*ขอแท็กศาสนาพุทธ เพราะต้องการความคิดเห็นในเชิงศาสนาด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนผมคนหนึ่งจะแต่งงาน แต่ยังตกลงกันไม่ได้เนื่องจากข้อแม้ของแฟนสาว
1. เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เธอหาได้ต้องให้ครอบครัวของฝั่งแฟนสาวทั้งหมด
2. ให้เงินเดือนพ่อแม่ของฝั่งแฟนสาวประมาณ 80,000 บาทต่อเดือน
3. ให้ฝั่งพ่อแม่ของแฟนสาวไปเที่ยวต่างประเทศทุกปีโดยออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด
4. ให้พ่อแม่ของฝั่งแฟนสาวสบายแต่ หลังจากแต่งงานอยู่อย่างลำบากอัตคัดก็ไม่เป็นไร
5. ไม่ว่าพ่อแม่ของฝั่งแฟนสาวจะกระทำอย่างไรก็จะไม่ขัดไม่ข้องใดๆทั้งสิ้นเพราะเกรงข้อครหาว่าจะไม่กตัญญูกตเวที
สิ่งที่เพื่อนผมหนักใจแล้วนำมาเล่าให้ฟัง(ไม่เชิงปรึกษา)
ว่าเช่นนั้นการแต่งงานที่จะสร้างชีวิตคู่จะมีมันไปไปทำไม เพราะเงินที่หากันได้ก็เก็บเอาไว้กับตัวไม่ได้
จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจพ่อแม่ของฝ่ายหญิง ชีวิตเหมือนต้องแบกอีกหนึ่งครอบครัวอยู่
วางแผนชีวิตจะทำอย่างไรจะใช้อย่างไรก็ไม่ได้ แม้จะรักแฟนของเขาเองมากก็ตาม
แม้จะสุขมากมายแต่ก็ความทุกข์ใจก็เป็นเงาตามตัว เขารู้สึกอึดอัดเพราะทุกอย่างถูกกำหนดค่าด้วยเงิน
ตั้งแต่การสู่ขอต้องมีเงินจำนวนเท่านั้นเท่านี้ต้องมีสมบัติเท่านั้นเท่านี้ เพราะที่บ้านฝ่ายหญิงรับไม่ได้เพราะกลัวไม่มีหน้ามีตาในสังคม
ผมควรจะปลอบใจเพื่อนผมอย่างไรดีครับ เขาถามผมว่าจะแต่งงานดีไหม?
ผมเองก็อ้ำๆอึ้งๆไม่เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็เห็นด้วยกับเขาว่า
คนเราแต่งงานกันไปแล้วชีวิตก็ควรจะเป็นอิสระ ส่งเสียเลี้ยงดูพ่อแม่ตามอัตภาพ
ไม่ใช่ปล่อยให้เขาลำบาก แต่งานนี้กลับกลายเป็นต้องตกอยู่ในเงื่อนไขนี้ตลอดชีวิต
เหมือนฝ่ายหญิงไม่อยากร่วมสร้างชีวิตกับเขา คือตัวอยู่กับเขาแต่ใจอยู่กับที่บ้าน
ถ้าเช่นนั้นจะแต่งไปทำไม? เพราะตัวเขาเองก็หนักหนาสาหัสมากที่จะต้องทำตามเงื่อนไขต่อเดือน
ถึงแม้ศักยภาพจะสามารถทำได้ก็ตาม แต่เขากลับเสียความรู้สึกมากตรงที่เหมือนฝ่ายหญิง
ไม่อยากร่วมสร้างชีวิตร่วมลงขันชีวิตเดินไปข้างหน้ากับเขาอย่างมีกันและกันจริงๆ
ผมขอความคิดเห็นหลายๆแบบเลยก็ได้ครับ...จะได้เอาไปเป็นข้อมูลคุยกับเพื่อนว่าจะแนะนำอย่างไรดี
มันจะว่าผิดก็ผิด จะว่าถูกก็ถูกของฝ่ายหญิงนะครับ...แต่จริงๆแล้วผมว่ามันก็หาถูกหาผิดกันลำบากจริงๆ.
อะไรคือสิ่งที่ถูกต้องเกี่ยวกับการใช้ชีวิตคู่?
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนผมคนหนึ่งจะแต่งงาน แต่ยังตกลงกันไม่ได้เนื่องจากข้อแม้ของแฟนสาว
1. เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เธอหาได้ต้องให้ครอบครัวของฝั่งแฟนสาวทั้งหมด
2. ให้เงินเดือนพ่อแม่ของฝั่งแฟนสาวประมาณ 80,000 บาทต่อเดือน
3. ให้ฝั่งพ่อแม่ของแฟนสาวไปเที่ยวต่างประเทศทุกปีโดยออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด
4. ให้พ่อแม่ของฝั่งแฟนสาวสบายแต่ หลังจากแต่งงานอยู่อย่างลำบากอัตคัดก็ไม่เป็นไร
5. ไม่ว่าพ่อแม่ของฝั่งแฟนสาวจะกระทำอย่างไรก็จะไม่ขัดไม่ข้องใดๆทั้งสิ้นเพราะเกรงข้อครหาว่าจะไม่กตัญญูกตเวที
สิ่งที่เพื่อนผมหนักใจแล้วนำมาเล่าให้ฟัง(ไม่เชิงปรึกษา)
ว่าเช่นนั้นการแต่งงานที่จะสร้างชีวิตคู่จะมีมันไปไปทำไม เพราะเงินที่หากันได้ก็เก็บเอาไว้กับตัวไม่ได้
จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจพ่อแม่ของฝ่ายหญิง ชีวิตเหมือนต้องแบกอีกหนึ่งครอบครัวอยู่
วางแผนชีวิตจะทำอย่างไรจะใช้อย่างไรก็ไม่ได้ แม้จะรักแฟนของเขาเองมากก็ตาม
แม้จะสุขมากมายแต่ก็ความทุกข์ใจก็เป็นเงาตามตัว เขารู้สึกอึดอัดเพราะทุกอย่างถูกกำหนดค่าด้วยเงิน
ตั้งแต่การสู่ขอต้องมีเงินจำนวนเท่านั้นเท่านี้ต้องมีสมบัติเท่านั้นเท่านี้ เพราะที่บ้านฝ่ายหญิงรับไม่ได้เพราะกลัวไม่มีหน้ามีตาในสังคม
ผมควรจะปลอบใจเพื่อนผมอย่างไรดีครับ เขาถามผมว่าจะแต่งงานดีไหม?
ผมเองก็อ้ำๆอึ้งๆไม่เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็เห็นด้วยกับเขาว่า
คนเราแต่งงานกันไปแล้วชีวิตก็ควรจะเป็นอิสระ ส่งเสียเลี้ยงดูพ่อแม่ตามอัตภาพ
ไม่ใช่ปล่อยให้เขาลำบาก แต่งานนี้กลับกลายเป็นต้องตกอยู่ในเงื่อนไขนี้ตลอดชีวิต
เหมือนฝ่ายหญิงไม่อยากร่วมสร้างชีวิตกับเขา คือตัวอยู่กับเขาแต่ใจอยู่กับที่บ้าน
ถ้าเช่นนั้นจะแต่งไปทำไม? เพราะตัวเขาเองก็หนักหนาสาหัสมากที่จะต้องทำตามเงื่อนไขต่อเดือน
ถึงแม้ศักยภาพจะสามารถทำได้ก็ตาม แต่เขากลับเสียความรู้สึกมากตรงที่เหมือนฝ่ายหญิง
ไม่อยากร่วมสร้างชีวิตร่วมลงขันชีวิตเดินไปข้างหน้ากับเขาอย่างมีกันและกันจริงๆ
ผมขอความคิดเห็นหลายๆแบบเลยก็ได้ครับ...จะได้เอาไปเป็นข้อมูลคุยกับเพื่อนว่าจะแนะนำอย่างไรดี
มันจะว่าผิดก็ผิด จะว่าถูกก็ถูกของฝ่ายหญิงนะครับ...แต่จริงๆแล้วผมว่ามันก็หาถูกหาผิดกันลำบากจริงๆ.