ผมก็เลยขอเลิกกับแฟนโดยอ้างเหตุผลสารพัด ผมกลัวว่าจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ผมกลัวเขาจะเสียใจ เลยขอเลิกกับเขาแต่เขาก็ไม่ได้โกรธผมอะไรเลย ตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่
               ตอนนี้ก็พยายามไม่คุยกะใครแบบจริงจัง กลัวเขาจะชอบ แต่ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากเหมือนอยู่ตัวคนเดียว พ่อแม่ของผมเหมือนจะไม่ชอบเรื่องแบบนี้ด้วย (พ่อเป็นคนเชื้อสายจีน) มีวันนึงกลับมาจากโรงเรียนผมนั่งกินข้าวกับแม่ได้คุยอะไรหลายๆอย่างกับแม่ แล้วจู่ๆแม่ก็เหมือนพูดขึ้นมาว่า แบบมันนานละลืมๆท่ดๆ แบบแม่ถามว่า ผมเป็นหรือเปล่า ผมก็อึ้งๆไปสักครู่นึง แล้วก็บอกว่า ไม่ได้เป็น  แล้วแม่ก็บอกว่าดีแล้วเพราะว่า คนพวกเนี้ยจะมาหลอกลูกไรสักอย่าง แล้วก็บอกว่าอย่าเป็นนะ ให้ฝืนชะตาตัวเอง ผมก็ได้แต่ตอบ คับ ไป เพราะกลัวแม่เสียใจ
               ควรทำไงดี
               Strong ไม่ไหวแล้ว
               กระทู้แรกคับอยากระบายเฉยๆ