ตามหัวข้อกระทู้เลย คือเราไม่เข้าใจตัวเอง แต่เราไม่อยากบอกเพื่อนหรือคนใกล้ตัวแล้ว เรารู้สึกทุกข์ใจ
คือเราเลิกกับแฟนมาตอนนี้ก็ 5 เดือน แล้ว ก็ยอมรับว่าเหงา
เรามีคนมาคุยมาจีบ คือ คนนี้เป็นรุ่นน้อง อยู่ไกลกัน เขาก็คอยทักมาหาทุกวัน บอกว่ารักเราจริงๆแม้ว่าเราจะไม่มีท่าทีจะชอบน้องเขาเลย น้องเขาก็บอกจะรอ แต่เราไม่ชอบลักษณะการพูดของเขาคือ เวลาเราลองปรึกษาเรื่องปัญหาชีวิต คือเราอยู่มหาลัย ปัญหาเยอะมากจริงๆ แล้วน้องเขาให้เหตุผล และข้อคิดกับเราไม่ได้ เราเป็นคนชอบฟังเหตุผลอ่า เหมือนเขาอยากทำให้เราขำ ไม่คิดมากแต่เรากลับมองว่ามันเหมือนเขามาตลกเรื่องของเราแล้วก็แบบไม่ใส่ใจอ่า มันชั่งมันไม่ได้อ่า แต่แล้วจุดนึง เราเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเราก็ยุเรา ว่าน้องเขาน่าตาดี ก็ดีกับเรา นูนนี่ ทำไมไม่ชอบน้องเขา จนมันมีคำนึงที่เขาบอกว่า " จะหาผู้ชายที่รักเราจริงๆมันยากนะเว้ย ถ้ามีผู้ชายคนไหนที่รักเราจริงๆก็อย่าให้เขาหลุดมือเราไป "
แต่ ณ วันนี้ แฟนเก่าเราเปลี่ยนรูป เราก็เข้าไปดู เราไม่กล้าลบรูปแฟนเก่าเราออกจากโซเชี่ยว เราเห็นรูปในเฟสแฟนเก่า ถ่ายรูปคู่กับแฟนใหม่ของเขา เราก็รู้สึกแบบ ถ้าเรามีใครอีกคนแล้วเขาก็จากเราไปแบบนี้ เรายังอยากเสียใจแบบนี้อีกหรอ มันรู้สึกได้เองเลยว่า วันนั้นเราทำเพื่อเขา รั้งให้เขาอยู่ ยอมทุกอย่าง ทำทุกทาง แต่..... เขาก็ไปและมีใครอีกคนทันที มันทำให้คิดว่า หรือว่าการที่เราเป็นแบบนี้
เราลืมเขาไม่ได้
หน้าตาเราก็ไม่ได้ดี คนในมหาลัยก็ไม่ได้มีใครมาจีบ สิ่งนึงที่เพื่อนที่มหาลัยบอกเราคือ " กูแค่คบให้มันเป็นสีสันชีวิต กุไม่ได้คิดจะจริงจัง " หรือว่า " กูว่าอยู่เป็นโสด และใช้ชีวิตมหาลัยให้สนุก กูว่ามันคุ้มกว่าที่กูต้องมีภาระนะ " เราก็เลยชอบถามพวกมันว่า แล้วเมื่อไหร่จะจริงจังสักที เราจะได้เปิดใจ มันก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้ แต่มันก็มีคนนึงที่บอกว่า " ถ้าเจอคนที่ใช่กูก็คงไม่ปล่อยเขาไปเช่นกัน "
แต่เราก็ไม่ได้ตายด้านน้า เราก็ยังชอบไปดู กระทู้แนะนำวิศวะ หรือ แท็คในทวิตเตอร์ หรือเด็กที่มหาลัยเราก็ยังตื่นเต้นกับสิ่งแบบนั้น แต่สิ่งที่มาคู่กับสิ่งเหล่านี้คือ มันเป็นไปไม่ได้ในโลกความจริงไง เราเลยยังอยู่กับสิ่งพวกนี้ได้ ฮาๆ
เราแค่อยากจะลองปรึกษา ว่า
เราควรปล่อยน้องเขาไปดีมั้ย ให้เขาไปเจอคนที่ดี หรือ ต้องเปิดใจ ทั้งที่เรายังรู้สึกแบบนี้อยู่ แต่เปิดใจมันก็คุยกันได้แค่ในโทรศัพท์ เพราะเราอยู่ไกลกัน เราก็กลัวอีกเช่นกันว่ารักมันจะแพ้ระยะทางอย่างความรักที่ผ่านมา และอีกอย่าง น้องเขาน่าตาดี คนน่าตาดีก็มักจะมีคนสนใจเยอะ มันก็เป็นต้นเหตุของมือที่สาม
ถ้าเราเลือกคบคนที่น่าตาธรรมดา น่าตาไม่ได้ถูกใจใคร เพราะใจจริงเราอยากจะคบกันที่นิสัยกับความจริงใจ มันจะมีโอกาสที่จะคบกันยืนยาวกว่าใช่มั้ย เราคิดถูกหรือป่าว
หรือว่า
เราควรจะอยู่คนเดียวอย่างนี้แหละ เหงาบ้าง เศร้าบ้าง แต่ก็ดีกว่าต้องไปเสียใจแบบนั้นอีก เราเองก็จริงจังกับความรักมากๆ ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ เพราะเรายังไม่โตพอ อะไรอะไรที่มันมั่นคงมันเลยยังไม่มา ความรักก็เช่นกัน
ถ้าใครมีอะไรแนะนำ ให้เราคิดได้ เราก็ขอบคุณมากๆ จะหลังไมค์ก็ได้ ทุกวันนี้เรานั่งอ่านหนังสือคำคมการใช้ชีวิตหนักมาก
มันเลยเป็นคำถามกับตัวเราเหมือนชื่อกระทู้ที่ว่า ตกลงแล้วเราไม่อยากเริ่มใหม่ หรือจริงๆ เรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้
ปอลอลิง. ถ้าคุณรู้สึกว่าอ่านแล้วเหมือนว่าเพื่อนคุณกำลังตั้งกระทู้ อย่าไปถามเขาเลยนะ เขาคงไม่อยากให้คุณรู้ว่าเขาตั้ง
ไม่อยากเริ่มใหม่หรือว่าลืมเขาไม่ได้
คือเราเลิกกับแฟนมาตอนนี้ก็ 5 เดือน แล้ว ก็ยอมรับว่าเหงา
เรามีคนมาคุยมาจีบ คือ คนนี้เป็นรุ่นน้อง อยู่ไกลกัน เขาก็คอยทักมาหาทุกวัน บอกว่ารักเราจริงๆแม้ว่าเราจะไม่มีท่าทีจะชอบน้องเขาเลย น้องเขาก็บอกจะรอ แต่เราไม่ชอบลักษณะการพูดของเขาคือ เวลาเราลองปรึกษาเรื่องปัญหาชีวิต คือเราอยู่มหาลัย ปัญหาเยอะมากจริงๆ แล้วน้องเขาให้เหตุผล และข้อคิดกับเราไม่ได้ เราเป็นคนชอบฟังเหตุผลอ่า เหมือนเขาอยากทำให้เราขำ ไม่คิดมากแต่เรากลับมองว่ามันเหมือนเขามาตลกเรื่องของเราแล้วก็แบบไม่ใส่ใจอ่า มันชั่งมันไม่ได้อ่า แต่แล้วจุดนึง เราเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเราก็ยุเรา ว่าน้องเขาน่าตาดี ก็ดีกับเรา นูนนี่ ทำไมไม่ชอบน้องเขา จนมันมีคำนึงที่เขาบอกว่า " จะหาผู้ชายที่รักเราจริงๆมันยากนะเว้ย ถ้ามีผู้ชายคนไหนที่รักเราจริงๆก็อย่าให้เขาหลุดมือเราไป "
แต่ ณ วันนี้ แฟนเก่าเราเปลี่ยนรูป เราก็เข้าไปดู เราไม่กล้าลบรูปแฟนเก่าเราออกจากโซเชี่ยว เราเห็นรูปในเฟสแฟนเก่า ถ่ายรูปคู่กับแฟนใหม่ของเขา เราก็รู้สึกแบบ ถ้าเรามีใครอีกคนแล้วเขาก็จากเราไปแบบนี้ เรายังอยากเสียใจแบบนี้อีกหรอ มันรู้สึกได้เองเลยว่า วันนั้นเราทำเพื่อเขา รั้งให้เขาอยู่ ยอมทุกอย่าง ทำทุกทาง แต่..... เขาก็ไปและมีใครอีกคนทันที มันทำให้คิดว่า หรือว่าการที่เราเป็นแบบนี้เราลืมเขาไม่ได้
หน้าตาเราก็ไม่ได้ดี คนในมหาลัยก็ไม่ได้มีใครมาจีบ สิ่งนึงที่เพื่อนที่มหาลัยบอกเราคือ " กูแค่คบให้มันเป็นสีสันชีวิต กุไม่ได้คิดจะจริงจัง " หรือว่า " กูว่าอยู่เป็นโสด และใช้ชีวิตมหาลัยให้สนุก กูว่ามันคุ้มกว่าที่กูต้องมีภาระนะ " เราก็เลยชอบถามพวกมันว่า แล้วเมื่อไหร่จะจริงจังสักที เราจะได้เปิดใจ มันก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้ แต่มันก็มีคนนึงที่บอกว่า " ถ้าเจอคนที่ใช่กูก็คงไม่ปล่อยเขาไปเช่นกัน "
แต่เราก็ไม่ได้ตายด้านน้า เราก็ยังชอบไปดู กระทู้แนะนำวิศวะ หรือ แท็คในทวิตเตอร์ หรือเด็กที่มหาลัยเราก็ยังตื่นเต้นกับสิ่งแบบนั้น แต่สิ่งที่มาคู่กับสิ่งเหล่านี้คือ มันเป็นไปไม่ได้ในโลกความจริงไง เราเลยยังอยู่กับสิ่งพวกนี้ได้ ฮาๆ
เราแค่อยากจะลองปรึกษา ว่า
เราควรปล่อยน้องเขาไปดีมั้ย ให้เขาไปเจอคนที่ดี หรือ ต้องเปิดใจ ทั้งที่เรายังรู้สึกแบบนี้อยู่ แต่เปิดใจมันก็คุยกันได้แค่ในโทรศัพท์ เพราะเราอยู่ไกลกัน เราก็กลัวอีกเช่นกันว่ารักมันจะแพ้ระยะทางอย่างความรักที่ผ่านมา และอีกอย่าง น้องเขาน่าตาดี คนน่าตาดีก็มักจะมีคนสนใจเยอะ มันก็เป็นต้นเหตุของมือที่สาม
ถ้าเราเลือกคบคนที่น่าตาธรรมดา น่าตาไม่ได้ถูกใจใคร เพราะใจจริงเราอยากจะคบกันที่นิสัยกับความจริงใจ มันจะมีโอกาสที่จะคบกันยืนยาวกว่าใช่มั้ย เราคิดถูกหรือป่าว
หรือว่าเราควรจะอยู่คนเดียวอย่างนี้แหละ เหงาบ้าง เศร้าบ้าง แต่ก็ดีกว่าต้องไปเสียใจแบบนั้นอีก เราเองก็จริงจังกับความรักมากๆ ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ เพราะเรายังไม่โตพอ อะไรอะไรที่มันมั่นคงมันเลยยังไม่มา ความรักก็เช่นกัน
ถ้าใครมีอะไรแนะนำ ให้เราคิดได้ เราก็ขอบคุณมากๆ จะหลังไมค์ก็ได้ ทุกวันนี้เรานั่งอ่านหนังสือคำคมการใช้ชีวิตหนักมาก
มันเลยเป็นคำถามกับตัวเราเหมือนชื่อกระทู้ที่ว่า ตกลงแล้วเราไม่อยากเริ่มใหม่ หรือจริงๆ เรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้
ปอลอลิง. ถ้าคุณรู้สึกว่าอ่านแล้วเหมือนว่าเพื่อนคุณกำลังตั้งกระทู้ อย่าไปถามเขาเลยนะ เขาคงไม่อยากให้คุณรู้ว่าเขาตั้ง