แท็กผิดห้อขอภัยด้วยนะคะ
อ่านแล้วตอบเราที ว่าเราผิดอะไร
เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง คือไม่มีใส่สีตีไข่ หรือแต่งเติมอะไรทั้งนั้น ล้าน%
หนเรียกเราให้ไปคุย
ขอย้อนก่อนหน้านั้นสัก 3 วัน
หัวหน้าคนนี้หัวเสียโกรธเรามาก เค้าบอกว่าเราหัวหน้าเค้าต่อหน้าคนไข้
ทำเค้าเสียหน้าเพราะ...
เหตุการณ์วันนั้นคือ...
เรานั่งทำงานตามปกติ ช่วงเข้าคนไข้จะมาใช้บริการเยอะมาก โดยเฉพาะที่ห้องเรา
เพราะห้องเราเปนห้องออกสิทธิ ปกส ให้คนไข้ เพื่อใช้คู่กันในการตรวจ
หน. ได้เอาเอกสารคนไข้ที่กำลังยืนต่อคิวอยู่ มาวางไว้บนโต๊ะเราพร้อมหยิบคิวออก
ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีเอกสารที่เราทำเรียบร้อยแล้ววางเรียงลำดับก่อนหลังอยู่
ซึ่งเอกสารที่ หน. เอามาวางนั้นเปนเอกสารที่ยังไม่ผ่านการตรวจสอบจากเราเลน
(4-5 ฉบับ) ทำให้เรางงกับคิวที่เราเรียงเพราะมันปนกันหมดแล้ว
เราเลยกับ หน ว่า
เรา : หน อย่าเอาเอกสารมาวางคะ ให้คนไข้ถือไว้เลยเพราะเอกสารบนโต๊ะยังเคลียไม่หมดเลย
หน.: วางไปเหอะ นี่ไง เทอก็ทำแบบนี้
เรา : มันรวมกันหมดแล้วคะ ทีนี้นู๋จะรู้ได้ไงว่าอันไหนเรียบร้อยแล้ว
(สีหน้าเราไม่พอใจมากคะ เพราะคนไข้ มาใช้บริการตรวจสอบสิทธิกับเรา ขณะนั้น 07.00-07.30
ทีจำนวน 103 คน /เราซึ่งเปน จนท คนเดียว เราจะเรียกที่ละ 5 หมายเลน 1 คนใช้เวลา 1 นาทีคะ
เราจะเรียกมาทีละ 5 คน )
หน. : อะๆๆ นี่ไงๆ.
เรา : พอเลยคะ พอ เดี๋ยวนู๋ขอจัดการเองคะ
หน. : คนไข้ยืนไม่ไหว
(คนไข้เปนวัยรุ่นคะ ยืนปกติไม่มีทีท่าอะไรเลย เราเหนอยู่
เพราะยืนข้างหน้าเราเพื่อรอเรียกอยู่)
เราแสดงสีหน้าไม่พอใจมาก เพราะเอกสารปกกันหมด
หน.เอาคิวคนรู้จักมาแทรก ทำให้เราโดนคนไข้ที่ต่อคิวมีคิวถืออยู่ต่อว่า
คนไข้ไม่กล้าต่อว่า หน หราหรอกคะ เพราะ รพ เราเปน รพ ทหาร
คนไข้จะกลัว แต่เราเปนแค่พนักงานจะโดนเต็มๆ และบ่อยครั้งมากๆคะ
ที่ผู้มาใช้บริการจะมาว่าเรา ทั้งๆ ที่ หน ก็อยู่ตรงนั้นคะ
หน ไม่มาอธิบายอะไรให้ผู้มาใช้บริการฟังเลย ทั้งๆ ที่ระเบียบนี้ หน เปนคนออกมา
และระเบียบการเปลี่ยนแปลง หน เปลี่ยนทุกอาทิตย์คะ
หลังจากวันนั้น ตอนเย็น หน ไลมาที่พี่อีกคนนึง เค้าสั่งพี่คนนั่นให้เอามาให้เราอ่าน
ข้อความมีว่า"ต่อไปนี้ให้ปฏิบัติตามเค้าสั่ง ห้ามเถียง ถ้าฝ่าฝืนจะเจอดี"
#พี่คนนั้นบอกว่า หน.โกรธมาก ที่หักหน้าเค้าต่อหน้าคนไข้ เยอะๆ
มาวันนีตอน 11.40 เวลาพักของเรา เราก็เจอเลยจ๊ะ
หน. กะเล่นงานเราเต็มที่
หน. : พูดกับผู้มาใช้บริการบลาๆ
เรา : เรามาถึงยืนหน้าโต๊ะ หน้านี่งงหน้าเอ๋อมากๆ
หน : ใช้น้องคนนี้รึป่าว (คือเรางง คือไรว่ะ)
ผู้มาใช่บริการ : (มองหน้าเรา) อืม..ไม่แน่ใจ
เรา : โทษนะคะ คือมีเรื่องอะไรหรา
หน. : อธิบายคนไข้บลาๆ
(เรายืนเอ๋ออยู่)
ผู้มาใช่บริการ : ไม่ใช่น้องคนนี้อ่ะ
ไม่แน่ใจ (เราชะโงกหน้าเพื่อให้คนไข้เห็นชัดๆ)
เรา: นู๋นั่งตรงนี้คนเดียวตั้งแต่ 07.00-07.40 น. ถ้าไม่ใช่นู๋ก็ไม่มีใครแล้วคะ มีอะไรรึป่าวคะ
ผู้มาใช่บริการ : พี่ไม่มีอะไรนะ (ยิ้มให้เรา) พี่แค่สงสัยเฉยๆ
เรา : (พูดพร้อมยิ้ม) คะ พี่มีอะไรสงสัยถามได้เลยคะ
หน. : (ตัดบมพูดเรา) ถามเรื่องราวคนไข้บลาๆ
เรา : (ยกมือขวาขึ้นพร้อมพูดว่า) นู๋ขออณุญาติพูดได้ไหมคะ
หน. : (ชี้หน้าเรา พร้อมหันหน้าคุยกันคนไข้ว่า) นี่ละครับนิสัยเค้าชอบเถียง เค้าเปนคนแบบนี้
เรา : กุนี่อารมณ์ขึ้นเลย กุเถียง
ไร กุงงน่ะ ที่พูดๆๆ มานี่คืออะไร (คิดในใจ)
เรา : นู๋ขออณุญาติพูดได้ไหมคะ ( คือกุอึดอัดมาก กุจะอธิบาย)
หน. : เหมือนเดิม คือชี้หน้าเาพร้อมพูดว่า เค้านี่ผิดแล้วยังไม่รู้ตัว
(คือกุผิด
ไร บอกกูที กูงง แหละกูก็โมโหมาก ควบคุมอารมณ์จะไม่อยู่ละ)
เรา : คือตอนนี้เรายื่นเงียบอย่างเดียว อะอยากพูดไรเชิญ กุจะฟังเฉยๆ เดี๋ยวกุค่อยพูดทีเดียว
หน. : โอเคครับ ไม่เปนไรนะครับ
ผู้มารับบริการ : อ่อ คะๆ (คือผู้มารับบริการดูงง แต่พูดดีคะ)
หน. : อะ เดี๋ยวเทอเข้ามาคุยกับผมในห้อง
เรา : ก็ยังทำหน้าเอ๋ออยู่ ว่าเรื่องอะไร
แต่จับใจความได้ละ
พอเข้าห้อง หน. เราพูดว่า
เรา : นู๋ขออณุญาติพูดได้รึยังคะ
หน. : อ่ะ
เรา : คือคนไข้คนนี้ไม่ได้ผ่านนู๋ แล้วนู๋ก็ไมีได้เจอคนนี้ตั้งแต่เช้า
หน. : อ้าว!!!!! (สีหน้าแบบว่า เสียหน้ามากก ที่ว่าเราต่อหน้าคนไข้สะเต็มที่แต่ไม่ได้ทำอะไรผิด ซึ่งถ้าฟังจริงๆ ตั้งแต่ต้นจะรู้เลยว่าคนไข้บอกว่าไม่ใช่เรา)
ตอนนั้นอารมณ์เราแบบว่าถ้าให้กูพูดและฟังกุตั้งแต่แรกว่าคนที่มีปัญหากับคนไข้ไม่ใช่เรา มันก็จบนานแล้วป่าว ห่าน!!
เรา : อืม
หน. : เงียบ
เรา : แล้วไงคะ (อารมณ์ตอนนี้โกรธมาก) คนไข้คนนี้นู๋จำหน้าไม่ได้เลยคะ เลยไม่เข้าใจว่าไปมีปีญหากันตอนไหน
หน. : คนไข้บอกเทอพูดว่า "ฉันไม่รู้เรื่อง คนไข้ทำกันเอง)
เรา : คนไข้บอกว่าพูดว่า "ฉัน" เลยหราคะ ยิ่งเปนไปไม่ได้ใหญ่ เพราะถึงนู๋จะจำคนไข้ไม่ได้ ต่อให้หยาบคายแค่ไหน นู๋ก็จะไม่พูดว่าฉัน เด็ดขาด มากสุดคือ"นู๋"
(หน.ก็พยายามให้กุผิดอยู่นั่น)
สุดท้าย... หน.เปลี่ยนเรื่องคุยจ้า
เปลี่ยนเรื่องคุย เราก็ยังงง อยู่
สรุปคือเราทำอะไรผิด คนไข้ก็ยืนยันว่าไม่ใช่เรา และเราก็ยืนยันว่าคนไข้คนนี้ไม่ได้ผ่านเรา
😡
รบกวนช่วยอ่าน แล้วบอกเราทีว่าเราผิดอะไรคะ
อ่านแล้วตอบเราที ว่าเราผิดอะไร
เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง คือไม่มีใส่สีตีไข่ หรือแต่งเติมอะไรทั้งนั้น ล้าน%
หนเรียกเราให้ไปคุย
ขอย้อนก่อนหน้านั้นสัก 3 วัน
หัวหน้าคนนี้หัวเสียโกรธเรามาก เค้าบอกว่าเราหัวหน้าเค้าต่อหน้าคนไข้
ทำเค้าเสียหน้าเพราะ...
เหตุการณ์วันนั้นคือ...
เรานั่งทำงานตามปกติ ช่วงเข้าคนไข้จะมาใช้บริการเยอะมาก โดยเฉพาะที่ห้องเรา
เพราะห้องเราเปนห้องออกสิทธิ ปกส ให้คนไข้ เพื่อใช้คู่กันในการตรวจ
หน. ได้เอาเอกสารคนไข้ที่กำลังยืนต่อคิวอยู่ มาวางไว้บนโต๊ะเราพร้อมหยิบคิวออก
ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีเอกสารที่เราทำเรียบร้อยแล้ววางเรียงลำดับก่อนหลังอยู่
ซึ่งเอกสารที่ หน. เอามาวางนั้นเปนเอกสารที่ยังไม่ผ่านการตรวจสอบจากเราเลน
(4-5 ฉบับ) ทำให้เรางงกับคิวที่เราเรียงเพราะมันปนกันหมดแล้ว
เราเลยกับ หน ว่า
เรา : หน อย่าเอาเอกสารมาวางคะ ให้คนไข้ถือไว้เลยเพราะเอกสารบนโต๊ะยังเคลียไม่หมดเลย
หน.: วางไปเหอะ นี่ไง เทอก็ทำแบบนี้
เรา : มันรวมกันหมดแล้วคะ ทีนี้นู๋จะรู้ได้ไงว่าอันไหนเรียบร้อยแล้ว
(สีหน้าเราไม่พอใจมากคะ เพราะคนไข้ มาใช้บริการตรวจสอบสิทธิกับเรา ขณะนั้น 07.00-07.30
ทีจำนวน 103 คน /เราซึ่งเปน จนท คนเดียว เราจะเรียกที่ละ 5 หมายเลน 1 คนใช้เวลา 1 นาทีคะ
เราจะเรียกมาทีละ 5 คน )
หน. : อะๆๆ นี่ไงๆ.
เรา : พอเลยคะ พอ เดี๋ยวนู๋ขอจัดการเองคะ
หน. : คนไข้ยืนไม่ไหว
(คนไข้เปนวัยรุ่นคะ ยืนปกติไม่มีทีท่าอะไรเลย เราเหนอยู่
เพราะยืนข้างหน้าเราเพื่อรอเรียกอยู่)
เราแสดงสีหน้าไม่พอใจมาก เพราะเอกสารปกกันหมด
หน.เอาคิวคนรู้จักมาแทรก ทำให้เราโดนคนไข้ที่ต่อคิวมีคิวถืออยู่ต่อว่า
คนไข้ไม่กล้าต่อว่า หน หราหรอกคะ เพราะ รพ เราเปน รพ ทหาร
คนไข้จะกลัว แต่เราเปนแค่พนักงานจะโดนเต็มๆ และบ่อยครั้งมากๆคะ
ที่ผู้มาใช้บริการจะมาว่าเรา ทั้งๆ ที่ หน ก็อยู่ตรงนั้นคะ
หน ไม่มาอธิบายอะไรให้ผู้มาใช้บริการฟังเลย ทั้งๆ ที่ระเบียบนี้ หน เปนคนออกมา
และระเบียบการเปลี่ยนแปลง หน เปลี่ยนทุกอาทิตย์คะ
หลังจากวันนั้น ตอนเย็น หน ไลมาที่พี่อีกคนนึง เค้าสั่งพี่คนนั่นให้เอามาให้เราอ่าน
ข้อความมีว่า"ต่อไปนี้ให้ปฏิบัติตามเค้าสั่ง ห้ามเถียง ถ้าฝ่าฝืนจะเจอดี"
#พี่คนนั้นบอกว่า หน.โกรธมาก ที่หักหน้าเค้าต่อหน้าคนไข้ เยอะๆ
มาวันนีตอน 11.40 เวลาพักของเรา เราก็เจอเลยจ๊ะ
หน. กะเล่นงานเราเต็มที่
หน. : พูดกับผู้มาใช้บริการบลาๆ
เรา : เรามาถึงยืนหน้าโต๊ะ หน้านี่งงหน้าเอ๋อมากๆ
หน : ใช้น้องคนนี้รึป่าว (คือเรางง คือไรว่ะ)
ผู้มาใช่บริการ : (มองหน้าเรา) อืม..ไม่แน่ใจ
เรา : โทษนะคะ คือมีเรื่องอะไรหรา
หน. : อธิบายคนไข้บลาๆ
(เรายืนเอ๋ออยู่)
ผู้มาใช่บริการ : ไม่ใช่น้องคนนี้อ่ะ
ไม่แน่ใจ (เราชะโงกหน้าเพื่อให้คนไข้เห็นชัดๆ)
เรา: นู๋นั่งตรงนี้คนเดียวตั้งแต่ 07.00-07.40 น. ถ้าไม่ใช่นู๋ก็ไม่มีใครแล้วคะ มีอะไรรึป่าวคะ
ผู้มาใช่บริการ : พี่ไม่มีอะไรนะ (ยิ้มให้เรา) พี่แค่สงสัยเฉยๆ
เรา : (พูดพร้อมยิ้ม) คะ พี่มีอะไรสงสัยถามได้เลยคะ
หน. : (ตัดบมพูดเรา) ถามเรื่องราวคนไข้บลาๆ
เรา : (ยกมือขวาขึ้นพร้อมพูดว่า) นู๋ขออณุญาติพูดได้ไหมคะ
หน. : (ชี้หน้าเรา พร้อมหันหน้าคุยกันคนไข้ว่า) นี่ละครับนิสัยเค้าชอบเถียง เค้าเปนคนแบบนี้
เรา : กุนี่อารมณ์ขึ้นเลย กุเถียง
เรา : นู๋ขออณุญาติพูดได้ไหมคะ ( คือกุอึดอัดมาก กุจะอธิบาย)
หน. : เหมือนเดิม คือชี้หน้าเาพร้อมพูดว่า เค้านี่ผิดแล้วยังไม่รู้ตัว
(คือกุผิด
เรา : คือตอนนี้เรายื่นเงียบอย่างเดียว อะอยากพูดไรเชิญ กุจะฟังเฉยๆ เดี๋ยวกุค่อยพูดทีเดียว
หน. : โอเคครับ ไม่เปนไรนะครับ
ผู้มารับบริการ : อ่อ คะๆ (คือผู้มารับบริการดูงง แต่พูดดีคะ)
หน. : อะ เดี๋ยวเทอเข้ามาคุยกับผมในห้อง
เรา : ก็ยังทำหน้าเอ๋ออยู่ ว่าเรื่องอะไร
แต่จับใจความได้ละ
พอเข้าห้อง หน. เราพูดว่า
เรา : นู๋ขออณุญาติพูดได้รึยังคะ
หน. : อ่ะ
เรา : คือคนไข้คนนี้ไม่ได้ผ่านนู๋ แล้วนู๋ก็ไมีได้เจอคนนี้ตั้งแต่เช้า
หน. : อ้าว!!!!! (สีหน้าแบบว่า เสียหน้ามากก ที่ว่าเราต่อหน้าคนไข้สะเต็มที่แต่ไม่ได้ทำอะไรผิด ซึ่งถ้าฟังจริงๆ ตั้งแต่ต้นจะรู้เลยว่าคนไข้บอกว่าไม่ใช่เรา)
ตอนนั้นอารมณ์เราแบบว่าถ้าให้กูพูดและฟังกุตั้งแต่แรกว่าคนที่มีปัญหากับคนไข้ไม่ใช่เรา มันก็จบนานแล้วป่าว ห่าน!!
เรา : อืม
หน. : เงียบ
เรา : แล้วไงคะ (อารมณ์ตอนนี้โกรธมาก) คนไข้คนนี้นู๋จำหน้าไม่ได้เลยคะ เลยไม่เข้าใจว่าไปมีปีญหากันตอนไหน
หน. : คนไข้บอกเทอพูดว่า "ฉันไม่รู้เรื่อง คนไข้ทำกันเอง)
เรา : คนไข้บอกว่าพูดว่า "ฉัน" เลยหราคะ ยิ่งเปนไปไม่ได้ใหญ่ เพราะถึงนู๋จะจำคนไข้ไม่ได้ ต่อให้หยาบคายแค่ไหน นู๋ก็จะไม่พูดว่าฉัน เด็ดขาด มากสุดคือ"นู๋"
(หน.ก็พยายามให้กุผิดอยู่นั่น)
สุดท้าย... หน.เปลี่ยนเรื่องคุยจ้า
เปลี่ยนเรื่องคุย เราก็ยังงง อยู่
สรุปคือเราทำอะไรผิด คนไข้ก็ยืนยันว่าไม่ใช่เรา และเราก็ยืนยันว่าคนไข้คนนี้ไม่ได้ผ่านเรา
😡