จขกท คบกับแฟนมาตั้งแต่ปี 1 แต่เราอยู่คนละมหาวิทยาลัยนะคะ
เราเป็นเพื่อนกันมาตอนมอปลาย รู้ข้อดีข้อด้อยกันหมด
(จริงๆจีบกันไปมาอยู่ 3 ปี แล้วก็ใช้คำว่าแฟนอีก 3 ปีค่ะ)
ชีวิตรัก6ปีนี้มีความสุขมากค่ะ เขาเสมอต้นเสมอปลายทุกอย่าง ทุกวัน
ไปเที่ยวด้วยกันมาเยอะมาก ขึ้นเหนือลงใต้ ปีละ 5-6 ครั้ง
ความรักช่างหวานชื่น เขาเป็นทั้งเพื่อนทั้งแฟน เป็นคนดีมากๆ และหลายคนชื่นชม
เราเหมือนเติบโตมาด้วยกัน
จนเมื่อสองเดือนที่แล้วเขามาสารภาพกับเราเองว่าชอบผู้หญิงคนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน
แต่ความผิดชอบชั่วดีบอกเขาว่า ทำไม่ได้ ทำไม่ลง
เราช็อคมาก คนที่แสนดีของเรา ที่ไม่เคยมีเรื่องผญ ให้กังวลใจ มาพูดแบบนี้
เราร้องไห้หนักมาก แล้วเขาก็บอกว่าไม่ต้องกลัวนะ เขารู้สึกผิด เขาจะพยายามลดลง
หลังจากนั้นเราก็เตรียมใจมากขึ้น รอดูกันไป เขาพูดอะไรเราก็เชื่อใจ
เขายังดีกับเราเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ แต่บางอาการมันก็น่าสงสัย แต่เรารักและเชื่อใจ ก็เลยยังไม่โวยวายอะไร
จนวันนึงอะไรดลใจให้เราขอดูมือถือเขาก็ไม่รู้ เขาก็ให้เราดูง่ายๆ เพราะปกติเขาเป็นคนไม่กล้าปฏิเสธเราถ้าเราขออะไร
แล้วเราก็เจอไลน์ที่เขาคุยกันอยู่ค่ะ โอ้พระเจ้า คนที่แสนดีของฉันนน
แอบจีบผญ คนนั้นอยู่เรื่อยๆค่ะ
หยอดกันไปหยอดกันมา ความสัมพันธ์น่าตื่นเต้นยิ่งนัก
นางคนนั้นก็เป็นคนที่เรารู้จักนะคะ เป็นรุ่นพี่ เคยฝากขนมมาให้เรากินด้วย เคยไปเจอหน้าบ่อยๆ เคยคุยกัน
ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังจริงๆค่ะ แฟนที่เรารักและเชื่อในความดีเขามาตลอดดูเป็นคนอื่นไปทันที
พี่ผู้หญิงที่เรานับถือ ศรัทธา มันก็แอบคุยเล่นกับแฟนเราค่ะ ... รู้สึกเหมือนถูกแทง
จากตอนนั้นเราคิดเลิกเลยค่ะ เราชอค ชาไปหมด นั่งตัวสั่นน้ำตาไหล
นิสัยเราไม่โวยวาย ไม่ด่าหยาบคายใส่อยู่แล้ว เราไม่พูดอะไรเลย และไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
รีบวิ่งมาขึ้นรถกลับบ้าน กลัวว่าถ้ายอมฟังต่อแล้วจะยอมให้มันโกหกต่อไป
เรามองว่าเราให้โอกาสเขาแล้ว แต่เขาใช้โอกาสนี้จีบผญ คนนั้นต่อ ไม่ได้ทำให้ลดลงตามที่เคยสัญญา
พอต่อมาเขาไลน์มาง้อสองวัน(เราบลอคเบอร์) ย้ำแต่ว่าให้เราเป็นที่หนึ่ง แต่ไม่มีคำพูดว่าจะเลิกยุ่งกับนางคนนั้นนะคะ
เราด่ากลับไป คงด่าแรงมั้ง เขาโมโหค่ะ เลยแบบ ไม่ง้อเราต่อเลย บอกว่างั้นก็ลองห่างกันไปละกัน
ไอ้เราก็อ่อนแอ นี่
ไม่ง้อกุแล้วหรอ อย่าทิ้งกุนะ กุอยู่ไม่ได้แน่ๆ
เราก็โทรไปแทน เขาบอกจะคุยอะไรอีก เมื่อตอนแรกเขาอยากคุยแล้วเราไม่ยอมคุยนิ่
เขาขอเวลาดูสักเดือนนึง ขอถามใจตัวเองดูว่าจะเอายังไง
อิเราก็รักค่ะ ยอมมัน โอเค จะรอดูนะ ยังแอบหวังว่าความดีความผูกพันของเราจะดึงเขากลับมา
แต่6ปีไม่มีความหมายค่ะ มันยังคงใช้ชีวิตปกติ มีการบอกว่า "ไม่ต้องกลัวนะ เราอาจจะกลับมาหาเธอ"
ช่างเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัวอะไรขนาดนั้น ผู้หญิงที่อยู่เคียงข้าง
มา6ปีกลายเป็นตัวเลือกไปแล้วซะงั้น
เราก็อ่อนแอ ร้องห่มร้องไห้กับคนที่บ้าน กับเพื่อนๆ มึดมนไปหมด
หลายคนบอกว่าแล้วเราจะไปเป็นตัวเลือกให้มันทำไม ถ้ามันรักเราจริง มันแก้ปัญหาแล้ว
ไม่ต้องมาดึงรั้งกันแบบนี้ ถ้ามันจีบคนนั้นติด มันก็เขี่ยแกทิ้งแล้ว และมันหมดรักแกตั้งแต่มันจีบไอ้พี่นั่นแล้ว
ไอ้เราก็เลยได้สติโทรไปบอกเลยว่าไม่รอหรอกเดือนนึงอ่ะ เลิกเลย ถ้าเรารักกันจริงเดี๋ยวก็ได้กลับมารักกันเอง
เขาก็ร้องไห้ ไม่รู้ร้องจริงไหมนะคะ บอกว่าไม่เอา ไม่เลิก ไหนบอกจะไปญี่ปุ่นด้วยกันไง มัลดีฟล่ะ ตั๋วเครื่องบินเชียงใหม่ก็ซื้อแล้ว
(ในใจแบบ อิห่าาา
บอกว่ารัก แต่ไม่แก้ปัญหาเลย)
หลังจากคืนนั้นวางสายไป เขาก็หายสาบสูญค่ะ
มีแค่ส่งเมล์มาบอกว่า เรารักเทอมากๆนะ (เพราะเราบลอคเบอร์บลอคทุกอย่างหมด)
ผ่านมาเจ็ดวันแล้ว เราร้องไห้ทรมานทุกวัน คิดถึงมาก มากมาก
แต่แล้วเขาก็หายไปเลยค่ะ เราเข้าไปดูเฟสเขา ก็ยังเห็นเขาค้นชื่อผญ คนนั้น ฟังเพลงแนวอินเลิฟในยูทูปอยู่ (เราsign in account เขาไว้)
ยิ่งดูยิ่งเจ็บ
แล้วเมื่อวานก็มีเหตุให้เราได้คุยกันค่ะ เขาให้พี่สาวเขาโทรมาบอกเราว่าให้โทรกลับด่วน
เราก็ตกใจ นึกว่าเป็นอะไร ที่แท้เขาถามว่าเราไปบอกแม่เขาเหรอว่าเราเลิกกันแล้ว
เพราเหมือนแม่เขาไปด่าเขาแรงมาก เขาก็ถามด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด และวางสายใส่เราด้วย
คือแบบ 7 วันนี้กุร้องไห้ทุกวัน แต่
โทรมาพูดฉอดๆๆ ไม่มีการขอโทษ ไม่ถามว่าเป็นไงบ้าง แล้วยังวางสายใส่
ซึ่งปกติคบกันมา 6 ปี ไม่เคยวางสายใส่เราเลยค่ะ (ขอไม่เล่าเรื่องแม่เขานะคะ เพราะยาวมาก)
ที่สำคัญมันไม่ใช่รักแท้แพ้ใกล้ชิดนะคะ เพราะเราเจอกันทุกวันค่ะ ย้ำเลยว่าทุกวัน
จขกท งง มาก ตึบไปหมด แค่สัปดาห์เดียว ทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
เราก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ ทำได่แต่พยายามตั้งสติ แล้วคิดซะว่าเขาตายไปแล้ว คนที่แสนดีตายไปแล้ว
พยายามบอกตัวเองว่าอย่างน้อยเราก็รู้เร็ว และไม่ตาบอดยอมคบเขาต่อ ยอมเจ็บแล้วจบทีเดียว
แต่ว่ามันช่างผ่านไปยากเย็นมากค่ะ แต่ละวันต้องฟังธรรมะกรอกหู ไม่งั้นไม่เป็นอันทำงาน
พยายามหาอะไรจรรโลงใจอ่าน อยู่กับเพื่อนๆ
จขกท อายุ 23 ค่ะ ทำงานด้วย แล้วกำลังเรียนปอโท แล้วอาทิตย์หน้าจะต้องไป business trip ต่างประเทศ
ชีวิตช่วงนี้งานหนักมาก เรียนหนักมาก แต่เรื่องความรักมันทำเราชาไปหมดเลยค่ะ
เผลอใจลอย เผลองานผิด น้ำตาไหลเอง เราทำได้แต่บอกตัวเองให้อดทน ให้ผ่าน business trip ไปก่อน
แล้วจะกลับมาลางานไปปฏิบัติธรรม หวังว่าตัวเองจะให้อภัยเขาได้ และฟื้นตัวให้เร็วที่สุด
(ปกติจขกท ชอบปฏิบัติธรรมค่ะ แต่ทิ้งไปเพราะตอนมีความรักเข้ามา)
รู้ว่าเรื่องของเรามันอาจยังดูเด็กๆกว่าคนอื่น เพราะอายุยังน้อย
แต่มันนักหนามากในชีวิตเราค่ะ 6 ปีมันคงลืมไม่ลง คงทำได้แต่ต้องยอมรับความจริง
ขอกำลังใจทีนะคะ TT
ความรัก 6 ปีเพิ่งพังทลายไป ขอกำลังใจทีค่ะ
เราเป็นเพื่อนกันมาตอนมอปลาย รู้ข้อดีข้อด้อยกันหมด
(จริงๆจีบกันไปมาอยู่ 3 ปี แล้วก็ใช้คำว่าแฟนอีก 3 ปีค่ะ)
ชีวิตรัก6ปีนี้มีความสุขมากค่ะ เขาเสมอต้นเสมอปลายทุกอย่าง ทุกวัน
ไปเที่ยวด้วยกันมาเยอะมาก ขึ้นเหนือลงใต้ ปีละ 5-6 ครั้ง
ความรักช่างหวานชื่น เขาเป็นทั้งเพื่อนทั้งแฟน เป็นคนดีมากๆ และหลายคนชื่นชม
เราเหมือนเติบโตมาด้วยกัน
จนเมื่อสองเดือนที่แล้วเขามาสารภาพกับเราเองว่าชอบผู้หญิงคนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน
แต่ความผิดชอบชั่วดีบอกเขาว่า ทำไม่ได้ ทำไม่ลง
เราช็อคมาก คนที่แสนดีของเรา ที่ไม่เคยมีเรื่องผญ ให้กังวลใจ มาพูดแบบนี้
เราร้องไห้หนักมาก แล้วเขาก็บอกว่าไม่ต้องกลัวนะ เขารู้สึกผิด เขาจะพยายามลดลง
หลังจากนั้นเราก็เตรียมใจมากขึ้น รอดูกันไป เขาพูดอะไรเราก็เชื่อใจ
เขายังดีกับเราเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ แต่บางอาการมันก็น่าสงสัย แต่เรารักและเชื่อใจ ก็เลยยังไม่โวยวายอะไร
จนวันนึงอะไรดลใจให้เราขอดูมือถือเขาก็ไม่รู้ เขาก็ให้เราดูง่ายๆ เพราะปกติเขาเป็นคนไม่กล้าปฏิเสธเราถ้าเราขออะไร
แล้วเราก็เจอไลน์ที่เขาคุยกันอยู่ค่ะ โอ้พระเจ้า คนที่แสนดีของฉันนน
หยอดกันไปหยอดกันมา ความสัมพันธ์น่าตื่นเต้นยิ่งนัก
นางคนนั้นก็เป็นคนที่เรารู้จักนะคะ เป็นรุ่นพี่ เคยฝากขนมมาให้เรากินด้วย เคยไปเจอหน้าบ่อยๆ เคยคุยกัน
ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังจริงๆค่ะ แฟนที่เรารักและเชื่อในความดีเขามาตลอดดูเป็นคนอื่นไปทันที
พี่ผู้หญิงที่เรานับถือ ศรัทธา มันก็แอบคุยเล่นกับแฟนเราค่ะ ... รู้สึกเหมือนถูกแทง
จากตอนนั้นเราคิดเลิกเลยค่ะ เราชอค ชาไปหมด นั่งตัวสั่นน้ำตาไหล
นิสัยเราไม่โวยวาย ไม่ด่าหยาบคายใส่อยู่แล้ว เราไม่พูดอะไรเลย และไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
รีบวิ่งมาขึ้นรถกลับบ้าน กลัวว่าถ้ายอมฟังต่อแล้วจะยอมให้มันโกหกต่อไป
เรามองว่าเราให้โอกาสเขาแล้ว แต่เขาใช้โอกาสนี้จีบผญ คนนั้นต่อ ไม่ได้ทำให้ลดลงตามที่เคยสัญญา
พอต่อมาเขาไลน์มาง้อสองวัน(เราบลอคเบอร์) ย้ำแต่ว่าให้เราเป็นที่หนึ่ง แต่ไม่มีคำพูดว่าจะเลิกยุ่งกับนางคนนั้นนะคะ
เราด่ากลับไป คงด่าแรงมั้ง เขาโมโหค่ะ เลยแบบ ไม่ง้อเราต่อเลย บอกว่างั้นก็ลองห่างกันไปละกัน
ไอ้เราก็อ่อนแอ นี่
เราก็โทรไปแทน เขาบอกจะคุยอะไรอีก เมื่อตอนแรกเขาอยากคุยแล้วเราไม่ยอมคุยนิ่
เขาขอเวลาดูสักเดือนนึง ขอถามใจตัวเองดูว่าจะเอายังไง
อิเราก็รักค่ะ ยอมมัน โอเค จะรอดูนะ ยังแอบหวังว่าความดีความผูกพันของเราจะดึงเขากลับมา
แต่6ปีไม่มีความหมายค่ะ มันยังคงใช้ชีวิตปกติ มีการบอกว่า "ไม่ต้องกลัวนะ เราอาจจะกลับมาหาเธอ"
ช่างเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัวอะไรขนาดนั้น ผู้หญิงที่อยู่เคียงข้าง
เราก็อ่อนแอ ร้องห่มร้องไห้กับคนที่บ้าน กับเพื่อนๆ มึดมนไปหมด
หลายคนบอกว่าแล้วเราจะไปเป็นตัวเลือกให้มันทำไม ถ้ามันรักเราจริง มันแก้ปัญหาแล้ว
ไม่ต้องมาดึงรั้งกันแบบนี้ ถ้ามันจีบคนนั้นติด มันก็เขี่ยแกทิ้งแล้ว และมันหมดรักแกตั้งแต่มันจีบไอ้พี่นั่นแล้ว
ไอ้เราก็เลยได้สติโทรไปบอกเลยว่าไม่รอหรอกเดือนนึงอ่ะ เลิกเลย ถ้าเรารักกันจริงเดี๋ยวก็ได้กลับมารักกันเอง
เขาก็ร้องไห้ ไม่รู้ร้องจริงไหมนะคะ บอกว่าไม่เอา ไม่เลิก ไหนบอกจะไปญี่ปุ่นด้วยกันไง มัลดีฟล่ะ ตั๋วเครื่องบินเชียงใหม่ก็ซื้อแล้ว
(ในใจแบบ อิห่าาา
หลังจากคืนนั้นวางสายไป เขาก็หายสาบสูญค่ะ
มีแค่ส่งเมล์มาบอกว่า เรารักเทอมากๆนะ (เพราะเราบลอคเบอร์บลอคทุกอย่างหมด)
ผ่านมาเจ็ดวันแล้ว เราร้องไห้ทรมานทุกวัน คิดถึงมาก มากมาก
แต่แล้วเขาก็หายไปเลยค่ะ เราเข้าไปดูเฟสเขา ก็ยังเห็นเขาค้นชื่อผญ คนนั้น ฟังเพลงแนวอินเลิฟในยูทูปอยู่ (เราsign in account เขาไว้)
ยิ่งดูยิ่งเจ็บ
แล้วเมื่อวานก็มีเหตุให้เราได้คุยกันค่ะ เขาให้พี่สาวเขาโทรมาบอกเราว่าให้โทรกลับด่วน
เราก็ตกใจ นึกว่าเป็นอะไร ที่แท้เขาถามว่าเราไปบอกแม่เขาเหรอว่าเราเลิกกันแล้ว
เพราเหมือนแม่เขาไปด่าเขาแรงมาก เขาก็ถามด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด และวางสายใส่เราด้วย
คือแบบ 7 วันนี้กุร้องไห้ทุกวัน แต่
ซึ่งปกติคบกันมา 6 ปี ไม่เคยวางสายใส่เราเลยค่ะ (ขอไม่เล่าเรื่องแม่เขานะคะ เพราะยาวมาก)
ที่สำคัญมันไม่ใช่รักแท้แพ้ใกล้ชิดนะคะ เพราะเราเจอกันทุกวันค่ะ ย้ำเลยว่าทุกวัน
จขกท งง มาก ตึบไปหมด แค่สัปดาห์เดียว ทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
เราก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ ทำได่แต่พยายามตั้งสติ แล้วคิดซะว่าเขาตายไปแล้ว คนที่แสนดีตายไปแล้ว
พยายามบอกตัวเองว่าอย่างน้อยเราก็รู้เร็ว และไม่ตาบอดยอมคบเขาต่อ ยอมเจ็บแล้วจบทีเดียว
แต่ว่ามันช่างผ่านไปยากเย็นมากค่ะ แต่ละวันต้องฟังธรรมะกรอกหู ไม่งั้นไม่เป็นอันทำงาน
พยายามหาอะไรจรรโลงใจอ่าน อยู่กับเพื่อนๆ
จขกท อายุ 23 ค่ะ ทำงานด้วย แล้วกำลังเรียนปอโท แล้วอาทิตย์หน้าจะต้องไป business trip ต่างประเทศ
ชีวิตช่วงนี้งานหนักมาก เรียนหนักมาก แต่เรื่องความรักมันทำเราชาไปหมดเลยค่ะ
เผลอใจลอย เผลองานผิด น้ำตาไหลเอง เราทำได้แต่บอกตัวเองให้อดทน ให้ผ่าน business trip ไปก่อน
แล้วจะกลับมาลางานไปปฏิบัติธรรม หวังว่าตัวเองจะให้อภัยเขาได้ และฟื้นตัวให้เร็วที่สุด
(ปกติจขกท ชอบปฏิบัติธรรมค่ะ แต่ทิ้งไปเพราะตอนมีความรักเข้ามา)
รู้ว่าเรื่องของเรามันอาจยังดูเด็กๆกว่าคนอื่น เพราะอายุยังน้อย
แต่มันนักหนามากในชีวิตเราค่ะ 6 ปีมันคงลืมไม่ลง คงทำได้แต่ต้องยอมรับความจริง
ขอกำลังใจทีนะคะ TT